Det e søndag.
Den dagen me gjerna låg i loppekassen te langt på dag før me fikk ungar.. Og ikkje stod opp før me kanskje sko på middag te våre respektive skaperar. Nå e det opp og hopp, før man vett at man e våken. Før hjernen får tid te å i det heila tatt starta opp.
Man går å vimsa rundt i komatøs tilstand og smøre skiver, finne drikka og prøve å velga det barne-tv så gir minst krangel. Så må man ommøblera tallerkene te Flokken, for den så sko ha brunost har fått leverpostei, skinkeosten havna hos hu så sko ha postei osv. osv.
Så får man endelig laga seg ein kopp kaffi og to, og systemet blir sjokkstarta såpassa at man plutselig lura på kossen i helsikke man havna der. Sittande med ein kopp kaffi ved kjøkkenbordet…
Man får muligens 5-10 minutt med absolutt ro og fred, mens Flokken ete maten sin, og lada opp te dagens fantaskap.
Derifra og ut, e kvart minutt med ro i heimen å rekna som bonustid.
Idag va bonustiå lik null. Han i Midten sko absolutt spilla på X-Box’en, så eg fant fram igår kveld. Det går jo ikkje når 3 andre vil se på barne-tv. Det e Playstation på loftet, men sjølsagt fenga ikkje den nå.
Eg kunne alliert meg med Eldstemann, og fått an te å sei han ville spilla på PS3’en. Då ville garantert Han i Midten spilla på den, og man kunne ha håpa på litt meir bonustid.. Men eg tenkte ikkje så langt idag morgens.
Eg hadde ikkje fått kaffien i meg, ennå.
Så det blei full oppstandelse i stuå istedet. Han i Midten gjekk bananas, mens resten av Flokken forsåvidt forholdt seg rolige.
Men når han slengte nåken gloser om kor urettferdige og dumme eg va, så va det ein liten tapp så såg sjangsen te å få brukt sitt gigantiske ordforråd. Og forsvara Fatter’n.
“Nå må du passa munnen din, Jeander… Sa han, mens han kikka strengt på han..
Eg visste ikkje ka eg sko gjør, begynte eg å le kom eg te å undergrava Mini’en, Han i Midten kom te å eksplodera og kaoset hadde vært komplett. Så eg sette meg bare musestille ner med kjøkkenbordet å observerte.
I sofaen pågikk det hjerneaktivitet på høgt nivå. Mini’en satt fortsatt med ett strengt auga på Han i Midten, og ett på Svampebob filmen han og dei 2 andre hadde blitt enige om..
Han i Midten tenkte så kjakane dirra, augene rulla og for ein gangs skyld satt han heilt i ro i sofaen. Ikkje ein antydning te nåken C-moment fra OL i turn. Det va omtrent så når han gjør matte leksene, så ikkje akkurat e hans største favoritt.
Det endte med full seier te Mini’en. Av ein eller aen grunn har han opparbeida seg ein god dose med respekt, i forhold te sine søsken. Pga sitt overveldande ordforråd te tross for sin unge alder, kombinert med fantastiske ansiktsuttrykk man bare må gi seg øve for..
Enten om han bruka sin medfødte sjarm og glimt i auga, det strenga blikket han har tillært seg frå mor si eller andre virkemidler han har utvikla for å få fram sitt budskap.
“Han e ein liten Kameleon den guten der.
Så Han i Midten ga opp, luftå gjekk ut av an og han sank i sammen på sofaen. Med ei mildt sagt misførnøyd grimasa om ansiktet. Og gjekk tebake te sine sedvanlige turn posisjonar..
Resten av Flokken tok sine forhåndsregler, og passa på å ha tilstrekkelig med avstand i fra han. Så ikkje de fikk ein fot eller arm midt i fleisen.
Det e egentlig litt merksnodigt og, for omtrent 20-30 minutt ut i filmen, 2-3 episodar av ein serie eller lignande. Så forsvinne de ein itte ein fra sofaen, og finne seg ett eller aent å tuttla med.
Og Tv’en så e det eviga momentet for uenighet om morgenen, e forlatt. An står og dura med det de sko se, og sko eg finna på å skrua av eller ivertfall slå av lyden.
E det så ein kraftig elektromagnet drar de rett i sofaen igjen, og man får ein kraftig klagesang om koffår eg har skrudd av. Å sei at det va jo ingen så såg på, e som å tala for døyve øyrer.
“De ser jo på nå.
At de ikkje va der for 30 sekund siå, e fånyttes å forklara. Men, så sitte de gjerna i 5-6 minutt te, før de har fordufta igjen.
Og igjen sitte eg og må høyra på den ufattelig irriterande duren i fra ein tv, så ingen ser på. Nysgjerrige Nils sangen f.eks, man kan bli hjerneskadd av mindre vett du…
Eller Paw Patrol….
Tjera vena meg…
Dei så laga dei her “Theme – sangane” te alle dei her Tv-Serie’ane te ungar. Dei kan jo umuligt ha ungar sjøl, det e ivertfall heilt sikkert.
“Sauen Shaun, se sauen Shaun… Tralla lala la….
Herreguuud… Av og te, når eg har kommen meg på jobb på mandagen. Så bruka eg halve dagen te å få ein eller aen sang ut av skolten, så går på repeat inni hovudet.
Og når man komme te fredagen, og hjernen e nærmast renska for Barne-Tv sangar. Så e det på an igjen, lørdags morgen. Eg har prøvd å setta meg ner me headsett og god musikk på øyra, men de har produsert denna her musikken på ein slags frekvens. Så krype inn overalt, uansett kan man gjør så komme man ikkje klar…
Men for all del, det e ein av tingå så har blitt bedre med 4 i flokken. Det har blitt litt meir variert akkurat når det gjelde denna her Barne-tv musikken. Det e sjelden de e hekta på akkurat den samme serien.
Eg huska med gru ennå, når me kjøpte Mekke Mikkel på ein ferietur med bobilen te mine foreldre. Når Eldstemann bare va 3 og Han i Midten bare ein liten baby. Ein mega Dvd med sikkert 900 episodar med Mekke Mikkel, det føltes ivertfal sånt.
Gudhjølpe meg…
An gjekk i ett sett i heile ferien, og når me kom heim så va det kun den det gjekk i. Me holdt på å forgå både eg og Kånå. Eg får nesten mareritt når eg høyre an igjen nå, og tenke tebake på alle morgenene Eldstemann stod å kauka itte Mekke Mikkel…
Eg trur nesten det holdt på i fleire månader, itte me kom heim.
Før an blei avløyst av Nysgjerrige Nils. Ellår endå verre, når Postman Pat blei “In” igjen. Akkurat så ikkje man har blitt nok skada i sin egen barndom, men så blir ting populære igjen og komme å hjemsøke deg i voksen alder…
Nei, hjølpe meg…
Det e best eg slutta av den der greiå. Nå rulla fader meg Postman Pat sangen rundtomkringfallera inne i hjernabarken…
Helsikke altså….
=D =D =D
