Du vett den følelsen… Når man komme heim fra ein rangletur på byen og sjangla inn dørene heima.
Dømmekraften e fordufta som sumarveret på vestlandlet og man ende opp med å pissa i blomsterpottå, synet e lika diffust så naboen sitt va, når han prøvde forgjeves å få nøkkelen i låsen, itte Liverpool vant Champions League i 2005.
Og hørselen e øvedøyvd av 10 000 kjerkeklokker så ringe inn julå..
Omtrent samme følelsen slo meg igår, itte 1,5 døgn på jobb, ei små ilter Kåna på telefonen på vei heim og ein spinnvill tur på Amanda Senteret med tilhørande McDonalds besøk med Kånå og Flokken…
Eg gjekk på jobb iforgårs med ein nåkenlunde visshet om ka så sko foregå, men omtrent alt av planer blei snudd på hovudet i ein fei. Ein ny samarbeidspartner hadde plutselig 2 oppdrag på rappen…
Så først blei det ein liten svipptur te Erfjord med halvfull bil, så strake veien tebake og lasta fullt lass te Bergen…
For å vara best forberedt te neste dags utfordringar, kjørte eg opp samme kveld og sov i bilen… Og lossa tidlig om morgenen …
Eldstemann meinte det va masse “sjeldne” Pokemon’s i Bergen og ga meg ett oppdrag..
Så når eg hadde funnet ein dugelig plass å sova. Så va det rett ut på Pokemon jakt…
Tjera vena meg…
Eg trudde me hadde unngått detta Pokemon hysteriet og va “in the clear” …
Men tydligvis ikkje…
I ett pressa øyeblikk kor forstanden sannsynligvis har vore borte vekk, har de snodd oss rundt lillefingen og fått det installert..
Eg kan ikkje akkurat sei eg følte meg særlig smart, der eg rusla rundt å kasta virtuelle Pokemon baller i hytt og pine…
Men jaggu meg hadde eg klart å fanga ett par Eldstemann va storfornøyd med, når eg småflau tusla mot bilen igjen…
” Til og med ein “sjelden” ein…
Så då fekk det heller vara om folk trudde eg va ein forvokst Pokemon nerd i voksne sko… Alt for ein fornøyd gut i heimen..
På vei heimøve dagen ittepå, kom utfordringane som perler på ei snor…
Ein turbo havarerte på ein av dei andre bilane, overflod av varer på terminalen og ei småstressa Kåna frekventerte stabilt på telefonen..
” Allerede før eg for avgårde te Bergen hadde eg forsåvidt fått ein forsmak på smellane så låg forut..
For denna turen te Bergen kom såpassa tett på Erfjord jobben , at eg rakk bare ein kjapp tur heimom.
For å henta sengatøy te køyå og litt toalettsaker…
Eg pakka kjapt i hopa det aller nødvendigaste og jogga ner te lastebilen, trødde sengatøyet inn i førarsetet og la toalettveskå opp dekket…
Jumpa inn i bilen og la ett stretch laken på madrasså, danderte resten av sengatøyet fint oppå og kikka stolt på resultatet..
Før eg sette meg bak rattet, vinka te Kånå og Flokken og kjørte øve ein “hump…”
” Svarte salte bananer….
Toalett veskå låg så ei pannekaka igjen bak lastebilen, itte 19,5 tonn hadde passert øve na…
For sikkerhets skyld, stoppa eg ikkje før bakakslingen hadde maltraktert innholdet..
Hårvoks, deodoranten, tannkremen og Aqua di Gio luktå mi, va kverna i sammen te ei ugjennkjennelig smørja…
Eldstemann ringte meg på kvelden for å minna meg på Pokemon jaktå, og beklagde seg øve stakkars Fatter’n så hadde ødelagt toalettveskå si…
Men kunne melda at det nå ivertfall lukta godt, når han gjekk med bosset….
Eg humra å lo litt for meg sjøl, når eg te slutt suste heimover mot Kånå og Flokken, igår… Og tenkte på idiotien.
Jaja, det kan vel ikkje bli verre nå minnast eg, at eg avslutta tankerekkå med..
Men sjølsagt tok eg feil…
Såpasssa burde eg jo egentlig ha erfart te nå, at i vårt hus komme smellane susane i mot oss, stabilt, uventa og mot normalt ..
Kånå va mildt irritert når eg måtte ta ein kjapp tur, ut te Veavåg med ett lass før eg kom heim..
” Så eg bestakk na med ein tur te Amanda Senteret…
Itte å ha blitt hekta på House of Cards, har eg forstått at forhandling e ein kunst…
Likaså bestikkelser, utpressing og andre finurlige virkemidler for å enten vinna fram i ein sak ellår bedriva skadebegrensning av ein annen …
Og det starta egentlig som ein draum. Turen te byen gjekk i likaste laget, dei to minste sovna og dei to eldste satt fordypa i kvar sin skjerm..
Når me entra Amanda sov Mini’en fortsatt, så me trilla an rundt ein liten runde før me fant McDonalds og bestilte middag…
Mens me vente på maten fanga dei to eldste Pokemon.. Eldstemann kom styrtande inn med ett saligt glis om kjeften..
Han hadde fått tak i Pikachu, ellår “Pizzatjuven” så far min seie.. Han i Midten hadde fått tekniske problemer og va sur så ei sitron..
Før Eldsteman i skadefrydens dårlige samvittighet, hjalp han igang igjen…
Litlajentå og Mini’en så endelig hadde våkna, gjekk i skytteltrafikk mellom lekerommet og ballonguttaket..
Hadde de hatt Helium i dei ballongane trur eg me av og te hadde letta.. Litlajentå e flink, hu hente te alle.. Til og med meg og Kånå…
Av og te ser me nærmast at så dei ballongselgerane på 17 Mai, når me går ut det ifra.. Hjølpe meg….
Maten blei fortært og nok ein runde på Amanda venta..
Kånå sko ha valuta for pengene…
Eller ivertfall for forslaget mitt om å gå og kikka litt… Hu va vel ganske innforstått med, at det va ett blidgjøringsmiddel fra mi sia og utnytta kvart eit sekund ..
Men itte ett lite kvarters “roundabout” inne på senteret, fant til og med hu ut at nok va nok, for i dag…
Dei to eldste hadde havna i ein liten disputt, igjen … Mobilen te Kånå gjekk i bakken, og Han i Midten skyldte på Eldstemann..
Eldstemann hadde sjølsagt ikkje gjort nåkenting…
” Men telefonane blei konfiskert og utgangen lokalisert…
Når Kånå uten innvendingar, finne ut at nok e nok… Då e det gale…
Hu forlate ikkje ett kjøpesenter uten plausibel grunn… Det e ivertfall heilt sikkert…
Itte ein tirade øve kor fæle foreldre me va, på vei te bilen blei telefonane utdelt igjen… Med lovnad om bot og bedring, og litt håp om ro og fred på veien heim…
Eg måtte handla litt forbruksvarer te bilen på Jula, olja og frostvæska…
Og då ville Eldstemann nerom Leo’s Lekeland, det va visst ett Pokestop der.. Så sjølsagt kjørte me ner uten å tenkja oss om.
” Då sko dei to minste inn på Leo’s..
Herreguuud…
Dømmekraften va heilt klart på nedadgående kurve og man kunne jo bli eitrande forbanna på seg sjøl..
For å ikkje tenka lengre enn pannebrusken..
Det endte med full konsert fra dei to minste, når me kjørte videre uten at deiras ønske blei innvilga…
Igjen va me nominert te Verdens Verste Foreldre, fra 50 % av Flokken…
Gudbevaremegvel….
Eg nappa ner Dvd-Skjermen i taket og slengte på ein film, itte 5-6 minutt begynte konserten og avta.
Dei to eldste va i full Pokemon fyr.. Så me måtte innom Haralds støttå for å fylla opp med Pokemon baller..
Det va visst ett sånt Pokestop der og.. Jippi..
Halveis på heimveien blei mobilen konfiskert fra Han i Midten igjen, Kånå måtte ha an sjøl litt. Og det va full diskusjon om ett eller anna igjen..
Det va jo sterkt urettferdig, siå Eldstemann fortsatt fekk spilla på sin mobil..
Men at han kunne slå av spillet på sin, i solidaritet med sin yngre bror hadde han absolutt ingen forståelse for…
” Full konsert igjen…
Eg kikka på Kånå, hu kikka på meg…
Og eg forstod ufattelig godt, at hu hadde vært mildt irritert øve min seine heimkomst idag…
Hvis detta hadde vært gjennomgangsmelodien tidligare på dagen …
Men me kunne ikkja anna enn å flira begge to…
Det e jo som det alltid blir, med oss på tur… Om det e ein liten tur te byen, ferietur te Danmark eller flyturar te syden…
Det blir generelt sett ett heidundrande kaos fra ein annen verden, nærmast uansett…
Så me endte opp i krampelatter begge to, der me satt…
Med Dvd’en på full guff, to kranglefanter så diskuterte Pokemon og to iltre småtasser, så hysja både på oss og dei to eldste for de kunne ikkje høyra filmen…
Galskapen va komplett..
Og når me parkerte i gården heima, fekk lossa Flokken og rusla inn dørå…
Så va det med ein sjanglande gange, eit mildt sagt diffust syn og full kjerkeklokke konsert i øyregangane…
Og mens eg tenkte på Naboen, Champions League og ei maltraktert toalettveska …
Så slo det meg at i år…. Ja, i år … Då e det vårt år… Endelig…
Detta året … Då vinne Liverpool Premier League, Kånå å eg får skikk på Flokken og all motgang blir snudd te medgang…
I år snur det…
Før eg kollapsa i sofaen og vakna med nakkesleng, ein sovande arm og i meir eller mindre komatøs tilstand rusla i loppekassen…
For det kan jo vær… At miraklenes tid ikkje e forbi…
Eller….?
=D
