Eg stod opp på søndagen, vel vitande om dagens gjøremål. Trudde eg.
For eg og Eldstemann sko på fotball cup, siå han e e blitt bitt av fotball basillen. Te fattern’s store glede. Sjøl om ambisjonane e høge og iveren e stor, så e teknikk, øveblikk og ferdigheter fortsatt nåke så som så. Men an kompensere med stor innsats og enorm innlevelse.. For som sagt tidligare, når Eldstemann brenne for nåke, e det med heila seg og litt te…
Det ska ivertfall ikkje stå på at han ikkje har gitt alt, det e heilt sikkert. Han har til og med klart å bli Kaptein på laget, så det e tydeligt at han meina alvor med detta her…
Hverken eg eller Kånå såg heilt detta komma, siå Eldstemann stort sett e å finna bak ein dataskjerm på rommet sitt. Men istedet for dei her rollespillene han har vært hekta på, e det nå Fifa for alle penga…
Men, det va nå denna cup’en se stod på agendaen først idag, så selskap hos Kånå sitt tantebarn. Kor me sko feira hu og svigermor, se hadde bursdag.. Det hadde forsåvidt eg og hatt på lørdagen, se blei behørlig feira med frokost på sengå, og forsikringar om at eg sko få feira det litt seinare i sommar. Då ilag med ett par av dei andra kidsa i flokken..
Egentlig heilt greit for meg, eg trenge liksom ikkje så mye styr eg, for å feira 29 års dagen, for 14 gang….
Men, når eg og Eldstemann kom heim fra cup, så stod malarspann og kost klart te meg.. Kånå hadde funnet ut at istede for kos med kaka, brus og selskap, så sko eg få kosa meg med langveggen, stige og malarkosten..
Me må utnytta godveret, se hu sa. Me e ikkje akkurat utskjemd med sumarver, her på vestlandet. Så sjølsagt va eg jo enige med na i det.
Tjera vena meg…
Itte så mange år ilag med Kånå, har eg lært meg når eg ska vær enige og når eg ikkje ska vær det, kan du sei.. Så sjølsagt e eg stort sett enige, man trenge bare vær uenig 1 gang, før man finne ut at man sko vært enig… sett sånn i ittetid.. Det e me ivertfall enige om, eg og Kånå…
Så Kånå tok med seg flokken, utenom Eldstemann se va nåke slakk itte cup’en, og suste i selskap. Mens eg hadde fått meg ein date med malarkosten, stigen og langveggen…
Og den gjekk strålande, for når Kånå kom heim igjen, va hu i strålande godt humør og det va stort sett bare ros og få.. Hjølpe meg så langt eg hadde kommen… Eg holdt på å gå rett i asfalten, men me har bare grus, så eg holdt meg på beinå.. Såvidt..
Men Mini’en kom heim med oppskrapte armar, plaster og ei stolt mina om fjeset.. Han hadde kjørt skateboard… Nåke han sjølsagt ikkje hadde hatt lov te, men alikavel hadde fått te… Eg tenkte som så, at kuå må huska hu har vore kalv, og betrakta skrubbsårå, se han stolt viste fram innemellom plaster bitane..
Va det nåke eg ikkje hadde lov te, i min barndom, blei det vel stort sett utforska, alikavel… Så det va nå kjekt og sjå at eple ikkje har landa så langt ifra stammen…
Men han hadde altså utforska detta her med skateboard, med vekslande hell…Fortalte Kånå… De kom inn med han, og fortalt at Han i Midten hadde satt han oppå og sendt an avgårde..
Då sette Mini’en opp eit bestemt fjes, og sa…
¨ Nei…. Det ikkje e sant… Eg gjorde heilt sjøl, eg ….
Mens an viste peikefingen strengt..
Rett sko tydeligt vær rett, og om det va denna søsken solidariteten se allerede har satt seg i ryggmargen te Mini’en.. Eller om an rett og slett hadde gått på ein smell, og meinte det blei feil at storebror fekk skyldå…
Det e ikkje godt å sei, Han i Midten kunne absolutt vært truande te å finna på ett sånt sprell, han…
Men uansett, stoltare kar med skrubbsår og plaster.
Det trur eg man ska leita lenge itte….
=D
#Mini #selskap #skrubbsår #skateboard #boden #familie #blogg #kånå