” The speed limit is now 31 mph… Spraka plutselig ut av høytalerne i jobb bilen…..
Og eg spratt himmelhøgt opp fra bilsetet…
Helsikke… Eg lika å synga med i bilen når man høyre ein godsang på radioen.. Så når man midt i refrenget blir avbrutt på den måten……
Då skvette man jaggu ein smule i setet..
Spesielt når volumet ikkje akkurat e på lavt nivå… A-ha må spelast og syngast høgt… Heilt klart… ????
Eg vil tru forrige mann så kjørte denna bilen, muligens har vært i øvekant engstelig for å øvestiga fartsgrenså..
For Navi’en va innstillt på å skrika ut om man va bittelitt over grenså.. På engelsk..
Ikkje det at eg e nåke notorisk råkjørar, men det blei ganske irriterande kvar gang eg bikka 52-53 i 50 sonen..
Så itte litt frenetisk trykking i blindå, fekk eg te slutt slått det av.. Uten at eg heilt vett kossen..
Å bli avbrutt midt i ein “klokkeklar” falsett på Stay on These Roads, av A-ha avgjorde den saken..
Kånå e forsåvidt ikkje enig i den beskrivelsen, vil eg tru.. Min “Klokkeklare Falsett” …
For det e ikkje få ganger hu har stønna ut ett forskrekka “Ååneeeei.”, når Morten Harket’s fløyelsmjuke vokal har strømma ut av høytalerene i bilen..
Flokken og forsåvidt, men ikkje så kjapt så Kånå.. Kånå vett ka så komme, men for Flokken slår det stort sett inn i refrenget..
Fattern’s skingrande vokal oppå ett plettfritt komp, e som firkanta hjul på ein bil… Det høyre ikkje samen.
Kånå har egentlig lagt ner veto om synging fra meg i bilen, men det glemme eg ut heila tiå…Det e forsåvidt ikkje så merkelig.. Mangen timar aleina på landeveiens uransaklige veier, kan gjerna ha gitt ein “liten” dose for mye tro på egne vokale evner.
Eg blei vel egentlig smertelig klar øve det sjøl ein gang, uten at Kånå trengte sei det te meg..
Når eg for nåken år siå, på ein strålande sumar dag, lykkelig kaukande med på Tom Petty’s “Free Fallin” i hyttå … Kjørte nerøve mot Coop’en i Føresvik, på Bokn..
Med vinduene på vidt gap runda eg butikken, og rygga meg te varemottaket.
Vridde rundt svitsen. stoppa maskineriet og hoppa ut av hyttå, mens eg fortsatt sang på refrenget…
” Cause I’m Freeeeeee…. Free Fååååållin…
Eg rusla bakøve mot liften og hadde forsåvidt slutta å synga nå. Varemottaket stod oppe og to stykk Coop ansatte, stod utforbi og mysa mot himmelen…
” Eg ser ikkje nåken måker eg… Seie hu eina..
” Jommen, eg høyrte di jo nettopp… Va eit helsikkens bråk her ute… Svarte hu andra… Med glimt i auga..
” De blei sikkert skremt av lastebilen.. Konkluderte hu førsta, med eit flir om kjeften…
Eg snudde meg å kikka oppøve eg og, før det slo inn så ei ildglo i magen… Det va meg de snakka om…
Eg passa på å ha vinduene igjen, itte den episoden…
Og Kånå har forsåvidt rett, eg synge så ei Kråka i stemmeskifte. Men det pleie stort sett ikkje vær te nåke hinder..
Spesielt ikkje itte ett par “mannabrus”..
Eg og Kånå, fest og ett karaokeanlegg, det e Kånå sitt største mareritt.. Då har hu ein tendens te å gjemma seg blant festdeltakerane, og gjør så hu ikkje kjenne meg…
Og e “Angels” av Robbie Williams på spillelistå, trur eg hu aller mest vil forsvinna fra jordens overflate…
Ein gang måtte hu ta meg te siå, for å gi beskjed at kanskje folk sko få hørra ein aen sang nå, eller ivertfall slippa andre te. Kor eg sjølsagt repliserte med å fyra igang “Free Fallin”, og hu tok taxi te byen…
Eller når eg va hekta på Hoobastank sin “The Reason”. Og sang te alle døgnets tider, på Singstar… Te slutt gjemte hu mikrofonane, itte eg hadde vekka Han i Midten når han va baby, for fjerde gang ein sein laurdags kveld..
Eg moste forsåvidt ein garva musikar i duell på den sangen og, ikkje fordi eg kunne synga bedre enn han.. Meir fordi eg viste kossen Singstar funka…
An masa om rematch, men det e viktig å gi seg mens man e på topp.. Heilt klart…
Lura på om eg ska finna fram Singstar greiene ikveld, forresten…
E lenge siå sist nå…
Kan jo vær Kånå har glemt koffer hu har lagt det vekk…
=D