Me va i selskap igår te Kånå sitt tantebarn, som fylte 20 år.. Hjølpe meg, altså.. Kor fort årene fyke forbi deg i ein fei, for eg huska ennå når denna jentå va 3-4 år, når eg og Kånå satt barnavakt.. Kor hu og søsterå hennas styra på som to viltre røyskattar på speed, før leggetid.. Bursdagsbarnet va ei åpen og utadvendt jenta, som raskt blei fortrolig med denna nye kjæresten te Tantå deiras.. Mens Litlasøsterå, hu va nåke meir skeptisk te ein ny fyr i familien, og holdt seg litt på avstand den førsta tiå..
Det tok litt lengre tid før hu blei komfortabel med at Tantå hadde fått kjæreste, men itte 4 eller 5 gangen me satt barnavakt.. Så va det gjort, og hu krøyp heller inn i min armkrok i sofaen, når me satt og kosa oss med lørdagssnop og barne-tv..
Eg fikk nåken små misfornøyde blikk av Kånå når hu satt aleina i sofakroken sin, mens eg hadde begge tantebarnå hennas i armkrokane mine.. Og nå e hu eldsta jaggu meg blitt 20 år.. Tjera vena meg.. Det e då man rett og slett begynne å føle seg ein smule gammal, sjøl om man ikkje oppleve seg sjøl som nåke eldre i topplokket, enn bursdagsbarnet.. Det e nærmast med vantro man ser seg sjøl i speilet, med omtrent 40 fleire rynker og furer i andletet, enn i dei glade 20 årene..
” Men, når dei fleste har dukka opp i augakroken fordi man har smilt med heila andletet, eller furene ovanføre nasarotå som dukka opp av for mange “strenge” grimas uttrykk te Flokken.. Så har de jo forsåvidt ein historie å fortella, kvar einaste rynka..
Me foreldre e heldige sånn, der kidsa som regel klara og laga varige spor, både i sjel og andletet.. Alikavel, så klara man å setta pris på dei her sporene, itte som årene går og spinnville episodar fra ei hektisk småbarnstid, laga levande minner i våras andleter.. Jaja, det e ikkje bare ungane som klara å laga smilerynker, når man henge med familie og venner i godt lag.. Det blir litt latter og vas mellom oss voksne, når det blir arrangert selskap og lignande.. Kor gode historiar blir delt øve bordet, øve ein lav sko.. Heilt klart..
Men, dagen igår starta vel litt på skjeivå for Kånå, der Han i Midten ikkje akkurat hadde dagen.. Så, når hu dukka opp på jobb va det enkelt å sjå, at man gjerna burde holda ein lav profil, ei litå stund..
Han i Midten hadde sirup i rævå og sleit vel litt med å utføra ordrene han fikk fra Kånå, man sko jo tru når man har levd med Kånå i 10 år, at man har lært seg når man ska lya.. Men, den guten e ikkje heilt som andre ungar, hverken meir eller mindre.. Det e et uttrykk som seie “Only dead fish go with the flow”, og eg kan i aller høyeste grad skriva under på, at Han i Midten ikkje e nåke “dead fish”.. Går heile Flokken te venstre, tar han te høyre.. Sånn e det bare..
” Gir me ein beskjed te guten så gjør som regel han motsatt, derfor e me blitt meget dyktige på omvendt psykologi, både eg og Kånå..
Problemet e bare at det e ikkje alltid man har tid, te å fundera ut smarte måtar man kan gi beskjed på.. Somme ganger må ha resultater med ein gang.. Som igår morgens, når guten fortsatt satt i pyjamasen, lika før han sko gå på skulen.. Gudhjølpe meg.. Kånå hadde ikkje vært nådige, kledd guten i ein fei og sendt han på dør.. Og kom opp på jobb med ikkje akkurat verdens beste humør innabords, mildt sagt.. Det blei nåken minuttar med arbeid i stillhet, for å sei det sånn..
Eg har jo levd med Kånå nåken fleire år enn Han i Midten, og av erfaring tar man som regel minste motstands vei, i sånne tilfeller..
Igår va minste motstands vei enkelt og greit bare å holda kjeft ei stund, så itte Kånå hadde latt litt stille aggresjon gå utover ei korg med småpakker, begynte det å komma seg.. Dagen på jobb gjekk unna i heidundrande fart, og når me kom heim fra jobb va Han i Midten i et nåke bedre humør.. Det va ikkje på topp, men ihvertfall et par hakk bedre enn om morgenen.. Mini’en, som hadde hengt i hælane på Kånå dagen før, altså på torsdagen, han hadde snudd om te å ha ein skikkelig Pappa dag, igår..
” Og hang i hælane på meg, som ein klegg på ei myrbefengt eng.. Situasjonen tatt i betraktning, så va det gjerna lika greit med tanke på Kånå sitt humør, tidligare på dagen..
Men, det kan fort bli nåke trøttande når Mini’en sette igang haraballet, og ska ha hjelp te alt han ska gjør, fordi han ikkje gidde å gjør det sjøl.. Det ska han ha, sjølvaste Mini’en.. Han e ganske ærlig i så måte, der han gjerna vil ha glasset som står 30 cm ifra han, på stuebordet.. Og utbasunere at han ikkje gidde, når eg gir beskjed at han får ta det sjøl.. Han røre liksom ikkje rundt smøret i grøten, den guten der, men går som regel rett på sak.. Me sko vær i selskap klokkå seks, så me lå forsåvidt godt an..
Men, kom oss i sedvanlig stil ikkje ut dørene, før klokkå tippa fem over seks.. Det hende me slår te og e ute i god tid, ikkje ofta, men det hende..
Svoger min, han som drog meg med på ein “liten” sykkeltur, men som endte opp med ein rundtur i nesten 3 kommunar, han styrte med å laga Pizza.. Han e flinke på kjøkkenet den guten der, han hadde nok vært et godt kåneemne te ein homo, heilt klart.. Me har ledd litt øve den kommentaren der.. Som Svigerfar serverte meg i et selskap, når eg helte kaffi opp i koppen hans.. – Du e nå flinke du Frode.. Sa han te meg, og flirte.. – Jojo, takk for det.. Svara eg, øverraska.. – Ja, du hadde nok vært ett godt Kånåemne, te ein homo.. Repliserte den forbaska Fjotten kjapt..
” Svigerfar har måtta servert seg kaffi sjøl her i heimen, i ittekant.. Tjera vena meg.. Eg e ikkje sur eller langsint, for all del.. Han får bare som fortjent.. Vil eg tru..
Tantebarnet te Kånå som fylte 20 år har fått seg kjæreste, nåke som ikkje akkurat har blitt godt mottatt av Litlajentå.. Gudhjølpe meg, det e jo hennas “dadda”.. Ikkje den forbaska kjæresten.. Men, det begynne å gå seg te.. Mini’en syns jo denna kjæresten e heilt toppers, fordi han gidde jo å leka mye meir med han, enn oss foreldre.. Og igår så kom foreldrene hans i selskap te Kånå sitt tantebarn også, hennas potensielle nye Svigerforeldre.. Me traff de på Aibel sin åpne dag, forsåvidt.. Så det va ikkje et heilt nytt bekjentskap..
Skikkelig koselige folk va det og, om eg sko fått sagt det sjøl.. Men, de e jo Tysvær folk, så det sko jo bare mangla.. Hjølpe meg..
Litt øverraska øve den fleipete sjargongen som gjennomsyre Kånå sin familie, trur eg de blei.. Men, den blir man forsåvidt ganske så kjapt vant med.. Har man gått på ein smell så blir det som regel tatt opp i godt lag, det handla som regel om å samla opp litt man kan fyra tebake med.. Heilt klart.. Så litt godslig fyring mellom oss mannfolk, det trur eg ikkje man komme foruten.. Generelt sett, så trur eg det blir rettferdig, når kvelden e omme.. Man har det jo som regel ikkje meir morosamt, enn man laga te sjøl, pleie eg å sei..
” Det blei ihvertfall ikkje slåsskamp igår kveld, såvidt eg vett.. Men, me tok jo tidlig kveld i forhold te resten av gjengen, vil eg tru..
Det ordna seg meir eller mindre av seg sjøl det, akkurat ka tid me sko gå heim.. For eg og Kånå hadde forsåvidt begynt å snakka om det, når Han i Midten meir eller mindre eksploderte i et inferno av et utbrudd.. Når han og Eldstemann krangla, om ka for ein kopp som va sin.. Herreguud.. Uansett ka som e rett når Han i Midten e øvetrøtt og i retta humøret, så meina den guten motsatt.. Det va detta med den kreperte fisken og “Flow’en” då.. Det slår jaggu meg ikkje feil..
Ein tennisball smalt i gulvet, ett tigerbrøl blei kauka ut før han strauk på dør sint som ein Lemen..
Eg kikka på Kånå før eg indignert kom med ein uttalelse.. – Og der va tiå kommen kor me ska heim, ja.. Somme ganger, så trenge man ikkje tenka på det meir, man bare vett at nå e det kveld.. Enkelt og greit.. Og når det så te de grader blir utbasunert, med et realt smell så va det bare å samla troppene, og komma seg heimover.. Ein koselig kveld va heilt klart øve, og leggetid egentlig for lengst øveskredet.. Men, i sumarværet som har velsigna oss her på vestandet, dei siste vekene..
” Så må det forsåvidt vær lov å strekka strikken litt, sjøl om eg forsåvidt sko ønskt me stakk heim, før strikken sprakk.. Sånn egentlig..
Ha ein strålande lørdag i finværet, Folkens.. Så snakkast me sikkert snart.. Vil eg tru..