Satt og så på tv’en ikveld itte me hadde spist kveldsmat og fått ungane i seng.. Eller, eg såg på tv.. Kånå hadde lagt kidsa og gått te naboen ein tur.. Men, itte ei stund, så oppdaga eg at eg satt og så på Disney Channel.. Mi dyrebara voksentid brukt på barne tv.. Trolljegerne.. Eg prøvde å tenka tebake på koffår eg ikkje hadde skifta kanal, men det va bare ett stort hull i hukommelsen.. Sannsynligvis, så har eg hatt ein liten “Restart” .. Fysst full “Shutdown”, før ein kraftig Reeboot har slått inn.. Eg kan ikkje forstå nåke anna.. Alle med meir enn mot normalt med ungar i heimen, kan nok relatera seg te det.. Me massebarnsforeldre..
Det e akkurat som ein sånn “Jordfeilbrytar” som slår inn, før operativsystemet går i nødmodus, eller nåke lignande.. Ei litå “Hjernen er alene” stund.. På ein måte..
Eller lyset e på, men ingen e hjemma øyeblikk, rett og slett.. Eg trur sånne små kalibreringar av hjernebarken e sunt innimellom, nesten påkrevd til og med.. Hvis ikkje kunne man fort endt opp med formatert harddisk, og endt opp med å bli henta av dei med kvite frakker.. Men, det kan faktisk vær ganske så skummelt, med sånne “øyeblikk” somme ganger.. F.eks hvis man har ei pratesjuke Kåna.. Då kan det vær på grenså te livsfarligt, om man ikkje trår varsomt.. Alle mannfolk har vel “slukt lyset” ein gang i ny og ne, mens Kånå e inne i ein laaaaaang avhandling om nåke som for hu, sikkert e infernalsk interessant.. Men for oss mannfolk, totalt uinteressant..
” For så og våkna te ett spørrande fjes på siå av seg, som sjølsagt venta på “rett” svar.. Ett svar, som man ikkje har den fjernaste aning om ka bør vær..
Man forsøke å skru tiå tebake, men det e tomt.. Uansett kossen man prøve å komma seg ut av den knipå, så går man på ein smell av uante dimensjonar.. Om man ikkje har opparbeida seg litt rutine.. For opp gjennom årenes løp har eg opparbeida den rutinen, at eg lagre stikkord underveis, når Kåna sette igang med tirader av meiningslaus informasjon.. Og når det plutseligt blir stille og man har fått detta spørrande andletet foran seg, klara forsåvidt eg for det mesta å svara tilfredstillande.. Men, eg satt altså i sofaen å lurte på kor eg hadde vært, den sista stunden.. Kånå va det ingen vits å spør, hu va jo gått..
Trolljegerne va opptatt, ein eller aen plass i underverdenen.. Ungane sov.. Jaja.. Eg tenkte at eg burde gjedna oppdatera bloggen..
Det e jo heilt sprøtt, EG bloggar.. Eg har jo meir ellår mindre tatt ett omdømmemessig selvmord, i Yrkessjåfør miljøet.. På ein måte.. Men det va tomt.. Absolutt null skrivekløa.. Eg surfa litt på nettet, på leit itte litt inspirasjon, men te lite hjelp.. Klara ikkje å skriva nåke , bare for å skriva hellår. tenkte eg for meg sjøl.. Så eg lurte litt på om eg va “tømt” for kreativitet, itte “reeboote’n”.. Eller om det rett og slett hadde blitt avinnstallert nåken “drivere” te hovedprosessoren.. Men så slo det meg.. Ka har skjedd idag..!? Eg våkna, stod opp og gjekk på jobb.. Blei ferdig på jobb.. Kjørte hjem.. Spiste middag.. Hjalp litt te med lekser….
” Spiste kveldsmat…. La ett par ungar, eller nei.. Det gjorde Kånå.. Sette meg foran tv’en.. Blackout.. Det hadde absolutt ikkje skjedd nåkenting..
Ingen Mini hoppande inn i midten, grytidlig idag morgens.. Ingen ravsinte Kåner som blei vekka av ein så smått klumsete Fatter’n, som i ett dunkelt mørke på soverommet om morgenen, gjerna velta ett eller anna..
Rett og slett ingenting, utover normalen.. Eller unormalen..
Det har bare ikkje skjedd nåke idag, av betydning, som har vekka inspirasjonen i meg.. Hjølpe meg.. Men sånn alikavel.. Eg har ikkje heilt truå på at det e vedvarande.. Plutseligt går eg på ein smell.. Eller får et lysande infall..
Så har med det plutselig gåande igjen..
;-D