Årets gullkorn fra Mini’en.. Det e vel ikkje så ofta eg har ett innlegg med i øvekant mye skrytefaktor i seg. Men når Mini’en kom skliande inn på badet på juleaftå, og får samla seg igjen itte forfjamselen av håndbrekksladden inn på badet. Så kikka han på Kånå så nettopp har sparkla seg ferdig og fått julaklærnå på seg …
Og sette opp nåken svære auger før han slippe følgande kommentar.
” – Åhhhh… Så flotte du e mamma …
Tjera vena meg … Ikkje ett auga på badet va tørt. Og eg benytta sjølsagt anledningen te å minna Kånå på, ka hu alltid seie om sjølvaste Mini’en … ” Den der Fjotten der, han e som snøte ut av nasen på deg, Frode.. Og alt han gjør og seie, det tar han fra deg. “
Forsåvidt, så komme den reglå som regel itte ein av Mini’en sine utallige rampastreker. Men då meina eg jo at sånne ufattelig varmande og tåredryppande sitater, bør bli tilskrevet samma kilden også. Nåke anna ville jo vært merksnodig, spør du meg … Hjølpe meg …
Kånå va ikkje enige … Ikkje litt eingang. Men, når eg spurte Kånå om når hu sist sa nåke i den duren, eller gjerna akkurat det samma f.eks, men te meg …
Då blei det stille …
For om eg sko nevna det førsta ordet Mini’en gjerna har tatt itte Kånå. Ett ord som eg faktiskt har fått høyra ganske så mye, og spesielt itte denna her skrivingå sette igang.
Ett ord eg nærmast med håndå på hjarta, kan gå god for at komme fra Kånå.
Så må det vær ordet …
” Dust …