Eg satt på kjøkkenbordet idag morgens, å hadde meg ein kopp kaffi.. For eg vakna frykteleg tidlig og fekk ikkje sova meir..

Det va ein merkverdig opplevelse ..

Det va lenge siå heimen hadde vært så stille, at man igjen kunne høyra klokkå tikka på veggen..

Alikavel, så va det så om heimen va full av liv.. Det satt liksom ein eim av rungande barnalatter fast i luftå, Kånå sin faste rungande stemme gjekk som ett ekko mellom veggane.

Og høyrte man godt itte, va det som om man kunne høyra sukkene te Fatter’n fra igår.. Der han satt med ein kopp kaffi i sofaen, og prøvde å samla hovudet igjen itte jobb..

Det e heilt stille, men alikavel blir man overmanna av ett tindrande liv…

Der man sitte med ein kopp kaffi, og nyte nåken minuttar for seg sjøl.. Så høyre man plutselig nåken tuslande små barna føtter..

Ett barnarom e i ferd med å våkna…

Det risla i ein lekekasse, tuta litt fra ett leketog og sirenene fra ein brannbil begynte å ringa. Eg reise meg å går inn på rommet te Mini’en, og blir møtt av dagens første gledesstråla..

Ein Mini som så smått har starta dagens ferd, gjennom sin barndoms verden..

Med vikinghjelm på og ei stinkande bleia..

Det va ingen tvil…

Det va på tide te å gå på jobb..