Hjølpe meg for ein dag.. Går det egentlig an å bli totalt utslitt av å meir eller mindre ikkje gjør nåkenting.. ?? .. For å setta ting litt i perspektiv, så ska eg rett og slett prøva å svara på det sjøl.. For det starta egentlig igår kveld.. Kånå sko ut å spisa med nåken nabokåner, så eg blei forlatt rett før klokkå 20:00.. De sko ta ti på åtta bussen te byen..
Flokken va spredt litt for alle vindar her i heimen.. Mini’en hadde egentlig lagt seg, Litlajentå og Han i Midten spilte Uno og Eldstemann satt på rommet sitt..
Eg hadde ein overordna plan om å få de tidlig i seng, heile gjengen.. Sånn at Fatter’n kunne få kosa seg med ei kalde ei, sofakroken og kanskje ein god film.. Så lika itte Kånå i lykkerus, men sjølsagt vel forunt stakk ut dørene.. Så begynte eg å iverksetta planen.. Ein plan som gikk så te de grader i dass at det nesten ikkje e sant..
” Dei to minste holdt ett sånt haraball at eg te slutt ga opp, og bare lot det stå te.. De e jo nødt te å sovna ein eller anna gang, utøve kvelden..
Men.. Det varte og rakk.. Te slutt måtte Han i Midten lesa ei bok te Mini’en sovna, mens eg satt vakt øve Litlajentå.. Så hu ikkje sneik seg stille som ein panter inn te Mini’en, fleire ganger.. Eg trur ikkje det va roligt nere i 1 etasjen, før klokkå hadde tippa 22:00.. Gudhjølpe meg.. Så i halv elleve tiå igår kveld, når heile gjengen te slutt sov..
Då satt eg i sofaen, totalt utslitt av jogging opp og ner trappene, og meir eller mindre halvsov..
Det va liksom ikkje så mye anna å gjera, enn å å snofla ner trappene og finna loppekassen.. Trøtt som ett bybud.. Nåke sofakos med film og ei iskalde ei, det va ikkje akkurat det eg trengte nå.. Mildt sagt.. Når man då har hatt ein ganske så stressen dag på jobb, og øyelokkå blei tunge som betong, så e det bare te å kapitulera..
” Jaja, eg fikk vel forhåpentligvis sova bittelitt lengre på lørdagsmorgen, siå de hadde strukket grensene såpassa langt på fredagskvelden..
Herreguud.. Eg visste jo egentlig svaret på det spørsmålet og, før eg slokna.. For presis på samma tiå som alltid, så kom Mini’en hoppande inn i midten og va klar som ett egg for å feira lørdagen.. Siå Kånå hadde vært på vift så spratt eg kjapt opp av kasså, og me sneik oss stillferdig opp i stuå.. Ihvertfall så stille som Mini’en i yrande helgamodus kan..
Den guten kviskra når han bør snakka høgt, og snakka høgt når man bør kviskra.. Akkurat der leve han i bakvendtland, på ein måte..
Ikkje lenge itte me hadde funnet sofaen, så kom Litlajentå sprettande.. Minst lika yrande våken som Mini’en.. Det e nesten heilt utrolig vett du, at de nesten virka meir opplada jo mindre søvn de får.. Men, de oppførte seg nå ivertfall idag morgens.. Eg fekk både kosa meg med ein VARM kopp kaffi, og gått på dass uten å rømma åstedet i panikk, for at Kånå sko våkna..
Det blei til og med tid te å skriva ett innlegg, som kom ut tidligare idag..
Kånå kom sjanglande opp trappene i halv elleve tiå, med ein stemme som ein hardbarka, tobakksrøykande bryggesjauar av astronomisk kaliber.. Eg stokk nesten og holdt på å nappe te meg ein vase, for å kasta på “inntrengaren” som kauka der borte med trappå.. Eg kvakk egentlig endå meir te når eg såg at det va Kånå, som hadde prata..
Eller grynta, lika hås som Marlon Brando i sine siste leveår..
Tjera vena meg.. Hadde de tatt heilt av igår og hatt ett realt sjøslag på byen, tenkte eg med meg sjøl.. Men så viste det seg at hu bare va blitt skrekkelig forkjøla, i løpet av nattå.. De hadde visst vært heima ved midnatt, meinte hu.. Og hu hadde forsåvidt kjent seg litt gruggen i halsen, i slutten av vekå..
” På toppen av det heila så hadde hu lovt Han i Midten at de sko ta bussen te byen idag, og ha ein liten kosedag..
Så, ikkje så lenge itte me hadde oss ein litt sein frokost.. Då blei eg forlatt igjen.. Aleina med resten av Flokken.. Jaja, Litlajentå forsvant forsåvidt kjapt ut dørene, itte nåken av venninnene hennas va her og henta hu.. Mens Eldstemann stakk te ein kompis, litt utpå føremiddagen.. Så det va bare meg og Mini’en igjen..
Plankekjøring, kunne nok sikkert mange funnet på og sagt nå.. Ein liten guttebasse på 4 år kan nå umulig laga så mye styr..
Men dei som kunne funnet på og sei sånt nåke, dei kjenne ikkje Mini’en.. Garantert.. Den litle energibunten kunne slete ut ein 2 tonns gråstein på kun kort tid.. Uten å svetta, til og med.. Og itte me fikk han tebake fra Mandel-Operasjonen, så har han utvikla ein vilje av stål.. Av ein eller anna grunn..
Sikkert fordi han nå endelig får sova skikkelig om nettene.. Istedet for å snorka som ett middels stort sagbruk..
Ikkje tal om at han ska gi seg på ein einaste ting, uten ein kamp av episke dimensjonar.. Han e lika prinsippfast og harde på kravå, som den mest garva forretningsforhandlar.. Mildt sagt.. Kombinert med denna pipestemmen han har fått, itte operasjonen.. Så blir man man beint fram nåke sleten i både øyregangar og hjernebark, når Fjotten heila tiå ska pressa gjennom kravå sine..
Han har vel gjerna ein litt sein trassalder, muligens.. Det e litt vondt å sei.. Han har jo alltid funnet på så mange forskjellige sprell..
At det e gjerna ikkje så godt å vita, om han har hatt ein trassalder, eller ikkje.. Forsåvidt har den “heliumsbefengte” stemmen hans begynt å komma seg, heldigvis.. Hadde eg ikkje det begynt å gå seg te, trur eg me hadde blitt nødt te å reklamera.. Det e måte på kor lenge man takla ein spinnvill roadrunner, som kauka rundt i stuå med Pipestemmen sin..
” Så idag.. Så har eg egentlig ikkje gjørt ett realt stykke arbeid, hverken i heimen eller utenfor..
Men, ikkje har eg hatt sjangs te det heller.. For eg har måtta jogga itte Mini’en rundtomkringfallera i heimen, å hjulpet han med det eina itte det andra.. Mens han kommanderte meg rundt som ein 5 stjernes General.. Man prøvde jo å sette seg i respekt, inni mellom.. Men då fikk man ein kraftig skrikekonsert av sjeldent kaliber
Eg makta ikkje det idag.. Så eg har heller dilta itte han og gjort det mesta han ville..
Så ikveld.. Når kidsa endelig va kommen te sengs.. Og stillheten senka seg i heimen.. Så kjenne eg bare kossen det ringa i hovudet mitt, ett slags forsinka ekko av all rampen te Mini’en idag.. Som ligge og koka over inne i ein overoppheta hjernebark.. Det handla ikkje alltid om kor mange av Flokkens medlemmer man har heima, alttid..
” Somme ganger føles ein av de, så mye meir enn alle 4 te sammen.. Ihvertfall akkurat idag..
Jaja.. Det e jo bare ein øvegang.. 🙂
