Når nissen komme e det liksom ikkje ende på kor uendelig spennande det e for dei små.. Mini’en, så har si førsta jul kor han på ein måte forstår det mesta, va ganske så forventningsfull..

Han gjekk å trippa rundt i stuå, og merka vel at nå va det rett før..

Så når Han i Midten lurte seg te å banka i veggen, gjekk heile Mini’en amok.. Og føyk rundt i stuå, nett så ein apekatt på speed..

 

Men ikkje lenge ittepå så banka det i veggen igjen, Mini’en sjekka fort om Han i Midten va der.. Før han i vill oppstandelse itte å ha konstantert at nå va det nødt te å vær nissen..

Og der alle våre andre herlige små, har meir eller mindre vært nåke reserverte.. Te denna underlige karen med kvitt skjegg, briller og sekk på ryggen..

Så har Mini’en mot normalt ikkje ett fnugg av skrekk i seg..  Han hylte av fryd og sprang forventningsfull fram te nissen og venta ..

 

Han i Midten så før nissen kom, hadde proklamert at han visste kim nissen va, og at det va “kjedelig” .. Hadde visst glemt det ut, for han stod og hoppa og spratt sånn så bare han kan..

Det e jo utroligt at det går bra, men det e sant så far min seie.. Det har stort sett ein tendens te å gå bra..

Mini’en fekk første pakken, å stod andektig og tok imot.. Før han snudde på flekken og spurta mot oss, ansiktet lyste opp så 1000 millionar stjerner og han hylte i ekstase av glede..

Man må ha ett hjarta fra Nordpolen and then some, for å ikkje bli i øvekant bevega av denna ubetinga grenseløse gleden..

 

Det e då man senke skuldrene og forstår ka julå handla om, sånn gavemessigt altså.. Og så me mange gjerna har glemt litt ut.. At det e ikkje så viktigt kor dyrt, flott eller statusfremmande presangene e..

Men den gleden av å ha fått nåke av ein aen, så har brukt tid, penger og ufattelig med hjerneceller..

For å gjerna finna den gaven så man håpa den andre blir glad for.. Kanskje e det vanskelig å finna rett presang te nåken, fordi man ikkje heilt vett de ønske seg..

Eller så har man ikkje budsjett te å følga opp ei ønskelista fra øverst hylla, i ei julastri kor man har stor familie på begge sider.. Årsakane e mange te at ting blir som de blir, og det e då me voksne har ett ansvar..

Rundtomkringfallera på jordkloden våras, sitte det ufattelig mangen så ikkje får presang i det heila tatt .. Fordi situasjonen deiras tilseie det..

 

Så me voksne har ett ansvar om å gjerna læra litt av dei små, og prøva å holda på den ubetinga gleden barn vise.. Ikkje bare for oss sjøl, men dra an med videre og innprenta den, te våre små håpefulle vokse te..

For man kan ikkje sjå forbi ein sånn fantastisk glede Mini’en viste fram, bare fordi han hadde fått ein presang..

Ka så va oppi det viste han ikkje ennå, men gleden va grenseløs ekta.. Og han nølte ikkje ett sekund med å visa det, for han e det heilt naturlig og reagera sånn.. Fordi han har ikkje bygd opp urealistiske forventningane på forhånd ..

 

Sjølsagt har til og med Mini’en allerede forstått at harde pakkar, e nåke kjekkare enn mjuke.. Men gleden e der for det, sjøl om han ikkje hadde ønska seg det..

Men nåken andre hadde gjerna kviskra givaren i øyra, at Mini’en trengte akkurat det så va i den mjuke pakken..

Eg trur det eg har fått mest glede av, i denna julå her.. Og så ga meg litt te å tenka på, sånn i ettertid.. Det va akkurat denna her ubetinga gleden Mini’en viste fram, på julakvelden..

Ein glede så kom av seg sjøl, fordi han ikkje hadde nåke spesielle forventningar, for ka han sko få..

 

Jaja, også pinnakjøttet te Svigers då.. Mmmmm

Ubetaleligt godt altså…