Påsken e på hell, imårå e det jobb igjen.. Gudskjelov.. Og det mesta går tebake te normalen.. Dei eldste ska på skolen igjen, Mini’en ska i barnehagen og me voksne må på jobb.. Det e som oftast herlig når man går inn i ei sånn laaaang helligdags helg, men hjølpe meg kor deiligt det e å komma seg på jobb igjen.. Eg e jo ein blogger som forsåvidt har ein fulltids jobb utenom, og hvis man då legge te 4 viltre ungar og ei småhissig, ilter men stort sett snill Kåna, her i heimen..

Så har man liksom ikkje alltid nok timar i døgnet, te å gjera alt 100%.. I mitt tilfellet så e det som oftast denna bloggen som må vika, når familie og jobb kreve sitt..

Annonsørinnhold

Dette er skoene som gjelder i vår

Som forrige uka kor eg ikkje hadde øveskudd te å åpna laptopen, før langt inn i skjærtorsdagen.. Sjølsagt itte ei heidundrande god blogguka ukå før, kor lesartallene virkelig holdt seg stabilt høge.. Men, starten på påskeukå den blei meir eller mindre laber, sett sånn lesartall messig.. Det e jo litt besynderlig, når man tenke på at lange dager sammen med Kånå og Flokken, virkelig burde satt fart i inspirasjon og kreativiteten.. Alikavel, så hende det at det å setta seg ner å skriva, det e det sista eg kunne tenkt meg..

” Somme kveldar e det bare herlig å krypa godt innte Kånå i sofaen, se på ein kjekk film og ikkje gjera nåkenting..

Skjønt, det e ikkje alltids lika lett å kosa seg i armkroken te Kånå, når hu duppa av og begynne å snorka som et middels stort sagbruk.. Og man ende opp med sprengte trommehinner på det eina øyra, og vibrere som når man sykla på brostein, der man ligge innte “Sagbruket”.. Men men, alt har sin sjarm, liksom.. Her i helgå, så såg me faktisk på ein film kor Kånå holdt seg våken, gjennom heile filmen.. Ein film som handla om ein ung mann, som va designert “Get-away” førar for ein kriminell mesterhjerne.. Baby Driver, trur eg den hette..

Så hvis nåken andre gjerna vil sjå film sammen med Kånå, kan den anbefales om man ønske ei Kåna som holde seg våken..

Men, nåken ganger e det gjerna greit at Kånå slokna på sofaen, f.eks itte ein dag kor man har fått passet påskrevet, meir enn ein gang.. Då sette eg bare på nåke Science Fiction eller Adventure greier, for då slokna Kånå nærmast før filmen har begynt.. Det trenge bare fly ett romskip øve skjermen, eller at nåken standhaftige Hobbittar løpe rundt i fjellheimen.. Så forsvinne Kånå langt inn i drømmeland på et øyeblikk, og man får ein koselig kveld for seg sjøl.. Om man klare å ignorera snorkingå hennas, forsåvidt..

 

” Ein gang skremte Kånå livskiten ut av meg, under ein ekstremt spennande sekvens i filmen kor det va blitt musestille, så drog plutselig Kånå inn luft med ett durabeligt snøft, ved siå av meg.. Og eg spratt te himmels i sofaen..

Tjera vena meg..

Igår, så tok eg forresten med meg Mini’en, og kjørte ein tur te bror min.. Eg trengte litt stueskifte, rett og slett.. Me hadde ingenting på tapetet igår, og eg hadde egentlig planlagt ein skikkelig slabbedask dag.. Men, det nytta jo ikkje med ei Kåna som ikkje kan sitta i ro, og gjekk amok her i heimen med støv på hjernen.. Så eg brukte påskuddet med at eg kunne jo levera dei stolane, som bror min sko få te Ulrik, sønnen deiras.. Egentlig trengte de bare ein, for de har bare ein gutt.. Men, me tenkte at kanskje nr 2 kom i ein fei, når de hadde ein ledige stol..

Så me ga beskjed at de måtte leverast i samla flokk, og ikkje kunne skillast.. Og bror min gjekk jo rett i fellå.. Kan skjønna de kunne ta begge to..

Eg e jo tebøyelig te å vær enig i Kånå sin plan, om at detta faktisk kan fungera.. Tenk dåkke scenarioet då, der dei 2 barnastolene står fint oppstilt foran tv’en, med Ulrik i den eine.. Og ingen i den andre.. Kanskje snur Ulrik seg midt i ein gripande film om søskenkjærlighet, kikka litt på den tomme stolen før blikket går te synderane i sofaen.. Som ikkje har laga ein lekekamerat te han ennå.. Så blinke han gjerna litt med augene, mens han kikka trist på sine skaperar og slippe ei enslig litå tåra nerøve kinnene..

 

” Før han med ett dramatisk hikst snur seg mot filmen igjen.. Får ikkje Bror min og Kånå hans fart i sakene, og trylla fram litt “ild i torvå” då, så vett ikkje eg.. Me får bare venta å sjå..

Det va ihvertfall ein nytelse å skifta stua litt, få servert ein kopp kaffi, småsnakka litt mens Mini’en leka seg med Ulrik.. Me kjøpte ein Paw Patrol bil te Ulrik’en som han fikk i julegave, ein sånn som man sitte oppå.. Som Mini’en spant rundt på stuegulvet deiras, med Ulrik oppå.. Te deiras store glede, mens foreldrene satt med sånne små rykninger, når bilen fikk slagsida i svingane.. Men, det gikk bra.. Eg e immun mot sånt nåke eg, itte at både Litlajentå og Mini’en meir eller mindre har fått kjøra seg..

Av to spinnville storebrødre, som føyk rundtomkring i heimen med dei små oppe på bilar, oppe i lekekasser eller andre lignande ting man kunne skubba eller dra de i..

Jaja, ein gang skvatt eg te når Mini’en ikkje va meir enn nåken månader, og satt i vippestolen sin.. Og Litlajentå begynte å vugga på han, mens eg holdt på med nåke ute på kjøkken.. Guten hylte av fryd, mens Litlajentå hoia med.. Men, når eg runda hjørna og såg ka som foregikk, holdt hjarta på å hoppa øve 5-6 slag.. For Litlajentå drog ner vippestolen så langt hu kunne, før hu slapp den opp som ein katapult.. Herreguud.. Mini’en hang såvidt fast i det beltet øve magen, mens stolen skaut fart ..

” Og spratt opp og ner av kreftene som va i sving, guten kauka av fryd og Litlajentå lo så hu nesten grein av villbassen oppe i stolen..

Gudhjølpe meg.. Eg rakk akkurat bort te stolen og redda “astronauten”, som nesten hadde blitt skutt ut i rommet.. Eller ihvertfall nesten lukst opp i Tv’en.. Me lot ikkje Litlajentå vær aleina med Mini’en, når han satt i vippestolen meir, itte den episoden.. Hjølpe meg.. Det e gjerna ikkje nåke sjakktrekk å nevna sånne episoder, når man prøve å få Bror min og Kånå, te å auka produksjon raten sin.. Sånn egentlig.. Et barn e som ett, 2 e som 10.. Mens 4 e som å stå midt i ein tropisk storm, te einkvar tid..

Men, men.. Det e sånn det e å stå midt i småbarnlivets hengemyr, med støvlar som meir eller mindre står fast i myrå..

Då e eit lite friminutt hos bror min, som balsam for ei småsleten Fatter’n sjel.. Litt artig va det jo når Mini’en begynte å rota i lekekassen te Ulrik, og kauka forbausa ut at den eina lekå itte den andra hadde han hatt akkurat lik av.. Det va smått komisk der augene blei store av gjenkjennelse, itte som han fant fram leker.. For Ulrik har jo arva ein god del av lekene hans, så det va jo gjerna ikkje så merkelig at Mini’en kjente lekene igjen.. Me har bare ikkje hatt hjarta te å sei det te guten..

” Kanskje burde me gjort det, for han hadde med seg ett par Crocs som va blitt for små, som han stolt ga videre te Ulrik.. Men, der igjen.. Eg e usikker på om det hadde vært lika enkelt å gi fra seg leker..

Kånå te Bror min diska opp med litt frukt og ei skål med snop, og Mini’en som hadde gumla i seg nesten heila påske-egget sitt, før frokost.. Han va vel meir i snopeskålå, enn i den med frukt.. – Skitt au, det e jo påske .. Sa Kånå te bror min, og uten å tenka meg om så nikka eg samtykkande.. De hadde forsåvidt flaks, Bror min og Kånå hans.. For me gikk heim ikkje så lenge ittepå, og spiste middag.. Kånå diska opp med nåken saftige hamburgere..

Og me hadde vel nesten ikkje ramla ner i sofaen, for å la maten få siga litt.. Før Mini’en gjorde ett byks, gira opp 5 hakk og tok heilt av i heimen..

Det va som om man slapp laus ein røyskatt som har vært innesperra i lange tider, og endelig slapp laus i villmarkå.. For guten va høgt og lavt, rocka med rokkeringen te Litlajentå så bordpynten te Kånå skalv av skrekk og gaulte og gol som ein ulv mot månen.. Gudbevaremegvel.. Mini’en hadde ein formtopp eg nærmast ikkje har sett like te, og fløy meir eller mindre lavt i heimen.. Til og med Litlajentå og Han i Midten satt bare med svære auger, og va nesten sjokkert øve tempoet te Mini’en..

” Foreldrene mine kom innom ein liten tur, for og henta nåke.. Og kunne ikkje anna enn sei seg øvgidde øve kor mye styr, ein så liten gut kunne få laga te..

Heldigvis, så ryke de som regel fort ner igjen, itte ett sukkerkick av abnorme dimensjonar.. Og det blei ikkje seint før dei små endte i loppekassen igår, itte ein livlig dag med mye fart og spenning..

Eg kan rett og slett ikkje sei at eg e lei meg, for at påsken e over i morgen..

Akkurat nå, så ska det bli godt å komma inn i dei hverdagslige rutinene igjen, heilt klart.. Men, det e vel bare å stålsetta seg te Mai månad, som har skrekkelig mange røde dagar i år..

Eg gleda meg grenseløst, allerede.. =D