Jøje meg.. Nå begynne eg å lura på om denna Karin Berndtsson strategien va så lur.. Det med å sei ja te det mesta av utfordringar som dukka opp.. For itte eg takka ja te invitasjonen hos bLEST Litteraturfestival, så har den eina kanonå itte den andra blitt bekrefta te Litteratur Festivalen.. Lahlum, Kaggestad, Steinfeldt og nå Vendela Kirsebom..
Tjera vena meg ..
Når eg for ei god uka siå va i møte med de, om ka min rolle oppe i detta greiene sko vær.. Så ser det ut for at det blir laga ett lite “Boden” hjørna.. Midt inne i Tysvær Kulturhus.. Kor eg ska fortella litt om bloggen, og gjerna ta ein historie og to.. – Ein slags stand up, på ein måte.. ?? Spurte eg .. Og meinte det forsåvidt litt på spøk.. Men sjølsagt backfired det rett i fleisen på meg..
Det va jo meir eller mindre ein strålande ide, meinte hu fra festivalen.. Hjølpe meg..
Om eg egentlig ikkje allerede va ukomfortabel nok med akkurat detta prosjektet.. Så blei det absolutt ikkje nåke mindre skummelt, når det tok denna vendingen her.. Eg, avholda ein slags stand up opptreden..?? Himmel og hav.. Ka i all verden har eg stelt i stand.. Ei trøst i all denna galskapen, får bli at det skjer i kjente omgivelsar, på ein måte..
For i all ydmykhet blir det satt opp ei full size Bod, inne i detta hjørna mitt.. Så sko det gå lukst te helsikke, kan eg bare rømma inn i den.. Og ikkje komma ut igjen før folk har gått heim..
Om det ikkje komme nåken så gjere jo det ingenting.. Då slippe eg jo forsåvidt lett unna.. Jaja, når eg først har dratt det så langt som detta, så må eg vel innrømma at eg håpa det komme nåken.. Så eg ikkje ende opp der heilt aleina.. Kanskje eg sko fått Vendela Kirsebom te å komma inn i “Boden” hjørna og dra inn litt publikum.. Eller kanskje Hans Olav Lahlum.. Han e jo rett og slett ein eksepsjonelt interessant fyr.. Han måtte det vært ein opplevelse å få møtt.. Kaggestad og Steinfeldt og.. Med sine erfaringar..
Men, då hadde eg vel endt opp med fullstendig jernteppe, og ikkje fått fram ett ord.. Det hadde jo vært perfekt, på min første litteratur festival..
Eg må jo bare innrømma at eg ikkje akkurat trudde dimensjonane på detta arrangementet, sko vær så store.. Eg hadde vel gjerna ein liten anelse om det, men når navnene på andre deltaker begynte å renna inn.. Så har prestasjonsangsten virkelig begynt å setta sine spor.. Men det kan vel umulig bli verre enn når eg va på tv.. Trur eg.. Det e ikkje godt å sei, eg har jo aldri vært med på nåke lignande..
Man får vel bare prøva å vær seg sjøl, og gjerna forbereda seg litt meir.. Enn eg gjorde før denna her tv-opptredenen.. Kor eg tok det nærmast på sparket..
Her må det nok øvast litt på forhånd, vil eg tru.. Kanskje e det ein smart plan å skriva ett slags manus på forhånd, så kan eg øva meg på dei heima.. Eller nåke i den duren.. Hjølpe meg.. Eg sitte nesten her å kjenne ei mitraljøsa av nervøse vibber, skyta seg gjennom kvart fiber i nervesystemet.. Og ennå så e det 2 månader te eg ska i ilden.. Herreguud.. Jaja, det får vel egentlig bare bære eller brista..
Kvar gang eg begynne å tenka på detta her, så sette eg jo igang ett skred av tankar som går i alle retningar.. Så kanskje eg må tenka litt mindre på det.. Eller meir.. ??
Det går som oftast bra, seie alltid Far min.. Det har ein tendens te det.. Så me får jo bare håpa på det besta.. Og at eg ikkje ende opp med ein vaklande forestilling, som ein skranglande gyngestol så mangla den eina vangå..
Man får heller ha truå på seg sjøl, istedet for å leva seg inn i ein bunnlaus fortvilelse..
Så har heilt sikkert skjebnen ein plan med detta opplegget.. Kanskje e det ett springbrett videre på denna stien, som eg gjerna såvidt har begynt på.. Eg hadde ivertfall ikkje i mine villaste fantasier trudd, at detta blogg greiene sko ta sånn av..
Og enda opp med ein invitasjon te ein Litteratur Festival med så mange kanoner på gjestelistå..
Tenk å ha navnet sitt på samma listå som Hans Olav Lahlum, Johan Kaggestad, Hans Wilhelm Steinfeldt og Vendela Kirsebom..
Eller Jørgen Jæger, Maja Lunde, Yrsa Sigurðardóttir og Monica Csango..
Det e jo heilt villt… Man kan jo ikkje anna enn å bli bittelitt imponert øve det.. Men, sånn e det.. Når man e bedre enn Fantomet.. Eller heile Barcelona.. Som eg så ydmykt proklamerte i eit tidligare innlegg..
Man må jo bare ha truå på seg sjøl.. Vil eg tru.. Sjøl om man ska te med “Eit slags Stand Up”, på ein måte..
Lørdag 21 oktober braka det uansett laus..
=D