Eg satt å kikka på gamle bilder ikveld, eg va på leit itte litt inspirasjon.. Og som mange har fått med seg tidligare, av dei så gjerna har følgt med ei stund.. Så e eg ikkje akkurat øvebegeistra for edderkoppar, mildt sagt.. Eg hata dei små krypå, uansett størrelse.. Eg ana ikkje kor eg har denna fobien ifra, men det har nå alltid vært sånn..
Då e det jo ikkje meir enn rett og rimeligt at Eldstemann, utvikla ein skrekkelig stor interesse for dei her krypene..
For fra ganske tidligt av så utforska han alt av insekter som han kom over, itte å ha fanga de og lagra de i syltetøyglass.. Te både min og forsåvidt Kånå sin store fortvilelse.. Hu delte ikkje mitt nivå av edderkoppfobi, men va jo ikkje øvelykkelige av å ha halva rommet hans i halvdaue insekter..
Sjøl om han mata de, så har jo ikkje akkurat insekter så veldig lang livssyklus.. Alikavel blei det som oftast ramaskrik kvar gang eit av krypå hadde daua, og me måtte ut i hagen og ha begravelse.. Og han hadde jo alltid nåken ord te dei her krypå sine og, som alltid fikk navn.. Akkurat der va han gjerna ikkje så fantasifull, sånt sett..
Han la stort sett bare te ein bokstav, fra det opprinneliga navnet..
Flu(i), veps(i), Edd(i), Krabb(i) .. Ein gang fanga han ein frosk så han hadde ute på terrassen, Froggi.. Gudhjølpe meg, det føltes som om det va landesorg i fleire uker itte Froggi daua.. Men det va ein virkelig verdig begravelse, me måtte vel synga ein sang og om eg ikkje huska feil.. Og minneordene te Eldstemann va rett og slett ubetalelige..
Den guten mangla ikkje ordforråd, og snakka jo nærmast reint før han va 2 år..
Men, den episoden eg huska best fra akkurat denna krypdyr perioden hans.. Det va ein gang han kom springande mot meg, med ett eller anna i handå.. Eg satt på terrassen ein søndagsmorgen, og kosa meg med ein kopp kaffi og nøyt morgensolå.. Når guten brølte at eg måtte åpna håndå, fort som bare det..
I forbløffelsen øve guten så kom springande imot meg, så gjorde eg jo som han sa..
Eldstemann stappa forsiktig ett eller anna i håndå mi og lukka den.. Mens han sprang for å henta insektsburet sitt.. Igjen ute på terrassen satt eg, meir eller mindre stiv av skrekk og kjente nåke så kravla og kløyp inni håndå.. Men eg turte ikkje røra ein muskel.. Eg kan nesten ikkje huska eg har vært meir ukomfortabel, i heila mitt voksna liv..
Jaja, gjerna starten i førsta programmet på TvHaugaland..
Endelig så kom Eldstemann låpande tebake fra rommet sitt med buret.. Og med erfarenhet og god veiledning, fikk me lurt krypet ned i i buret.. Og eg fikk endelig se ka eg hadde hatt krypande rundt inni handå, i ein evighet.. Eller ett halvt minutt.. Alt itte kossen man ser på det..
Eg bøyde meg ner og justerte fokuset, og kikka rett i augene på ett beist av ein edderkopp..
Og gikk nærmast rett i bakken på terrassegulvet.. Eldstemann skreik te, Kånå kom løpande i bara truså for hu hadde ikkje stått opp ennå.. Og Han i Midten så hadde lekt så fint på terrassen, satt med svære auger å kikka på ein kvitbleik Fatter’n.. Så gispa itte luft og forsøkte å karra seg opp på beinå igjen..
Herreguuud..
Man kan vel sei det så enkelt, at Eldstemann aldri gjorde nåke lignande, hverken før eller seinare..
=D
