Idag, så har eg forsåvidt gjort ein god del meir enn igår.. Ikkje det at eg tenkte eg måtte gjør litt opp for gårsdagen.. Kor eg meir eller mindre ikkje gjorde ein skitt.. Men, fordi eg ikkje hadde nåke valg.. Kånå bestemte eg sko gjør det, nemlig.. Og når Kåner har bestemt nåke, så har man to valg.. Man kan enten gjør det, eller man kan gjør det med ein gang..
Idag.. Så va det heilt klart at det sko gjerast med ein gang.. Og ikkje i neste veka.. Eller vekå ittepå.. Men idag.. Enkelt og greit..
Så sjølsagt begynte eg ikkje med eingang, men satte meg ner å skreiv ett innlegg istedet.. Eg måtte jo gjør det ferdig.. I og med at eg hadde begynt på det tidligare idag.. Når Kånå lå og sov.. Altså, idag morgens.. Men, når Kånå tross forkjølelsen sin gjekk amok med støvsugar og vaskebøttå, så innsåg eg at det gjerna va på tide å gjør litt forskjellig.. Sånne ting som har irritert Kånå i månadsvis, og eg ikkje har hatt åndå te å iverksetta..
” Men trusselen om Bodå hadde vært høyst virkningsfull, i ittemiddag.. Så eg fant fram sparkel og pussepapir, og kjørte på nere i gangen..
Kånå ville ha ein vegg i ein anna farge enn kvitt der nere, og har masa om det siå me flytta inn.. Og mens sparkelen tørka, så hengte eg opp ei hjerteforma hylla inne på Litlajentå sitt rom.. Som hu hadde masa om.. Hjølpe meg.. Eg e nesten som mellom barken og veden, vettu.. De kommandere i alle endar, dei her kvinnfolkå i heimen.. Men, idag blei det endelig gjort te øredøvande jubel, fra ei fornøyd Litlajenta.. Kånå applauderte og, såvidt..
Ittepå spiste med middag i ein fei, før det bar sporenstreks ner i gangen igjen..
To strøk blei skvetta på veggen i rekordfart.. Det e godt tørkever i år.. Ihvertfall inne.. Før Kånå begynte på ett bademaraton med 4 galne ungar, som absolutt ikkje va klar for leggetid ittepå.. Spesielt ikkje Mini’en.. Han va ikkje trøtt i det heila tatt, kauka han.. Men slokna 2 minutt itte han va kommen i loppekasså.. Litlajentå likeså.. Eg blei sendt avgårde for å fylla diesel på bilen te Kånå, så den va klar te imårå..
Og når eg kom heim blei eg overfalt av ein GIGANTISK edderkopp i carporten våras.. Tjera vena meg.. Det va såvidt eg strøyk med, av skrekk..
Kånå kom ilande te når eg kom vaklande inn i gangen, og skreik itte hjelp.. Mens eg vifta med armane te alle kantar..
Eg kunne ikkje anna enn kasta klernå og hoppa lukst i dusjen.. For edderkoppen som hadde krasja mitt i andletet mitt, når eg kom gåande inn i carporten, den va sporløst fordufta.. Den hadde heilt sikkert hoppa av ute, sa Kånå lattermildt.. Mens hu lurte på kor store den va.. Gudhjølpe meg, sikkert den største eg har sett, prøvde eg å forklara hu.. Med svære auger og kvasse klør…
Garantert giftige og.. Minst..
Eg trur du hadde daua av skrekk, lenge før giftå dens hadde drept deg.. Lo Kånå imot meg, mens eg hoppa inn i dusjen.. Og hu sjangla opp trappene med latterknekk i knærnå.. Det e ikkje mye medfølelse å få i fra den kanten nei.. Tenkte eg med meg sjøl og skrubba både håret og kroppen, te eg va sikker på at det ikkje va nåke edderkopp der..
Jaja.. Hu ler ikkje når ein sånn monster eddis endelig får has på meg.. Eller angripe hu i carporten..
Men, heilage jul.. Når eg tenke meg om nå.. Her eg sitte og skrive om kveldens skrekkinngytande opplevelse.. Så gjekk forsåvidt Kånå for å dusja itte dagens strabaser med både husvask, middagslaging og stell av ungar..
Og om eg ikkje huska heilt feil nå, så jumpa vel eg ut av dusjen ganske så tidlig..
Fordi det ikkje va meir varmt vann..
Jaja.. Det e vel bare å stålsetta seg, finna fram liggeunderlag og sovepose før eg rusle ner te edderkoppane i Bodå…
Skrekk og gru…
