Eg har blogga i snart sju år nå. Skrevet har eg nesten gjort i øve ni år, siden eg først starta på Facebook veggen min.
Når eg kikka tebake på noen av mine første innlegg, så hende det eg slår hånda i pannen og tenke hjølpe meg. Skreiv eg så dårlig ?
Men, når man begynne å gjør nåke man synes e gøy. Så blir man stort sett dyktigere, jo meir man gjør det.
Slik er det med skriving også.
Allikevel, så finnes det noen gullfunn fra tidlig i karrieren min. Når eg gjør et lite dypdykk i arkivet mitt.
Ett arkiv som snart tippa tusen innlegg.
Her e et av de aller, aller første innleggene eg skreiv. Etter at bloggen hadde blitt laga. Fra den gangen når Han i Midten va i et meget filosofisk hjørna i sju-åtte års alderen …
Som faktisk ikkje e heilt på trynet …
Han i Midten filosofere litt over dette med kjæreste …
Han i Midten har vært på fotball trening. Me tenkte at siden han ikkje ville gå på trampett meir, så ville fotball vær nåke som kunne tømma batteriene litt før leggetid.
Det e ikkje bare Mini’en som har et uttømmelig batteri, Han i Midten kan også vær litt meir enn ein håndfull innimellom.
I flokken våras, e han og den som kan filosofera og spør om alt slags mulige ting. Som idag f.eks , når me sko kjøra heim fra fotball trening. Då hadde me ein høyst interessant samtale om litt sånn forskjellig…
– Du pappa, eg trur eg må få meg ein kjereste. Komme det plutselig, fra passasjersetet.
– Javel, seie du det. Svara eg litt overrasket.
– Ja, for ellers så kan eg ikkje få ungar, også må eg jo ha penger.
– Det e jo sant det, men.
– Jaa, eg må jo ha pengår, for ellers kan eg jo ikkje kjøpa meg ein jobb…” seie han, ganske så bestemt..
– Jo, men det e nå egentlig litt omvendt. Seie eg, og tenke at det e best å sei det som det e …
– Ka meina du ? Spør guten kjapt.
– Først, så må man få seg ein jobb, for då tjene man penger. Akkurat som du må gjør ting for og få litt ukepengår.
– Må eg det ? Svara fjotten, med et spørrende andletet.
– Ja, akkurat som pappa, som går på jobb, og itte ein månad, så får pappa lønn av jobben sin.
– Herreeeeguuuud, må eg gå me bosset kvar dag, heile dagen, i ein månad ? Eg har jo ikkje tid te kjæreste eg då ?
Akkurat her, så måtte eg snu meg å kikka ut vinduet, mens eg prøvde å ikkje le høgt.
– Nja, du må jo ikkje gå med bosset da, du kan jo bli advokat, tannlege ellår doktor f.eks. Svara eg, itte å ha samla meg litt.
– Tannlege ? Seriøst pappa, det e jo ingen som lika tannlegar, og då får eg meg jo i hvert fall ikkje kjæreste, hvis ingen like meg.
– Øhh. Godt poeng, tenkte eg og va litt i villrede for ka eg sko si videre.
– Åsså doktor da. Dei jobba jo også heila tiå, det va jo såvidt de hadde ti te å sjekka armen min jo, når eg låg på sjukehuset. For det sa mamma …
– Men …
– Og advokat, ka e det for nåke da ?
– Advokat ja … Ehh. Det e sånne som. Øhhh.
– Men du kan jo bli lerar da ?
– Lerar ? Trur du eg vil bli ein som sende ungar te rektor ellår, ka du trur ?
– Har du vært hos rektor idag ?
– Ehhh. Pappa, sååååå du det målet eg scora idag eller ? ….
Jauda … De e herlige dei her ungane …
