Det va ein nydelig harmonisk morgen idag. Eg rusla ned trappene fra soverommet og inn på kjøkkenet. Satte på ein kaffikopp under maskinen og gikk på badet.
Itte helgas strabaser har eg nesten henta meg inn igjen, og såg overraskende frisk ut, der i speilet.
Tennå blei pussa, litt godlukt under armene før eg trødde på meg arbeidsklærna og gikk tilbake til kjøkkenet. Eg nappe te meg kaffikoppen som hadde lagt ein aromatisk vidunderduft i rommet.
Titta litt ut i stugo og klappa meg sjøl litt på skuldrene. Eg hadde hengt opp fem bilder og et speil igår, mens Kånå og Svigermor vaska ut i Førre.
Det må fanken meg vær ny rekord …
Meget fornøyd med meg sjøl lista eg meg ned trappene, hoppa opp i verneskornå og strøyk på dør med ein rykende god kopp kaffi i håndå.
Det e lenge siden ein dag har starta så perfekt.
Vår eminente lille lastebil starta som et skudd å seig godmodig ut av gården. Eg tok ein slurk av koppen. Ein euforisk følelse skaut gjennom legemet.
Den første kaffikoppen om morgenen. Den e fanken meg god …
Oppe i det førsta krysset måtte eg setta koppen i fra meg for å multitaska litt. Blinklys, gir og svinging på rattet kreve mer enn ei hånd.
Av mangel på ein eminent kaffiholder i bilen, satte eg koppen inntil mobilholderen øverst på dashbordet. Den stod høvelig bra der, tenkte eg stille og lykkelig for meg sjøl.
Gjennom to kryss og ein skarp sving gikk det bra.
Så kom rundkjøringen …
Sviiiiiiiiiiiisj … Ploooink … Splasj …
Midt i rundkjørimgen gikk alt lukst te helsikke. Koppen seilte te venstre, traff rattet og tippa lukst i fanget på ein forbløffa Fatter’n …
– Men, for inni helve…. … … Forbanna sat … .. Sosemikkel da Frode … … .. . .. . …
Ein tirade av ukvemsord iblanda diverse kvinnelige smertehyl grunna ein skålda hageslange og rognpåse, fylte kupeen.
Av og te, så e du toskjen Frode, men idag. Idag så va du ein reinspikka idiot, Frode, sa eg te meg sjøl. Å tok ein full runde i neste rundkjøring.
Suste heim i rein forbannelse, raste inn dørene og vekka halva huset på leit itte ei ny buksa.
Kånå va mildt sagt ikkje blid …
Og Fatter’n la et durabelig grunnlag for ei natt i Bodå, kun etter to dager i heimen.
Ei Bod eg nettopp har lagt ut om kor mye eg frykta, i forrige innlegg.
Jaja … Ein gang måtte det jo skje. Så koffår ikkje lika godt før, istedet for seinare …
Grøss og gru, altså … Lukst i Boden med han far, vil eg tru …
🙈🙈🙈
Koppholder er tingen, eller sånn termokopp med lokk og lås.
Det e jo ein koppholder i bilen, men koppen eg hadde idag passa ikkje oppi. Skikkelig thermo kopp har eg også. Ein plass i flyttekaoset et sted …
Eg får litt sånn vibber tilbake til den gangen eg skulle få 1500,- spenn i mobilbruk bot.
…
Eg hadde to sånne øredingser liggende i midtkonsollen. Det va installert eget handsfree anlegg i lastebilen og på tippen av kransekaka, så hadde eg et stereo anlegg i bilen, med bluetooth handsfree.
…
Alt detta sa eg te konstabelen som stoppa meg, mens eg nærmast hiksta av galgenlatter.
…
Konstabelen kom jaggu meg på låtten han også, å flira godt mens han skrev ut botå te meg.
…
– Eg korta av ned te tusen kroner eg. Sa han, mellom latter hikstene våras.
– Siden du e så blid og smilande.
…
Sympatisk kar, faktisk. Tenkte eg.
…
Og siden den gang, hat eg aldri fått bot for å snakka med mobil i bilen, ulovlig.
…
Unngå å gå på ein smell i forhold te Kånå derimot, det trur eg aldri eg komme til å få te …
🤣🤣🤣