Igår hadde eg absolutt null tiltakslyst, planer og evne te å gjør nåke fornuftigt, eg trudde me gjerna sko finna på nåke som familie.. Og tenkte derfor at det va trygt å bare kula an på sofaen, te Kånå kom med ein eller anna plan..

Eg hadde jo vaska bilen på laurdagen, kjørt både Eldstemann og Han i Midten te frisøren..

Så eg syns ikkje anna enn at eit lite hvileskjær på søndagen, ikkje va nåke aent enn vel fortjent.. Så når eg satt der i min egen lille verden, og lot carporten gro for fulle mugger mens kaffi, chips og litt smågodt gjekk ner på høykant..

Så kan man vel sei at det plutselig smalt i sikringsboksen..

Kånå meinte at denna søndagen måtte brukast te nåke fornuftigt, og kommanderte meg sporenstreks ut av sofaen for å finna nåke fornuftigt å gjera.. Sitta å tulla på dataen kunne eg gjør når Flokken va i seng, det blei for dumt å ikkje utnytta finværet te nåke fornuftigt..

Eg kunne ikkje vært meir uenig, om eg sko fått sagt det sjøl.. Men å utfordra ei 4 barnsmor så heilt klart ikkje hadde fått nok søvn.. Det gjør man ikkje..

Det va forsåvidt tomt for chips og, så eg ga opp slaraffenlivet på sofaen..

Og gjekk på leit itte nåke “fornuftigt” å gjera.. Men, det va lettare sagt enn gjort.. Eg fant hverken tiltakslyst eller motivasjon te å begynna på nåke som helst..

Skyvedørene me fikk av Garderobemannen sko vært justert litt, men det betydde leiting itte ett skrujern.. Nope, det gidda eg ikkje, for då måtte vel Bodå ryddast og..

Eg hadde bare trødd verktøy, demonterte garderobeskap og alskens andre ting inn i Bodå.. Itte eg og far min monterte skyvedørene.. Så Bodå va ikkje nåke anna enn ett reinspikka rot, og eg hadde allerede rydda den 3 ganger itte me flytta tebake.. Det frista ikkje te gjentakelse.. Kanskje neste helg..

Eg kunne gjerna limt på den trappe-nesen så Litlajentå reiv av i sinne, itte hu ikkje fikk viljen sin..

Men nei, det må nok gjerast om kvelden, når kidsa har lagt seg.. Så den får tørka i fred.. Ikkje huska eg kor eg hadde lagt den forbaska limtubå heller..

Kånå fikk nærmast fnatt øve min begredelige beslutningsvegring, og skar te slutt kraftigt i gjennom..

Eg fikk bare sjå te å rydda, spyla og vaska terrassene for grønska, for dei såg absolutt ikkje innbydande ut.. Høytrykksspylaren og terrassevasker greiå, låg lett tilgjengelig nere i Bodå, meinte hu.. For eg hadde nettopp henta det hos far min, han hadde fiksa spylaren min itte eg hadde glemt den ute i Bodå på landet, i vinter..

Så ein plastikk dings hadde sprukket inne den pga kulden, så vannet rant ut som den reinaste Niagara fossen.. Og kom eg meg ikkje igang med detta asap, kunne eg bare finna sovepose og liggeunderlaget klart..

Helsikke og.. Her va det ingen vei tebake, for fleire unnskyldningar kom eg ikkje på i farten.. Så eg skifta te arbeidsklær i ein fei og sette igang.. Kånå hadde fått ett sterkt begynnande “Clint Eastwood” blikk, når eg nølte litt.. Og då e det best å iverksetta snarast..

Alle så har sett Heartbreak Ridge med samme mann, kan forestilla seg ka eg hadde med å gjør..

Ei knallhard Lt. Kånå, med ett blikk så kan frysa blod te is.. Gammelt Familie-Jungel Ord.. I beste Fantomet stil.. Og som ikkje vike ein tomme om så overmaktå e dobbelt så stor, og iverksette man ikkje snarast itte kommandoen e gitt.. Kan avstraffelsane vær fryktinngytande.. Mildt sagt..

Men, ittekvart som eg fyrte igang med oppdraget så steig motivasjon og innsats, i takt med varmegradene.. Solå steig te værs, grønskå forsvant i ein fei og Kånå sitt så smått iskalda blikk.. Begynte å tina som ein isbit midt i Sahara ørkenen..

Resultatet blei 2 terrasser frie for grønska, ei Kåna med stigande humør og sjøl va eg forsåvidt i øvekant fornøyd med meg sjøl..

Det e som oftast den der “dørstokk-milå” som e værst å komma over, på sånne dagar kor tiltakslysten nærmast e på frysepunktet.. Klara man å bestiga den, sjøl om den kan følast lika høg som Kilimanjaro ved første øyekast.. Så e mye gjort og resten av dagen kan fort gå som ein lek..

Man trenge gjerna bare eit lite spark i røven, for å ta fart på “fjellklatringå” øve dørstokken..

Og med ei Kåna med “Clint Eastwood” sitt hardaste blikk, ein ukuelig stahet og samme fryktsomme framtoning som Dirty Harry..

Så går det stort sett som ein lek..

Hverken meir eller mindre.. Det e jo ikkje så at eg ikkje hadde tenkt å gjør nåke i går, for all del.. Men når man sitte i “Base Camp” ved foten av dørstokken, og sløve i skyggen..

E det ikkje meir enn fortjent, at man får eit “lite” ultimatum og flyr te toppen av “fjellet”, raskare enn The Flash..

Sjøl om temperaturen e stigande, frista Bodå svært lite fortsatt.. ;D

Klar til beising på takterrassen.. =D

Og meir eller mindre klart utforbi kjøkkenet og..

Juhuu.. =D