Fattern Betraktninger fra livet til Fatter'n med fire spinnville barn, en Hamster og to Rompetroll i heimen … En arena for humor, finurlige skråblikk og elleville episoder av heseblesende kaliber …

Eg kjørte inn te Far min igår, for å bytta bakre delen på eksosanlegget te bilen vår.. Me sko egentlig gjort det i påsken, men når me sette igang og sko starta då, fant me ut at me mangla nåke.. Så då utsatte me det litt.. Det e greit å ha alt man trenge, før man demontere nåke og gjør bilen ubrukelig..

Det e forsåvidt ein god regel nr 1, om man ska styra på å skrua litt på bil sjøl..

Skjønt, har man ein ganske ny bil kan man nærmast ikkje skifta olja, luftfilter eller nåke lignande.. For man finne jo ikkje fram, imellom all elektronikk og deksler.. Det e det så e litt greit med å ha ein litt eldre bil då, at man kan gjør litt sjøl.. Og eg har skrudd på bil så lenge eg kan huska..

Og det begynte jo med å hjelpa far min i garasjen..

For han og hadde gamle eldre bilar, i den tiå eg vokste opp.. Alle kjekke ting, som ny bil, video spillar og forsåvidt Pc.. Det kjøpte de når eg og søstår mi hadde flytta ut.. Men, me va vel to utgiftspostar mindre i budsjettet, så då fikk de litt bedre råd..

Men eg likte det.. Å vær med Far min i garasjen..

Der man meir eller mindre møtte på problemer, man ikkje hadde forutsett på forhånd, kvar einaste gang.. Og måtte jobba rundt problemet, og ofta finna alternative løysningar så kunne fungera godt..

– Du må huska å stramma te med “Feeling”.. Sa alltid Far min..

Spesielt den gangen eg vrei av ein bolt i manifoilen.. Og me måtte ringa ekspert telefonen (Onkel min), for og få hjelp.. Han hadde sånn greier te å få restene av bolten ut med, så ordna det seg og..

Også hadde me dei gangene når Far min glemte “Feelingen”, og gjerna ødela nåke.. Då lærte man seg fort nåken nye gloser, man ikkje tok med seg opp på kjøkken te hu Mor, for å sei det mildt.. Men det gjekk stort sett greit.. Foruten dei gangene me mista eller hadde forlagt nåke, og ikkje huska kor..

Detta “syndromet” må heilt klart vær nåke eg har arva itte far min.. Å ikkje finna ting eg nettopp har lagt ein lur plass, for å huska kor den va..

Men, når man ska ha det, så e hjernen tom.. Me hadde ein sånn igår og.. Eg hadde kjøpt nåken nye gummi klosser, så eksosen sko henga på.. Men nå va de sporlaust fordufta inne i garasjen te han Far.. Ikkje ein av dei plassene eg trudde de låg, va de å finna.. Det e totalt håplaust vett dåkke..

Me to e så dårlige på å leita itte ting, at når me e to om å leita itte det samma.. Så har me 50% mindre sjangs, enn om me va aleina..

Men igår fant Far min dei te slutt.. Og der han fant de hadde eg kikka sikkert 3-4 ganger.. Men eg hadde ikkje løfta på dei stroppene så låg der, oppå gummi klossene.. Typiskt..

Ellers, gikk det greit å få resten te.. Ivertfall når me hadde alt me trengte..

Far og sønn på ferde i garasjen igjen.. Eg trur ikkje eg har tall på kor mange bilar me har skrudd på sammen.. Det begynne å bli nåken.. Og eg har ein liten anelse på at denna ikkje blir den siste..

Også får eg satsa på at Kånå e fornøyd, når det ikkje komme ein sur eim av eksos inn i bilen.. Kvar gang hu stoppa i ett kryss..

Det kan man jo ikkje ha nåke av.. Men, hu begynne vel snart å ta knekken å denna bilen og.. Det e alltid ett eller anna hu ikkje lika med den, som f.eks at sentrallåsen av og te går amok.. Og at det då e greit å ha nøkkelen i lommå, og ikkje i svitsen..

Eller baklukå, som man må lukka med litt finesse for å få den skikkelig igjen..

Også den eina skyvedørå som går heilt fint opp, kvar einaste gang eg tar i na.. Men som hu aldri får te å gå opp, og stressa seg opp i 190 kvar gang.. Det e bare å ta det rolig, trykka inn og så gi na ett kraftigt napp.. Så åpna den seg flott kvar gang..

Men, neida.. Eg trur nok Kånå har egla på seg sjelå te denna bilen og, nett så Grand Voyager’en.. Men det kan man jo lika.. For då komme det plutselig nåken nye historiar.. Om Kånå og bilen vår, f.eks..

Pleie ikkje å vær småtteri det.. !!

=D

Fant denna på Facebook siå mi.. Fra før Bloggen va blitt ein realitet.. Litt usikker på om eg nåken gang har lagt den i på bloggen..

Men her e an ivertfall.. Eg satt faktisk å humra høgt her i stuå nå.. =D

 

Me mannfolk gjør møkje løye… Av og te e det med vilje, nåken gånger pga. mangel på vilje (“jaja, ei øl te skada vel ikkje”) og ein gang i ny og ne så e det rett og slett fordi me ikkje visste bedre…

Men nåken ganger gjør me heilt uforklarlige ting så ikkje nåken sko trudd me kunne funne på av oss sjøl, i det heila tatt….

F.eks på lørdag så satt me i ett lystigt lag og koste oss med reka, øl og goe vin.. Det gjekk forholdsvis fint for seg, så ingen endte opp me blåveis, kutt øve aua ellår andre arbeidsuhell..

 

Undringen va då stor når naboen sendte ein melding, dagen derpå.. Om at han hadde betalt påmeldingen for oss alle og at me bare kunne overføra tebake te hans konto nr..

Sjå der du, tenkte eg for meg sjøl.. Har endeligen ein av oss tatt mot te seg og meldt oss på ein sånn guttatur? … Lura på om det blir fotballtur te England, mon tro..

Eg velta meg ut av sengå og kikka meg i speilet, hmm.. Såg ut se den gryande carporten øve littlekaren hadde est litt ut, jaja.. Får eta litt mindre ei stund då, sa eg formanande te meg sjøl, før eg tussla opp på kjøkkenet.

Der sto kånå og såg skrekkelegen friske ut, hu hadde hatt vet nok te å tatt tidlig kveld..

 

Sikkert fordi hu på fredagen ikkje hadde hatt det, hu sko bare øve te naboen på et glass vin og sko ikkje vær seine.. Men kom seilande inn dørå långt på natt, og forlangte både det eina og det andra.. Men falt om som ei løvinna med ei bedøvelses pil i stumpen, med ein gang hu traff madrassen….

Jojo, kansje neste helg..

Kåna hadde diska opp med ein herlige frokost, omelett å greiår.. Eg sette meg ner å heiv innpå.. Eta mindre e jo kje lett når du får så goe mat servert.. Får begynna neste helg.. Typiskt..

 

– Ska du kjøpa deg sånne tights o nå?? .. Seie kånå med ett ertande flir….

Eg kikka på na, har det rabbla heilt for na nå… Eg såg bak meg, nei, det va meg hu snakkte te…

– tights???” svarte eg..

– Ja, nå se dåkke har meldt dåkke på Djupadalten, så må du vel ha treningstøy ?

Eg holdt på å setta omeletten i halsen, tjera vena meg..

– Djupadalten???” datt det ut av meg…

– Ja, å ikkje den littla løypå hellår, det sko vær skikkelige saker, sa dåkke jo igår..

– Skikkelige saker ? sa eg..

– E det ekko her ellår!? .. Sa hu, å durte ner trappå me ei korg me kler..

 

Eg satt skrekkslagen igjen på kjøkkenet, hendene skalv ein smule, hovet va meir ellår mindre tomt og omeletten låg på tallerken å flirte meg midt i fjeset….

Så slo det inn som ein tsunami…. “Ka i svarten har eg gjort?” tenkte eg, der eg satt i sjokktilstand, mens eg tvinga fram minnene fra det svarta djupet i hjernen, om ka me hadde blitt enige om igår…

Ikkje bare sko me springa Djupadalten, men me sko trena minst 3 ganger i ukå og..

Herregud, eg tenkte på den gangen eg hadde sagt ja te min kjære svoger, om å bli med på ein “liten” sykkeltur.. Kor eg låg strøken i ei veka ittepå, og måtte ha badering unna rævå i lastebilen..

 

Kånå kom opp igjen å kikka bekymra på meg….

– E du dårlige Frode?  Du ser så bleike ut..

– Nei, nei.. Svara eg spakt…

– Ska du kje ha omeletten din?? , eg lagde an sånn så du lika så godt vettu..  Fortsatte hu…

Eg kikka på den flirande omeletten, så på kånå, så på omeletten igjen…..

Eg kjente tårene pressa på, og brukte min siste viljestyrke te å holda di igjen….

-Jojo.. sikkert bare litt slakke itte igår” sa eg, reiste meg å ga na ein klem før eg gjekk ner i sengå, la meg i fosterstilling og pakka meg unna dynå..

 

For det va vel bare å innsjå det, midtlivskriså e ett faktum… Eg har gjort nåke eg ikkje trudde i heila mitt liv eg sko gjør.. Så ka aen grunn kunne det vær?

Men hjølpe meg.. Det kunne jo vært verre ting..

Som ein fotballtur te England f.eks..

;D

Så va siste sending over og tross Knut sin invitasjon, så blei det uten Kånå.. Hu hadde aaaaalt for mye så sko gjerast idag, og hadde ikkje tid te å vær med.. Og så va det denna kabalen med å få barnavakt for denna Flokken vår og då.. Så det skorta ikkje på årsaker te at Kånå ikkje kunne vær med.. Men Karin hadde ein heilt aen teori..

Og når man ser nærmare på bildet over fra gårsdagens sending, så kan man jo lura på om hu ikkje va inne på nåke..

For hu Karin meinte beint fram at Kånå va sjalu på na, og at det va heile åraken te avslaget om å stilla opp.. Eg ska ikkje gi Karin fullt medhold, men at kjemien stemte mellom oss to, kunne vel gjerna alle sjå.. Gud bedre meg for ett fyrverkeri av ei dama, så ikkje legge skjul på at livet ska nytast te det fulle.. Det blei ei mye enklare utfordring enn eg trudde, å debutera på tv med den damå ved siden av seg..

Det e ivertfall heilt sikkert..

 

Eg må bare få sei tusen takk te Knut Netland og TvHaugaland, så ville ha meg med i detta panelet.. Ikkje i mine villaste fantasier, så hadde eg trudd at denna her “bloggkarrieren” sko ta sånne vendingar som detta.. Og det har vært ein spennande og ny opplevelse som forsåvidt har utfordra både det eina og det andra, sånn komfortsone messigt..

Om det frista te gjentakelse e eg fortsatt litt usikker på..

Men eg trur eg ska gjør som Karin bestemte seg for tidligare i livet sitt, nettopp å sei ja te det mesta man blir forespurt, av lignande utfordringar..

Og… Så får eg jo bare håpa at eg ikkje har gått på ein kraftig smell, og at inntrykket te dåkke leserar har forringa seg.. At eg har gjort ein god figur rett og slett.. Eg har ivertfall vært meg sjøl, så får det egentlig bare bli så det blir.. Eg har vel hatt nåken øyeblikk kor eg kom på akkurat det e burde sagt, istedet for det eg sa.. Både under programmet og når me satt heima og så det ittepå..

Men, men skitt au.. Man lærer så lenge man lever.. Og så fikk me jo dessverre ikkje vann, sånn at eg kunne tatt vannglass trikset i bruk heller..

 

Ei ny grensa e trådd over i min lille komfortsone verden, men eg må sei eg litt engstelige om Karin gjør alvor i sin “trussel” om å ringa Tv2.. Skjønt eg trur gjerna ikkje eg e kvalifisert for å enda opp der ennå, såpassa må ein vel bare innsjå.. Men den damå e jo truande te alt hu, så man ska jo aldri sei aldri..

Tjera vena meg.. Då trur eg gjerna eg hadde fått litt kalde føtter, rett og slett..

Eg trur det får holda med utfordringar for ei stund nå, eg kjenne på både kropp og sjel at det jaggu meg har tatt litt på og.. Men så lenge man har det kjekt, så går det stort sett bra.. Og som igår, så ska eg prøva å legga ut ein link te programmet idag, nederst i detta innlegget..

Men igjen.. Tusen Takk, Knut og TvHaugaland for at eg fikk vær med.. Og ikkje minst, Tusen Hjertelig Takk Karin Berndtsson for ditt smittande humør og sprudlande vesen, så fikk meg te å glemma litt at eg va på tv..

 

Eg kom heim fra jobb idag, og det gjekk ikkje mangen minuttane før eg innså at joda, det e nok ikkje heilt feil å stikka avgårde igjen snart.. Først traff eg Han i Midten utforbi og han virka nå å vær i godt humør.. Så då tenkte eg at her e det ikkje all verden så skjer idag..

For ein gangs skyld så komme man heim te eit hus i full harmoni..

Men.. Nåken ganger tar man rett, andre ganger feil.. Og idag tok eg meir feil enn eg har gjort på lenge.. Nesten lika mye feil som både eg og Kånå tok, når me tenkte at 4 ungar i Flokken, ikkje kan vær så mye verre enn 3.. Men det va før me blei kjent med Mini’en..

Og Mini’en sitt utømmelige energi lager, den evinneliga klatretrangen, og endalause rekker av spillopper..

 

For eg hadde ikkje meir enn såvidt lukka opp dørå, før Litlajente smette ut og tok av så ein røyskatt på speed.. Kånå ropa at hu ikkje får lov å gå ut, før hu har spist opp maten og Mini’en står i ein krok og kikka på meg..

– Ed har bæsja pappa.. Seie han..

– For seint.. Ropa eg opp te Kånå, og fortelle na om rømlingen så stakk ut, når eg kom inn..

30 sekund seinare, rauk Han i Midten ut dørene og.. Eg høyrte Kånå nevna nåke om lekser før det dunka velkjent i trappå, lett spinning rundt ganghjørna og ei dør så smalt igjen..

– Du går ikkje ut før du har gjort lekser.. Kauka Kånå der oppe..

– For seint.. Igjen.. Ropa eg opp, nok ein gang..

– Herreguuuud.. Svara Kånå kontant…

 

Eg fekk skifta på “fjosnissen” så lukta kloakk, og tenkte for meg sjøl.. Det e faktisk verre ting så kan skje enn å havna på tv, man kan komma heim te det eg nettopp har beskrevet ovanføre.. Misforstå meg rett, eg storkosa meg med Kånå og Flokken og man kan jo ikkje anna enn le litt av hverdagsgalskapen innimellom..

Men det va litt greit å vita at om 10-15 minutt, sko eg forlata kaoset..

Og sitta drøsa litt om lokalnyheter, fortella litt om bloggen og egentlig bare prøva å kosa meg litt meir enn igår, i studioet te TvHaugaland.. Og om eg må få sei det sjøl, så føltes det litt bedre idag, enn igår.. Når eg trødde ut av studioet itte sendingå.. Det va ein litt aen stemning blant panelet idag, og Knut Netland va i storform..

Sjøl om han bomma litt i starten, så drog han det fint hjem igjen itte ein liten omstart..

 

Ny i panelet idag va Simon Næsse så tok føre seg litt om ensomhet i ungdomstiå, og Petter Viksund så fortalte litt om Oktober Rock i Kopervik seinare i år.. Og så va det sjølsagt meg og Karin Berndtsson då, hu der sprudlande damå fra igår.. Eg kan ikkje anna en ta av meg hatten for den damå eg, så strør om seg med positivitet..

Og når de viste klippet fra ein sang konkurranse hu hadde vært med på, og Knut sko ha meg te å gi terningkast blei eg litt satt ut..

Og lirte ut av meg ein 4’er.. Tjera vena meg, hu burde jo fått ein 6’er bare for å ha stilt opp.. Ikkje bare hadde hu stilt opp, men hu stod der å sang som den største selvfølgelighet.. Aldri i verden om eg hadde gjort det, ivertfall ikkje uten nåken hemningsbefriande dråpar av det sterkare slag..

Så sånn sett i ittetid, burde eg jo slått te med toppkarakter.. Sorry Karen.. =D

 

Ellers så følte eg at eg slappa endå litt meir av idag, kanskje fordi man begynne å bli littegrann varm i trøyå.. Men igjen, eg e sjeleglad at hu Karen e der, og lira ut av seg med historier og kommentarer, så man nesten hiksta av latter.. Den damå e råtøff, det ska hu jaggu meg ha..

Ein åpenhet og ærlighet som e sjelden vare, egentlig..

Og dei 2 andre virka jo som 2 trivelige karar, uten at eg fikk snakka så mye med de.. Jaja, han Simon Næsse slo eg av ein liten prat med før sending, og han virka som ein koselige kar han.. Samfunnsengasjert og trivelig.. Så sånn alt i alt, va det ein virkelig god opplevelse å vær med idag.. Det må eg sei..

Knut Netland i storform, 2 trivelige karar og Karen Berndtsson i sitt ess.. Også meg då, nåke mindre forskremt enn igår, trur eg..

Herlige greier.. =D

 

Komme det ein link te programmet på TvHaugaland, så oppdatere eg den inn så snart den komme.. Så kan dåkke sikkert trilla terningkast om min opptreden.. =D =D ..

Dei så allerede har sett det, kan jo gjerna begynna allerede.. God Onsdag videre, Folkens..

Det va ein god stemning i heimen når me kom heim itte karate treningå igår, om enn nåke kaotisk.. Mini’en og Litlajentå va meir enn klar for å leka litt med vennene sine i gatå, Kånå for inn for å laga litt middag og naboen ville ha autograf..

Sjølsagt sagt med ett glimt i auga.. Eg trur det ska litt meir te, før me enda med autograf skriving..

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

Eg hadde jo endå ikkje fått med meg programmet eg hadde vært med i, så me slengte på TvHaugaland og venta på reprisen.. Og ikkje minst Pizzaen te Kånå..

 

Det blei som nevnt nåke hektisk og kaotiske tilstander i heimen, for dei små føyk inn og ut dørene som nåken jojo’ar.. Han i Midten sko gjør lekser, og eg trur det e enklare å læra ein katt sånne hundatriks, enn å få han igang med leksene..

Man sko jo ønskt han va litt meir så Eldstemann, så e sjølgåande der..

Men, lengre ifra han, trur eg ikkje me komme.. Det e som å slåst med ein tyfon i motvind, å få Han i Midten igang.. Men itte ett par forsvinningsnummer, litt lett klaging og nåken halvhjerta forsøk på å få utsatt leksene te neste dag så sette han seg fint ner..

 

Og akkurat når Pizzaen va ferdig, kidsa hanka inn fra uteleken og leksene va gjort så starta 17:30 reprisen. Me forflytta oss kjapt bort i sofaen heile gjengen, og benka oss foran tv’en..

Og når Fatter’n dukka opp på tv, blei det stormande jubel i heimen..

– Pappa… I alle dager.. Du e ed på tv jo.. Seie Mini’en forfjamsa..

Der han veksla mellom å kikka på meg og fjersynet.. Han har vel ikkje heilt forstått ka Fatter’n sko idag, før nå.. Og blei mildt sagt nåke i øvekant oppspilt, det han spant fram og tebake og peika på skjermen kvar gang eg dukka opp..

” I alle dager !!” frasen, lærte han av meg i påsken, når det plutselig va 2 prikk like onklar ståande foran ham.. Det e ikkje så ofta han ser tvillingbrødrene mine på ein gang, siå han eine bor i Sandnes..

Å sei at han va ein smule øverraska, e vel ikkje å ta hardt i..

 

Eldstemann va meir opptatt av kossen i all verden eg satt med beinå, og holdt på å le seg ihjel..

– Herreguud pappa, du sitte jo aldri sånt du.. Fikk han fram, mellom latterhikstene..

– Ja..Ja.. Legge Litlajentå te..

– Og koffår har du så løgne klær på deg ? .. Fortsatte hu..

Mens Han i Midten forsåvudt satt med store auger å kikka på, han va rett og slett mildt sagt fascinert av heile seansen.. Detta med skrekkfilm va vel det så fenga mest hos han, og lurte på om me hadde sett skrekkfilm når eg va der..

 

Men de lo godt då når Karin fortalte om når hu velgte katten foran maen, der de satt å svara i kor når hu spurte kim de trudde hu hadde valgt.. Og lo så tårene trilla når de fikk rett..

Mini’en og Litlajentå lo og.. Skjønt, eg trur ikkje heilt de forstod ka de lo av.. Men løye va det, uansett..

Eg va egentlig ganske så fornøyd me at det ikkje blei så mye kjør på meg.. Kan skjønna hu forfatterinnen sko få promotera bokå si, hjølpe meg.. Men eg forstår ikkje heilt koffår hu ikkje blogga meir enn ett par ganger i året, når hu fekk 100 000 treff på kvart innlegg..

Hu hadde jo vært i verdenstoppen sånn bloggmessigt hu då, og kunne garantert parkert dei her “bloggdronningene” me allerede har her i Norge..

Men, men.. Det e vel ikkje meiningå me ska forstå alt her i verden..

 

Kanskje har eg totalt misforstått og, det e ikkje godt å sei.. Eg e jo bare ein staut og enkel kar fra landet eg, nett så han i Vinskvetten så lura på om det e “Nåken så passa for han”..

Og som skrive stor T i kjære.. Eller “Tjera vena meg”, så eg stort sett bruka..

Jaja.. Eg syns ivertfall det e mye enklare at andre har truå på meg, enn å ha det sjøl.. Då blir man ikkje så øverraska om man plutselig har rett.. Eller rettare sagt at dei andre tok feil.. På ein måte..

Men nåke rett har man nå gjort, når man har fått i øvekant av 4300 følgerar på Facebook..

Det e eit faktum man ikkje kan sjå bort ifra.. Vil eg tru..

 

Ha ein strålande Onsdag, Folkens..

;D

 

 

 

 

Phuuh..

Der va første sending på Tv Haugaland over, og om sko fått sagt det sjøl så trur eg det gikk heilt greit.. Eg va rett og slett skrekkelig nervøs på forhånd, men når man kom igang så glemte man jo litt ka man e med på.. Og hu Karin Berndtsson va jo bare herlige, og fikk meg vel te å senka skudrene litt..

Der hang kommentarene, og historiane laust for og sei det mildt..

Eg traff Karin før me sko inn der hu satt å venta utenfor studio.. Så me satt nå og konverserte litt og blei nå litt “kjent” før sending.. Å snakka meg om sprudlande dama med ett smittande godt humør.. Hjølpe meg, hu sko rett og slett ringa Tv2 og tipsa de for å få litt fart på sakene, så hu sa på tv..

Tjera vena meg vett du.. Hu e vel ei sånn dama man bare ikkje kan unngå å bli glad i, på kun kort tid..

 

Ellers, itte å ha fått sett programmet nå nettopp, siå Kånå kom og henta meg itte sendingå.. Før me kjørte rett på Karate trening, med Han i Midten.. Så e det vel ikkje så mye eg kan setta fingen på, det e vel innafor og gi debuten på Tv Haugaland bestått, føle eg..

Og eg vil nok tru nervene e litt mindre før neste sending, så komme allerede imårå te samma tid..

Og heldigvis så rakk eg innom Skjalg og Herrmann på Aksdalsenter idag, og handla inn ett nytt antrekk te sendingå.. Eg kunne bare glemma å visa meg på tv med dei loslitte dongeribuksene eg hadde i heimen.. Og når eg kom heim med klærnå, va ikkje Kånå sein om å konstantera at her hadde nok Skjalg gjort ein strålande jobb..

Det va ikkje akkurat det hu hadde forventa at eg hadde funnet fram, på egen hånd.. Då hadde det vel blitt ei ferdigslitt dongeribuksa og hettegenser..

 

Ein gang når me sko på ut på Sildajazzen for nåken år siå, så rusla eg inn dørene hos Skjalg for å kjøpa ei ny buksa.. Han lurte jo på ka størrelse eg brukte, men når eg svara 31-32 rundt livet.. Så la han ørnablikket blikket sitt på meg og sa nøkternt..

– Nja.. Eg vil nok tru du e meir ein 33-34, eg altså..

Og han hadde vel forsåvidt rett i det.. Uten tvil.. Man kan vel sei at ønskemålet rundt livet va langt fra realitetsmålet, rett og slett..

Men, alt i alt så va detta ein skikkelig spennande opplevelse, å sitta der i ett panel med ei snakkesalige flotte dama, ei anerkjent forfatterinne også lille meg då.. Bloggaren fra “Bodå”.. Så nå gleda eg meg faktisk litt te imårå, faktisk.. For det va jo absolutt ikkje så skummelt så eg hadde trudd på forhånd..

Sjøl om blikket mitt i starten av programmet, muligens ser i øvekant forskremt ut.. Så kom det seg utøve i programmet, trur eg..

 

Så gled dåkke te nok ein episode imårå, Folkens.. Og andre episode med “meg” på tv.. Og så får eg jo håpa dåkke e sånn måtelig fornøyd med innsatsen, eller ??

 

Se programmet og gi gjerna ein tebamelding.. =D

 

Eg har mang ein gang skrevet om kor langt ut av komfortsonå mi, detta blogg greiene har dratt meg.. Eg som hadde tenkt å meir eller mindre ha ein slags anonym blogg.. Ein blogg kor eg gjera ikkje utleverte så mye, at det gjerna kunne enda opp med gjenkjennelse og lignande..

Om ikkje meir enn fra familie og bekjente, ivertfall.. 

Men for dei så har følgt meg, eller oss øve lengre tid nå.. Så har nok dei fleste fått med seg at det ikkje akkurat har vært nåke suksess.. Først kom Sveiobladet med ein forespørsel om å laga ein koselig sak, så ei stund seinare meldte Haugesunds Avis sin interesse og laga ein kjempefin artikkel..

Og nå…. Nå har jaggu meg Tv Haugaland kommen på banen..

Gud hjølpe meg og herrens hærskare..

 

Snakka om å sprenga sine egne grenser for komfortsonen, på ein måte.. Ein ting e jo å vær med på ein avis sak, kor man kan be om korrektur lesning og slikt.. Men å sitta i 17:30 panelet denna ukå så komme, meir eller mindre “live” på tv.. Det kan ikkje kallast anna enn å “toppe heile driten”, rett og slett..

Å vær anonym itte det, ska vel gjerna godt gjerast..

Kånå holdt på å få fnatt når eg åpna ein meldingsforespørsel ein kveld her i forrige uka, itte me hadde lagt oss.. Og det va sjølvaste Knut Netland så lurte på om eg kunne tenka meg, å sitta i panelet på 17:30 sendingå..

– Då må du ivertfall kjøpa deg ei ny buksa.. Va det førsta hu sa.. Mens hu rista på hovudet der borte, på andra siå av sengå..

Og la te ett – Herreguuud..

 

Flokken syns jo bare det va kult.. Fatter’n på tv liksom, kor mange va det så hadde foreldre som va det liksom.. Eldstemann minnast jo sist gang eg va på tv, den gangen eg helst ikkje vil bli minna på.. Når Nrk Rogaland sko intervjua ein yrkessjåfør om tankar rundt tunellbrann..

Og eg nettopp hadde skamklipt meg, og ikkje akkurat syns sjøl eg tok meg så voldsomt godt ut..

Så han meinte jo at detta går nok heilt fint.. Eg hadde jo øvelevd den gangen, så då kom eg nok te å gjør det nå og.. Eg vett ikkje om eg e heilt enige, for eg fikk jo ikkje sova itte eg hadde svara ja.. For eg gjorde jo sjølsagt det.. Sjøl om eg ikkja ana ka eg går te..

Lille meg på lokal tv liksom.. Tjera vena meg.. 

 

Men eg har nå gjort litt research for sikkerhets skyld, eg tenkte det va best å komma bittelitt forberedt, ivertfall.. Så eg kikka på nåken av programmene så har gått tidligare, på nettsiå te Tv Haugaland.. Og blei vel ikkje nåke mindre avskremt av det, på ein måte..

Det va ett kobbel med veltalande og flinke folk så har vært med tidligare..

Så komme eg då.. Som syns det heilt klart e enklare å formulera seg skriftlig, enn verbalt.. For når man e på tv så kan man ikkje gå på kjøkken å ta seg ein kopp kaffi, smøra seg ei skjeva eller rett og slett gå på do.. Når man står fast i ein setning, og trenge litt tid te å tenka seg om..

Husk å få ett glass vann så du kan lata som du e tørst, når du egentlig leita itte ka du ska sei..

Fikk eg som ett tips av ei så te stadigt e på riksdekkande tv.. Men eg e usikker på om glasset eg får utdelt, gjerna e stort nok.. Og forsåvidt må det som komme inn, og ut igjen.. Så hvis eg har drukket opp ei mugga med vann halveis i sendingå, kan det jo fort bli ein kar så sitte å vrir seg på stolen, i løpet av andre halvdel..

Og tipset te Kånå går lukst te helsikke, som va “Ka enn du gjør, ikkje drit deg ut” ..

 

Jaja.. Man får væra litt pessimistisk optimist, så går det seg sikkert te.. Det e jo ikkje akkurat som om eg har lagt listå himmelhøgt heller.. Det hadde vært verre om eg hadde blitt invitert fordi eg hadde ein blogg, så gjenspeilte ett slags “perfekt” liv, liksom..

Ein glansbilde blogg så fremma nydelige middager, prikkfrie ungar og ei Kåna så alltid hadde alt på gehør.. 

Då kunne fort fallhøyden blitt stor, om man blei gjennomskua på lokal tv.. Sånn sett kan vel gjerna fallhøyden på min blogg, gjerna bare gå oppover.. På ein måte.. Det e det så e greit med å gjerna bare fortella det som det e, uten filter men med bittelitt krydder..

At man bruke bøttevis med humor og sjølironi som virkemidler, og e nåke reflektert i det man skrive..

 

Jaja.. Gjort e gjort og spist e spist, på tv ska eg visst uansett.. Så får man bare håpa at eg klara å holda meg i skinnet, og ikkje innfrir Kånå sin største frykt og drite meg totalt ut..

Eg ska visst vær med i panelet te og med torsdag..

Så går det totalt i dass imårå så har eg tross alt 2 dagar ittepå, te å retta på inntrykket, i verste fall.. Om eg ikkje blir ekskludert fra panelet, med ein gang da.. Men det ska vel god gjerast, får eg håpa..

Og sånn avslutningsvis.. Eg e nåke usikker på om eg ska oppfordra eller ikkje te å følga med 17:30 på Tv Haugaland imårå.. Men skitt au.. Det får gå som det går.. Ein ny opplevelse blir det uansett..

Ett realt skritt ut av komfortsonen… 

Igjen… =D

Det e andre påskedag, og eg sitte i sofaen som ein pjuskete hankatt så har vært gjennom 3 verdenskrig.. Kånå e ute med Flokken i det fina været, mens eg sitte nåke småredusert her, med ein kopp kaffi.. Og ikkje vett heilt om eg ska lesa i ei bok, eller skriva ett innlegg..

Jaja, forsåvidt så e formen mye bedre enn den va inatt..

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

Kor eg lå over toalettskålå og tømte magainnholdet i doskålå.. Eg vakna i 3-4 tiå inatt og lå ei stund småkvalmen i sengå, før det bare va å løpa på badet og få det gjort.. Eg e nåke usikker på om det e omgangssjukå, eller bare det faktum at eg trødde innpå 2 chips posar, halvannen liter Cola og ein håndfull med smågodt, før eg la meg..

Eg holde ein knapp på det sista, siå formen absolutt ikkje e på bånn idag.. Ivertfall ikkje sånn man føle seg, dagen derpå itte omgangssjukå.. Kor man ligge totalt tømt for krefter, magainnhold og ikkje e brukande te nåkenting..

 

For all del, man kan jo ikkje utelukka at nåken har forgifta ett eller anna eg har spist, forsåvidt.. I dissa påskekrim tidene.. Har Kånå f.eks plutselig fått nok av ein nåke i øvekant utleverande bloggar, som og e mann, kjæreste og livspartner..

Har hu rett og slett sett seg lei av at han utlevere sine, hennas og familiens fadeser te heila Norge, i form av ein blogg..

Grøss og gru..

Eller har Tantå te Kånå endelig gjort alvor av truslene sine, om at det plutselig blei funnen ein kjent bloggar flytande i Smedasundet.. Bare fordi eg posta ett “flott” bilde av hu, i ittekant av Kulturhelgå på Aibel, sist sumar…

Men siå eg allerede har lagt ut om hennas plan i tidligare innlegg, så har hu nå endra framgangsmåten hu sko ta meg av dage på.. Så hu ikkje va den opplagde synderen, på ein måte..

Nei forresten, eg trur ikkje det.. Hu ville nok gjort det litt meir sofistikert og utspekulert, vil eg tru.. Enn rottegift eller lignande..

 

Jaja, teorier og spekulasjoner får me setta te sides.. Formen e ivertfall bedre, mye bedre..

Men ikkje sei det te Kånå, så kan eg kjøra “stakkars mann” kortet litt te idag ..

Gårsdagen bli forresten meir eller mindre tilbringt i Bodå, men ikkje av dei grunnane dåkke sikkert tenke nå.. Ikkje hadde eg gått på ein smell øvefor Kånå, heller ikkje kjørt ein i øvekant ekkel spøk på hu, men rett og slett bare fordi det såg ut som ei slagmark der nede..

Både i Bodå og i Carporten, itte detta prosjektet eg har hatt gåande før og i påsken..

Så dagen i går blei ein fruktbar dag, sånn sett i ett ryddemessigt perspektiv.. Eg gjekk amok der nere og gjorde ein heil hjerta innsats for å få litt styr på ståket.. Papp blei stua ner i bossposer, ett skap demontert og gjort klart te å bli omforma te hyller inne i Bodå.. Og Carporten renska for rot og satt nåkenlunde i system, inne i Bodå..

Eg va rett og slett ganske så fornøyd med meg sjøl, om e sko fått sagt det sjøl.. Og Bodå va endelig beboelig igjen..

 

Og når kvelden kom, fikk eg jaggu meg funnet fram bokå eg anskaffa meg før påske.. Den som eg sko kosa meg med denna påsken, men ikkje har fått lest ei einaste sida i ennå.. Fordi dagane har gått i ett, med prosjektet i heimen, halvgalne ungar og ett besøk hos bror min i Sandnes..

Sånn sett i ittetid, blir jo ett skred av tanker satt igang igjen.. Når man lese litt i Jo Nesbø si nya bok om Harry Hole..

For i dag morgens har eg endelig fått fortsatt litt på denna krimbokå eg starta på igår kveld, og nye teorier og tankar om motiv og årsaker te den plutseliga sjukå mi dukka opp..

Det e jo litt muntert bedrøvelig at man trekke sånne slutningar, når man får ett uforutsett anfall av omgangssjukå..

Å ha ei Kåna og ett nåkenlunde lykkeligt samliv i fred og harmoni, kan nok sammenlignast med det å gå på tynn is.. Man vett aldri når ballasten blir for stor og isen for tynn, før man går gjennom og har satt igang ett durabeligt haraball av astronomiske proporsjonar..

 

Og plutselig e motiv listå lika lang som Muren i Kina, og man må bare erkjenna at man e seg sjøl sin verste fiende.. Sånn årsaksmessigt sett i forhold te å beholda harmonien inntakt i heimen.. Det e ikkje alltid lika lett å holda tungå rett i munnen, på familielivets mangfoldige og uransaklige stier..

Og før man vett ordet av det, så smelle det som ett nyttårs fyrverkeri rundt øyrene på deg..

Bare fordi man va litt lausmunna om Kånå sin innsats i heimen, va i øvekant belærande i tonefallet når man diskutere nåke eller rett og slett ikkje har gjort nåke man blei satt te å gjør.. Listå av årsaker te motiv vokse seg raskt te himmels, og man må gå kanossagang lukst i Bodå..

 

Men, men.. Eg trur ikkje Kånå vil seg sjøl så vondt, eller meg for den slags skyld.. At hu vil ta meg av dage og gjør seg sjøl te aleina-mamma for denna her Flokken vår.. Det finnes faktisk verre ting her i verden, enn ein lausmunna, smått irriterande og i øvekant utleverande mann..

Aleina-Mamma for ein flokk som te tider går både på speed, sukker-rush og andre fenomeniske tilstander, det trur eg ikkje e fristande.. Eller håpa eg da, på ein måte..

Man sette på ein måte hjernen igang i begge retningar, som Jo Nesbø skrive i den nye Harry Hole krimmen.. Når man våkna kvar dag og lura på om man ligge i forkant eller ittekant, akkurat denna dagen.. Og leita bakover itte motiv og framøve itte ein slags utvei..

Når Kånå gjerna e i ett tordnande humør, og man ikkje heilt vett koffår..

 

Nei.. Eg får vel begynna å virka litt her i heimen.. Kånå tok meg på fersken, når eg satt her og lot fingrande løpa over tastaturet.. Klarte eg å tenka såpassa klart at eg kunne sopa i hop ett blogg innlegg, fikk eg heilt sikkert te å henta Svigerfars tilhengar..

Og stua bosset i fra gårsdagens jobb oppi, så den blei klar te å tømmast ein av dei nærmaste dagane..

Så ha ein strålande siste påskeferie dag, Folkens… Plutselig komme det fleire anekdotiske fortellingar om vår “lett” livlige massebarns famile.. Eg har blitt gjennomskua, og må nok prøva å komma meg på pluss siå igjen..

Typiskt…

=D

 

Me har vært i Sandnes idag på besøk hos bror min, Kånå hans og hilsa på Sofie, ei nydelige litå tulla på 14 dagar.. Som ein liten bonus va jaggu meg Ulrik der og, den andre bror min og Kånå hans sin sønn på 3 månader..

Så det blei ein skikkelig babyboom idag, for oss alle trur eg..

Litlajentå va heilt i himmelen, når hu fikk holda den litla tullå.. Og lo så hu grein av Ulrik, når han skoia litt me na..

Så uten å ta i for mye har det meir eller mindre vært ein meget vellykka dag, idag..

Men det va såvidt me kom oss avgårde, sånn egentlig.. For sjølsagt skar det mesta seg, når me sko komma oss ut av dørene.. Me e nødt te å skilla dei to eldste, på ein så lang kjøretur..

Ellers e det vel mulig me hadde gått klin kokos før me hadde kommen te ferjekaien..

Når dei to sette igang bak i der, e det som om ein heidundrande kastanjett symfoni fra ein anna planet sette igang.. Mildt sagt..

 

Men på ett eller anna mystisk vis, va plutselig begge to i god tro om at de sko sitta bak med Kånå.. Kåna hadde lova Eldstemann plassen, men eg hadde misforstått og sagt te Han i Midten at han sko gjør det..

Hjølpe meg vettu, ka hadde eg sett igang..

Han i Midten va jo i oppløsning for han hadde trudd han sko sitta der, og Eldstemann blei dritsur å nekta og flytta seg..

Han meinte at Han i Midten alltid fikk viljen sin.. I grunnen ikkje ein heilt feil påstand og observasjon, når eg tenkte meg om..

Me e ikkje alltid så flinke te å ta kampen mot Han i Midten, men så e det detta med å velga sine kampar då med denna viljesterke, fryktsomme men og i øvekant følsomme guten..

Man må liksom ha det i baktanke og.. Nåke som ikkje e så lett å selga inn hos Eldstemann igjen, sjøl om han forstår mye meir enn han vil innrømma, te tider..

Men man må jo ta hensyn te hans ønsker innimellom og,.

Det e jaggu meg som å legga ein kabal som nesten aldri går opp, det med å vær foreldre..

Spesielt massebarnsforeldre som oss..

 

Men.. Te slutt senka roen og stemningen blei nåke meir munter i bilen, der me suste avgårde på highwayen.. Mini’en elska jo og ta ferja og hoia av fryd, når ferjå runda moloen å seig sakte mot kaien..

Og når me kom opp i salongen tok han heilt av, og sprang rundt så ein kalv på vårspretten.. Eg hadde glemt å fylla på mobilabonnementet te Han i Midten, så eg sette meg ner å sko gjør det..

Men.. Eg hadde ikkje meir enn begynt, før Kånå komme med ett mildt desperat leitande blikk opp gjennom gangen.. Tjera vena meg..

Mini’en va sporlaust fordufta, han hadde hatt følge med Eldstemann men i ett ubevokta sekund hadde han stukket av.. Eldstemann va på gråten, Kåna på vei inn i fistel og eg såg Bodå lista seg imot meg..

Eg hadde ein mistanke at detta kom te å slå tebake på meg, på ett eller anna mystisk vis..

Før Litlajentå rope at her va han.. Mini Houdini stod med vinduet ved trappeoppgangen og kikka på bølgene..

Gud hjølpe meg..

 

Resten av ferjeturen hadde Kånå ett haukablikk på rømningskongen, for sikkerhetsskyld.. Og i samla Flokk rusla med i bilen igjen, når ferjå la te kai..

Nå va det bare sjarmør-etappen igjen, 2 lange tuneller og ein kjapp tur på motorveien, så va me framme..

Joda..

Lika før tunellen på Rennesøy va det full stopp.. Og Kånå, samt resten av bilen fikk ett anfall av kronisk utålmodighet..

Midt i blinken når man allerede har hatt ein nåke strabasiøs start på turen, og stemningen plutselig sank 5 hakk igjen..

Sjølsagt hadde eg og hatt mine små synder idag morgens, og satt nesten te me sko gå, med forrige innlegg.. Og hadde jo ikkje vært på badet å hverken stelt meg eller kledd meg..

Kånå hadde planlagt ett besøk på Kvadrat, før me kjørte te bror min.. Men om me nå måtte stå her i lange tider, begynte det å spøka for planen te Kånå..

Og me vett nok alle kim så hadde vært syndaren då..

 

Heldigvis va det bare nåken som hadde mista litt søppel i tunellen, så den blei åpna itte 15-20 minutt.. Eg pusta letta ut og bilen suste sørover igjen..

Nåke forsinka, men godt innenfor skjemaet te Kånå.. Resten av kjøreturen gjekk nåkenlunde greit, foruten ein liten Pit stop på Madla.. Me tok den veien siå fleire medlemmer i familien, måtte ha ein liten tur innom “litlahuset” og tømma tanken..

Før me suste videre og ikkje lenge ittepå parkerte utenfor Kvadrat..

Kånå sko bare ha ein liten ting te, så hu sko legga i pakken te Sofie.. Men klok av skade, så tok eg det ikkje for god fisk at det kun blei med det.. Og stålsatte meg for det versta..

Det e som oftast det enklaste, å håpa på det besta men forbereda seg for det versta..

Men, tross alt gikk det jaggu meg ikkje så aller værst.. Litlajentå ska begynna på skulen te høsten, og på Libris hadde de skolesekken hu ønska seg, på tebud..

Snakka om flaks.. Og når Han i Midten visste tendenser te å ha fått nok av kjøpesenter, fikk eg på mesterlig vis losa oss pent ut i bilen igjen..

 

Sjølsagt ikkje heilt uten mismodige blikk og ytringar fra Kånå, men i sånne tilfeller meina eg det heilt klart e innafor å gjør det eg gjorde..

Då Kånå meir eller mindre e utilregnelig i avgjøringsøyeblikket.. Kjøpesenter kan fort forkludra Kåner’s evne te å ta fornuftige avgjørelsar..

Så eg tok den for na, med stor fare for å havna lukst i Bodå..

Det gikk heldigvis bra, ivertfall så bra så det kunne gått..

Hu va sur heile veien te bror min, så ikkje va meir enn 4-5 minutt fra Kvadrat.. Men smelta som ein isbit midt i Sahara, når hu fikk Sofie i fanget..

Hu fikk detta fårete gliset, et glødande lys i blikket og ein skummel ro øve seg sjøl.. Så eg gjorde det einaste eg følte va riktigt, og gjekk ut i carporten te bror min..

Så stod å grilla.. Det e tross alt påske, og i påsken spise man grillmat..

Om den e tilberedt i ein carport, eller i ei snøhula på fjellet har ingenting og sei.. Smaken e den samme..

 

Resten av dagen gikk meir eller mindre strykande.. Flokken oppførte seg jaggu meg eksemplarisk, og øve all forventning..

Spesielt Han i Midten, så hadde hatt ett lite anfall dagen før hos foreldrene mine.. Kor me hadde vært invitert på middag..

Turen tebake gikk som ein drøm, uten dei store hendelsane å skriva heim om..

Klok av skade fra turen nedover satte me oss med lekerommet, på veien heim med ferjå.. Så me hadde full kontroll på Mini’en.. Men, lika før ferjå slo te kaien, måtte Eldstemann gå inn på toalettet og høyra om Han i Midten va der..

Me fant han ikkje, men Litlajentå meinte han hadde gått på toalettet..  Og det hadde han, og kom sprettande så ein kenguru på speed, når me gikk i bilen..

 

På tampen av ein allerede innholdsrik dag, kjørte me innom Svigers.. Kor Flokken fikk gå på Påske-Egg jakt i hagen deiras, te stor suksess og jubel i taket..

Jippi… Masse snop te å kosa seg med, dei siste påskedagene..

Men, men… Det e bare påske ein gang i året.. Så litt må man jo kosa seg og.. Hjølpe meg..

 

Te slutt.. Så komme det litt bildedryss fra dagens begivenheter..

Fortsatt god påske, Folkens..

=D

 

 

 

Som nevnt i forrige innlegg, vakna dei 2 minste grytidlig igår.. Det e jo ikkje akkurat nåke verdensnyhet, at kidsa står tidligt opp, egentlig.. Men som foreldre blir man nåke sleten og trøtt av dei her tidlige morgenene.. Så når Kånå endelig hadde fått nok søvn igår, så fikk eg faktisk innvilga ein liten formiddags kvil..

Hadde eg ikkje gjort det, kunne det blitt stygt utover dagen.. Eg e ikkje akkurat nåke fryd å vær med, når eg e øvetrøtt og smågretten..

For all del, de har vært lika tidlige idag, men klarte generelt sett å holda fred der i midten av sengå vår.. Og det hjalp nok godt på at det lå 2 opplada padder klar te de, for ein gangs skyld.. Klok av skade gjorde me litt forberedelser igår kveld, så morgenen potensielt sett hadde litt bedre forutsetningar idag..

At Mini’en og Litlajentå sko lura seg opp på rommet te Han i Midten, så han våkna med begge beinå på feil sia av sengå.. Det va ikkje tatt med i betraktningen..

Tjera vena meg..

 

Han kan vær ein utfordring i normalt humør, men når han komme marsjerande ner trappene og e mildt sagt sur så ei sitron.. Fordi dei 2 minste hadde vekka han, då vett me litt kossen denna dagen blir.. Du hendelse.. Me får bare ta våre forhåndsregler og la notå gå, så kan det fort vær det går bra, vil eg tru.. Me ska ner te Sandnes å hilsa på sista tilskuddet i familien idag..

For begge tvillingbrødrene mine har starta barna produksjonen..

Først kom Ulrik te verden i desember, så dukka Sofie opp i mars.. Så nå har begge tvillingbrødrene mine tredd inn i småbarnfedrenes verden.. Jaggu meg på tide dei og fikk kjenna litt på andre utfordringar, enn å spilla Playstation, se på serier og andre lignande ting man kan gjør langt ut på nattå..

Jaja, de har funnet seg nåken flinke Kåner, så det kan nok ikkje gå nåke aent enn bra detta..

 

Men, tebake te denna her kvilen min igår.. Eg hadde bedt Kånå komma å vekka meg i ett tiå, så eg ikkje sov vekk halve dagen.. Og som sagt så gjort.. Hu kom inn og rista liv i meg, men eg stod ikkje opp med ein gang.. Det blei litt lesing av Facebook, nettaviser og lignande der i sengå, når ytterdørå går opp og Litlajentå rasa forbi med eit svært vanngevær..

Hu sko inn på badet og fylla det opp.. Men eg sa nei.. Det e jo ikkje sumar, bare fordi solå har kikka litt frem..

Hu motsatte seg jo sjølsagt befalingen i fra Fatter’n, men ga seg urovekkande snart.. Og snudde om på hælen, og luska seg ut dørene igjen.. Hmm.. Det gjekk nåken minuttar før nåken tar forsiktigt i dørå, og drar den nesten lydløst opp.. Så høyre eg nåke hvisking og tisking, før nåken sko begynne å trippa innover gangen..

Så komme først vanngeværet te syne i døråpningen, før Mini’en komme krumbøyd snikande forbi.. Tungå går som trommestikker fra sida te sida, mens han som ein reinspikka tegneserie tjuv snike seg forbi..

Det va heilt ubetaleligt vettu.. Der han snike seg forbi i reinaste Olsen-Banden stil og trur ingen ser han..

 

Stilen e jo upåklageligt, med lett bøy i knærne, ryggen krumbøyd fremover og høge kneløft i trinnene.. Det va så bra utført at eg bare måtte la han få gjør ferdig oppdraget sitt, og returnera te “mafiabossen” sin, nemlig Litlajentå.. Hu har heilt klart gitt han ett tilbud han ikkje kunne avslå.. Eg tok heller å jumpa ut av sengå, kledde på meg og hanka inn vanngeværet ittepå..

Der de rava rundt på området her, og spruta vann i hytt og pine.. Mini’en stod med ett svært flir, når eg kom ut og beslag la det..

 – Ed lista meg inn og “stjelt” vann, Pappa.. Kauka han stolt..

– Tijil sa ed sko gjør det.. La han te…

– Neeeeei.. Skreik Litlajentå..

– Joooo… Svara Mini’en…

– Neeeeiii….

 

Og så hadde man det gåande.. Eg måtte nesten flira litt når eg tusla inn igjen, og nok ein gang gjemte vanngeværet.. Det e ikkje første gangen de har funnet det fram.. Han i Midten fant det her ein dag tidligare, og spylte Kånå nere i carporten.. Kånå blei dassblaut, Han i Midten sendt på rommet og vanngeværet kasta i Bodå..

For ein gangs skyld slapp eg klar.. Det va nesten merkelig at eg ikkje fekk skyldå, forsåvidt..

Så eg har ein mistanke te at Kånå fant det fram, i første omgang.. Men gjekk på ein smell, når hu ufrivillig blei offer for Han i Midten så ikkje klarte å stå imot fristelsen.. Kånå kunne jo ikkje ta han igjen på krykker.. Han e ikkje toskjen den guten der, man sko bare ønskt at han brukte litt meir av sine evner på fornuftige ting, istedet for ramp..

 

Men nå står Kånå og trippa her, kidsa e i full fyr og eg må vel bare avslutta før eg ryke i Bodå..

Det e grenser for kor lenge man strekke tålmodigheten te Kånå..

Og kjenne eg oss sjøl rett, kan det fort bli mye inspirasjon te nye fremtidige innlegg.. Siå me ska ut på ein liten langtur.. =D

 

Ha ein strålande Påskeaften, Folkens..