Dagen idag begynte som ein real sløvedag på terrasssen, itte nok ein morgen kor eg vakna aleina i sengå.. Kånå hadde jaggu meg stått opp med kidsa idag og.. Eg minnast såvidt at ein liten spirrevipp kom inn, tidlig på morgenkvisten.. Men, så gjekk det meir eller mindre i svart, te eg vakna i halv 10 tiå ganske så utkvilt og klar for nok ein dag.. Jaja, utkvilt va gjerna å dra det litt langt, for eg blei sittande å kikka på ein film te langt på natt.. Så at Kånå tok morgenen idag, det gjorde absolutt ingenting..
Eg trur forresten at ein eller aen i Flokken va innom i halv 9 tiå, for å gi beskjed om at nå va det frokost.. Eg svara at eg sko komma, men klarte sjølsagt å sovna igjen..
Så, det blei lite frokost på meg idag.. Eg fikk dukka opp når maten stod på bordet, sa Kånå kjapt, når eg lurte på om det va ein matbit å hanka te seg.. Og fulgte opp med at om eg ville ha meg nåke frokost, så fikk eg laga meg sjøl.. Eg stod nåken sekund å kikka perplekst på Kånå, før hu svarte blikket mitt.. Og ein kjapp, konsis og bestemt stillingskrig, den va egentlig over før den begynte.. Og Kånå rusla som ein fornøyd seierherre ut på terrassen og la seg te rette, mens eg duknakka dukka hovudet inn i kjøleskapet, på jakt itte litt frokost..
” Å ha blikk konkurranse med Kånå, det e nok som å kasta seg ut i sprintduell med Petter Northug, men det e viktig å ikkje tru at man har tapt, før man har prøvd å vinna..
Sjøl om man vett at ein seier, heilt klart e langt utenfor rekkevidde..
Itte ein nåke enkel frokost va fortært, så rusla eg ut på terrassen å slutta meg te Kånå.. Ei Kåna som hadde funnet godplassen, der hu lå og nøyt livet.. Dei 2 minste va ute og leka i gatå, så me hadde forsåvidt bakgårdterrassen heilt for oss sjøl.. Alt lå te rette for ei bedagelig avslappande stund i formiddags solå, heilt te Kånå som eg trudde lå og døste litt av, kom med ein liten anmodning.. Eg velge å kalla det ein anmodning, sjøl om det strengt tatt ikkje kunne misforstås som nåke anna enn ein kommando..
– Du sko vel ikkje satt igang med å mala fremsiå av huset, nå som den ligge i skyggen.. !!??.. Sa Kånå fløyelsmykt, der hu lå og myste mot solå..
Eg hadde akkurat sluppet rævå ner på sofaen, slengt beinå på bordet og satte nærmast vannmelonbiten i halsen der eg satt.. Tjera vena meg.. Eg hadde forsåvidt sagt at eg sko ta den fremsiå, denna helgå, men når Kånå stakk avgårde på cup med Litlajentå igår, og eg ikkje blei sparka ut av loppekasså, idag morgens.. Så tenkte eg gjerna at Kånå hadde glemt det ut, sånn at det blei maks avslapning idag.. – Njaa, eg sko vel gjerna gjort det, sånn egentlig.. Svara eg nåke lavmælt, for å liksom lodda stemningen..
“ – Å sei at man “sånn egentlig” sko gjort det, får ikkje malingen opp på veggen, din sosemikkel.. Repliserte Kånå, fortsatt fløyelsmykt men med ein skummel undertone..
Så.. Dagen i dag, som starta som ein vakker førsumarsdag, med litt kos på terrassen.. Eller, ihvertfall ca 3 sekund med kos på terrassen.. Den fortsatte med litt dørgande kjedelig malingsarbeid..
I skyggen på fremsidå av huset våras..
Bare fordi Kånå har klisterhjerne og ein overtalelses evne, på høyde med dei beste hemmelige avhørseksperter, fra den kalde krigen.. Men, sånn ellers.. Så har det nå forsåvidt gått greit da.. “Sånn egentlig..”
Happy wife, Happy life… U know.. !!!
=D