Idag… Så e det på dagen 2 år siden denna bloggen blei ein realitet.. Det va den dagen eg mota meg opp, å la inn ein del av hverdags anekdotene eg hadde skrevet på Facebook.. Den dagen, så hadde eg aldri i verden trudd at det sko bli, det som det har blitt te idag.. Ein reinspikka arena for humor, hverdagsgalskap og finurlige skråblikk fra Fatter’n..

Det e egentlig heilt sprøtt kossen denna bloggen har blitt mottatt, av dåkke leserar..

Spesielt itte eg laga Facebook siå ett par månader seinare, i slutten av november 2015.. Læringskurven va bratt og for ein som hadde valgt å skriva på dialekt, trudde eg ærlig talt at detta bare kom te å bli ett slags familie/venner fenomen.. For meiningå va egentlig bare å samla alle historiene som va kommen te då, på ein plass.. Sånn at det va enkelt finna de igjen, istedet for å bla nedover Facebook veggen min..

 

” Når eg nesten på dagen ett år itte eg laga Facebook siå te bloggen, så la eg te ein sånn anmeldelse funksjon..

 

Nåke eg egentlig va litt engstelig for å gjera, for man kunne ikkje sletta anmeldelsene man fikk.. Så uansett kossen det kom te å utvikla seg, så måtte de stå der.. Ikkje det at eg trur eg hadde gått te det skritt å sletta nåke, for all negativ omtale, kommentarer og lignande.. Det kan projiseras øve te nåke positivt.. Om man bare e voksen nok te å takla kritikk..

Eg må innrømma at eg i bunn og grunn e glad eg ikkje e nåke ungkalv, når bloggen forsåvidt har fått den suksessen den har..

Men, ikkje bare må man tåla kritikk på ein god måte, man må og væra voksen nok te å setta pris på alle positive tebakemeldingar og lignande.. Rett og slett væra ydmyk øve dei følgerane og leserane man har, og som velge å lesa mine historiar fra vår elleville hverdag.. Ihvertfall når 71 av de har valgt å legga igjen strålande anmeldelser, inne på Facebook siden..

Ei Facebook sia som har passert 5000 følgerar.. Tjera vena meg, vettu..

 

” På unna ett år, så har 67 stykk valgt å legga igjen ein 5’er,, Toppscore.. 3 har trykka på 4 stjerner.. Og 1 har anmeldt bloggen te ein 1’er.. Men han va fra Pakistan, så for han va det nok ei rett anmeldelse.. Han forstod sikkert ikkje ett kvekk norsk..

 

Mange har og valgt å skrevet nåken ord unna stjernene di gav bloggen, og det finnes ikkje ett einaste ukvemsord.. Eg kan nesten ikkje huska på dei 2 årene som eg har skrevet denna bloggen, at det har kommen nåken negative kommentarer.. Det va ei som bemerka at eg muligens hadde ett lite overforbruk av komma’er, og itte ein liten gjennomgang av innleggene mine, den gangen..

Så måtte eg jo bare innrømma at hu hadde heilt rett.. Det meir eller mindre florerte med kommaer, i alle historiane mine..

Ei hengte seg litt opp i ordelingå mi, som ifølge hu ikkje va heilt optimal.. Men meir på ein humoristisk måte, enn som einsidig negativ kritikk.. Eg huska ivertfall at kommentartråden unna akkurat det innlegget, den blei ganska så morosam, ittekvart.. Eg ana ikkje koffår eg gjerna har sluppet klar negative vibber, inne på min blogg..

Men, det kan muligens ha nåke med at eg kverne på med mitt.. Og ikkje har så voldsomt med meinigar, om det eina eller det andra.. Min blogg e ikkje ein sånn blogg..

Ein blogg som på død og liv ska provosera, imponera eller skapa sensasjoner..

 

Eg har gjerna valgt den lange veien te den statusen bloggen har oppnådd.. Men, eg trur det e viktig om man vil skapa ein blogg som engasjere, skapa positivitet og får følgere som blir værande.. Følgerar som komme tebake og lese igjen og igjen, fordi man gjerna sitte med ein god følelese inni seg, når man e ferdig å lesa..

Ikkje minst trur eg at alle som lese om oss, dei føle de lese nåke ekta.. Nåke realistisk..

Ikkje nåke som e pynta på, photoshoppa ut av denna verdenen eller på ein eller anna måte virka tilgjort.. For eg fortelle jo bare om ein småbarnshverdag i ein massebarnsfamilie, akkurat som den e.. Uten filter, krydra med humor og bøtter og spann med selvironi.. Ein liten dose sjølinnsikt e vel heller ikkje å forakta..

 

” Denna bloggen e ikkje ein sånn glansbilde blogg, som vise ein illusjon av ein virkelighet, som ikkje finnes.. Men, nåke som e så nært hverdagen te dei fleste, at gjenkjennelse faktoren blir høg..

 

Eg har på følelsen av at mange som starte med blogg, trur at det e så steikje viktig å meina nåke.. Og får seg ein mega øverraskelse, når gjerna nåken andre meina nåke anna.. Og man ende opp med full oppstandelse i kommentarfeltet, og suse oppover på Blogglisten.no.. Så har eg og på følelsen at mange jenter trur kropp e viktig, for å hanka inn leserar..

Men e de klar øve ka slags leserar som står bak ei ny lesar-rekord, itte å ha nærmast posert i nettoen.. Eg trur ikkje det..

Egentlig, så har eg gjort alt man ikkje ska gjør, når man starte ein blogg.. Eg skrive på dialekt.. Eg har ett himla langt bloggnavn.. Eg har ikkje hatt ein einaste giveaway.. Plutselig, så har eg gjerna ikkje skrevet på ei veka.. etc, etc..  Alikavel, så har bloggen bitt seg fast inne på Blogglisten.no, og e meir eller mindre alltid inne blant dei 200 mest leste bloggene i landet..

Kor mangen aktive blogger det e i Norge, det vett eg ikkje.. Nåken seie 300 000 – 500 000, andre seie meir.. Kanskje e det mindre..

 

” Uansett.. Så e det godt gjort av ein blogg, som meir eller mindre har gjort alt motsatt, av det som blir rekna som oppskriftå for å lykkast.. Å klara den prestasjonen.. Å som regel vær blant dei 200 mest leste bloggerne..

 

Også har man allt som har skjedd, dei her 2 årå.. Pga Bloggen.. Først havna me i Sveiobladet, som gjorde ein flott artikkel om bloggen.. Ikkje så lenge ittepå kom Haugesunds Avis med ein forespørsel, og Stine Helgesen-Eide skreiv ein ny flott artikkel.. Ein sak som sendte meg rett i panelet på TvHaugaland, ukå itte påsken tidligare i år..

Og det stoppa ikkje der.. For i kjølvannet av tv-opptredenen, så fikk eg ein invitasjon om å vær med på bLEST Litteratur Festival, i år..

Og endte opp med å avholda “eit slags Stand Up Show”, midt inne på Tysværtunet.. Det e heilt sprøtt.. Eg har på ein måte blitt kasta så te de grader ut av komfortsonen, dei to årene som har gått.. Spesielt i år.. Eg har vært så heldig og fått samarbeida med mange ufattelig kjekke folk, og bedrifter.. At det nesten ikkje e sant..

 

” Og eg trur ikkje det går an å visa kor takknemlig eg e, for dei mulighetene som har åpna seg.. Det e nesten på randen te uforståelig..

 

Så… Idag… 2 år itte detta eventyret med blogg starta.. Så vil eg bare utrykka ein stor takk te først og fremst alle leserar og følgerar.. Tusen hjertelig takk, for at dåkke igjen og igjen komme inn på bloggen og lese..

Og ikkje minst Tusen takk, te alle som har samarbeida med bloggen i løpet av disse 2 årene.. Ingen nevnt, ingen glemt.. ;D

Og te slutt, så må eg bare takka for alle turane ut av komfortsonen, som eg har måtta ta.. Det har rett og slett vært ett eventyr.. Og eg har ein liten snikande følelse, om at eventyret ikkje e over ennå..

 

Men igjen… Mens me feire 2 års jubileum, har endt opp med over 5000 følgerar på Facebook og mange spennande muligheter har åpna seg..

Tusen Hjertelig Takk… Te dåkke alle sammen…

=D =D =D