Når eg skreiv “Plutselig, så går eg på ein smell her i heimen, eller kanskje nåken andre klara det før meg..” seint på kvelden igår, eller tidlig idag, alt itte kossen man ser på det.. Då visste eg muligens ikkje kor sannskrevet det gjerna va, før eg luska meg te sengs, så altfor seint igår.. For itte at sista punktumet blei slått inn på tastaturet inatt, og laptopen blei kleist igjen, her oppe i stugo, så tok eg runden å slukka lysene, skrudde av tv’en før eg lista meg ner trappå og inn på badet.. Det e ikkje alltid så lett å skru av når man e kommen i gang, når tannhjulene i hjernebarken endelig har funnet feste, og fingrane går løpsk øve tastaturet..

Eg va inne på tanken med å avslutta tidligare på kvelden, og følga i Kånå sine fotspor, som hadde rusla ner i loppekassen, nåke tidligare på kvelden..

Men, iveren itte å endelig få ut ett innlegg, den blei større enn fornuften, så eg ignorerte min egen følelse for logisk vurderingsemne, og fortsatte skrivingå.. Så når eg satt på rammå og tømte tanken, mens eg kvelte 3-4 kraftige gjesp, slo det meg vel at detta gjerna ikkje va det smartaste trekket på ei stund.. Det ville heilt klart ikkje bli nåke mjuk morgen, som høflig tok meg inn i dagen, når eg vakna neste morgen.. Der eg allerede svevde lett mellom virkeligheten, stjernetåker og drømmenes trivielle verden, der eg satt.. Nåke som sikkert va litt av grunnen te at eg tok håndkremen te Kånå, på tannkosten, og endte opp med heftige brekninger, når feiltagelsen blei oppdaga..

” Fri og bevare meg vel.. Av og te, så e eg ikkje heilt vel bevart, tenkte eg med meg sjøl før eg stappa hovudet unna springen, og skylte febrilsk kjeften fri for håndkrem..

Paradoksalt nok, så skylte eg andletet godt med iskaldt vann, liksom for å våkna litt før eg gjekk å la meg.. Sånn at eg gjerna ikkje gikk på fleire hjernedøde tabber, som gjerna ville få verre utfall enn litt klabb og babb, med tannpuss smørningen.. Det sko tatt seg ut om eg hadde prestert å vekka Kidsa midt på nattå, eller endå verre, sjølve heimens ubestridte Ypperstepresterinne.. Med ein eller aen smell av ukjent kaliber.. Eg bedreiv litt grenseløs grøftegraving i sjelå, mens eg stod å skylte hendene i det kalda vannet som rant, før eg sneik meg stille som kjettå, inn på soverommet.. Lot klærnå falle te gulvet, og lurte meg inn unna dynå.. Ahhh… Guud så herligt..

Ingenting e så godt itte ein intens og lang dag, som å krypa under dynå før man smyge seg innte Kånå.. Ei Kåna som ligger der med ryggen te.. Varm og god..

Før man lura ei hånd under armen hennas og litt te, for å gripa om nåke håndfast å holda i, mens man falle fornøyd inn i drømmeland.. Gudhjølpe meg, og Herrens trofaste Hærskare.. Kånå skreik te, ein albue kjørte seg brutalt inn i solar plexus og luftå gikk lukst ut av ein forfjamsa Fatter’n.. – Herreguuuuud, e du fakerten ikkje rektige i håve, Frode.. !!??.. Kauka Kånå te, før hu strekke seg mot lysbrytaren og tenne lyset.. Sjøl om eg fortsatt ikkje har fått evnen te å pusta, heilt tebake ennå, innser eg at manøveren med ei hånd på puppen, sjølsagt va ein taktisk katastrofe.. Eg kunne lika så godt hatt tuta med ein tåkelur, inne på soverommet..

” Ei iskald hånd mot ein god og varm pupp, drog Kånå ut av søvnen med ett brak, og når hu kikka på meg, så går det opp for meg..

Eg innser med frykt i augene, kossen menneskeofrene fra ei svunnen tid måtte ha følt det, lika før Ypperstepresterinnen kjørte kniven inn i hjarta deiras.. Der eg forstår ka eg nettopp har gjort, mens eg levde meg inn, i min egen bunnlause fortvilelse.. – Ehh, øhh.. Det va ikkje meiningå.. Stotra eg frem, mens eg sette det mest trista hundablikket eg kan, i Kånå.. Som om det liksom sko hjelpa meg ut av uføre.. – DET va ikkje meiningå.. !!????.. Kauka Kånå videre, mens eg krympa meg der eg ligge, å hive itte pusten – Det va ikkje meiningå..???!!! .. Seie hu forsyne meg, ein gang te.. Før hu med ett iskaldt og fryktsomt blikk, sende meg lukst i Bodå, uten å sei et ord..

Hadde Kånå slamra med dørå ville hu nok ha gjort det, men hu nøya seg med å demonstrativt pakka seg inn i dynå, som ein ugjennomtrengelig kokong.. Før hu pakka seg ut igjen, for å nå lysbrytaren..

Eg har nettopp fått pusten igjen, itte albuen som nærmast borra seg gjennom magaflesk, innvoller og ein halvskjeiv ryggrad, før den slo pusten ut av meg.. Og krype som ei skamslått gardabikkja, som nettopp har tapt slosskampen mot nabogård bikkjå, øve på mi sida.. Eg lura meg te å ligga musestille, med ett håp om at Kånå sovna kjapt igjen.. Men, ett uhyggelig kremt fra andra sidå, sende meg lukst på beinå og ut i Bodå, med soveposen og liggeunderlaget på slep.. Ett skred av tankar rase gjennom hjernebarken, mens eg tenkte på alle edderkoppane eg såg i Bodå, når eg rota frem sykkelen te Mini’en, her ein dag..

” Eg kikka sørgelig på meg sjøl, i speildørene te skyvedørsgarderoben i gangen, som om eg va ein stakkar med problemer.. Nåke eg jo forsåvidt va.. Ein stakkar med problemer, og fortsatt gryande carport øve litlekaren..

Problemet mitt innimellom, det e jo at eg har alt for mange problemer.. Problemer som eg meir eller mindre klara å skapa, heilt av meg sjøl, uten dei alt for store anstrengelsene..

Og igår, eller forsåvidt sånn teknisk sett, idag..

Så gjekk eg igjen på ein smell, som sendte meg lukst ut i Bodå, fordi eg i tankeløshetens hysteri.. Glemte ut at man aldri tar ett godt tak i håndgripelige godsaker, med iskalde hender..

Jaja.. Då kan man ihvertfall trygt slå fast, at høstsesongen i Bodå, den e åpna..    =D