Du vett den følelsen… Når man komme heim fra ein rangletur på byen og sjangla inn dørene heima.

Dømmekraften e fordufta som sumarveret på vestlandlet og man ende opp med å pissa i blomsterpottå, synet e lika diffust så naboen sitt va, når han prøvde forgjeves å få nøkkelen i låsen, itte Liverpool vant Champions League i 2005.

Og hørselen e øvedøyvd av 10 000 kjerkeklokker så ringe inn julå..

Omtrent samme følelsen slo meg igår, itte 1,5 døgn på jobb, ei små ilter Kåna på telefonen på vei heim og ein spinnvill tur på Amanda Senteret med tilhørande McDonalds besøk med Kånå og Flokken…

 

Eg gjekk på jobb iforgårs med ein nåkenlunde visshet om ka så sko foregå, men omtrent alt av planer blei snudd på hovudet i ein fei. Ein ny samarbeidspartner hadde plutselig 2 oppdrag på rappen…

Så først blei det ein liten svipptur te Erfjord med halvfull bil, så strake veien tebake og lasta fullt lass te Bergen…

 

For å vara best forberedt te neste dags utfordringar, kjørte eg opp samme kveld og sov i bilen… Og lossa tidlig om morgenen …

Eldstemann meinte det va masse “sjeldne” Pokemon’s i Bergen og ga meg ett oppdrag..

Så når eg hadde funnet ein dugelig plass å sova. Så va det rett ut på Pokemon jakt…

Tjera vena meg…

Eg trudde me hadde unngått detta Pokemon hysteriet og va “in the clear” …

Men tydligvis ikkje…

I ett pressa øyeblikk kor forstanden sannsynligvis har vore borte vekk, har de snodd oss rundt lillefingen og fått det installert..

 

Eg kan ikkje akkurat sei eg følte meg særlig smart, der eg rusla rundt å kasta virtuelle Pokemon baller i hytt og pine…

Men jaggu meg hadde eg klart å fanga ett par Eldstemann va storfornøyd med, når eg småflau tusla mot bilen igjen…

” Til og med ein “sjelden” ein…

Så då fekk det heller vara om folk trudde eg va ein forvokst Pokemon nerd i voksne sko… Alt for ein fornøyd gut i heimen..

 

På vei heimøve dagen ittepå, kom utfordringane som perler på ei snor…

Ein turbo havarerte på ein av dei andre bilane, overflod av varer på terminalen og ei småstressa Kåna frekventerte stabilt på telefonen..

” Allerede før eg for avgårde te Bergen hadde eg forsåvidt fått ein forsmak på smellane så låg forut..

For denna turen te Bergen kom såpassa tett på Erfjord jobben , at eg rakk bare ein kjapp tur heimom.

For å henta sengatøy te køyå og litt toalettsaker…

Eg pakka kjapt i hopa det aller nødvendigaste og jogga ner te lastebilen, trødde sengatøyet inn i førarsetet og la toalettveskå opp dekket…

Jumpa inn i bilen og la ett stretch laken på madrasså, danderte resten av sengatøyet fint oppå og kikka stolt på resultatet..

Før eg sette meg bak rattet, vinka te Kånå og Flokken og kjørte øve ein “hump…”

 

” Svarte salte bananer….

 

Toalett veskå låg så ei pannekaka igjen bak lastebilen, itte 19,5 tonn hadde passert øve na…

For sikkerhets skyld, stoppa eg ikkje før bakakslingen hadde maltraktert innholdet..

Hårvoks, deodoranten, tannkremen og Aqua di Gio luktå mi, va kverna i sammen te ei ugjennkjennelig smørja…

Eldstemann ringte meg på kvelden for å minna meg på Pokemon jaktå, og beklagde seg øve stakkars Fatter’n så hadde ødelagt toalettveskå si…

Men kunne melda at det nå ivertfall lukta godt, når han gjekk med bosset….

 

Eg humra å lo litt for meg sjøl, når eg te slutt suste heimover mot Kånå og Flokken, igår… Og tenkte på idiotien.

Jaja, det kan vel ikkje bli verre nå minnast eg, at eg avslutta tankerekkå med..

 

Men sjølsagt tok eg feil…

Såpasssa burde eg jo egentlig ha erfart te nå, at i vårt hus komme smellane susane i mot oss, stabilt, uventa og mot normalt ..

Kånå va mildt irritert når eg måtte ta ein kjapp tur, ut te Veavåg med ett lass før eg kom heim..

” Så eg bestakk na med ein tur te Amanda Senteret…

Itte å ha blitt hekta på House of Cards, har eg forstått at forhandling e ein kunst…

Likaså bestikkelser, utpressing og andre finurlige virkemidler for å enten vinna fram i ein sak ellår bedriva skadebegrensning av ein annen …

 

Og det starta egentlig som ein draum. Turen te byen gjekk i likaste laget, dei to minste sovna og dei to eldste satt fordypa i kvar sin skjerm..

Når me entra Amanda sov Mini’en fortsatt, så me trilla an rundt ein liten runde før me fant McDonalds og bestilte middag…

Mens me vente på maten fanga dei to eldste Pokemon.. Eldstemann kom styrtande inn med ett saligt glis om kjeften..

Han hadde fått tak i Pikachu, ellår “Pizzatjuven” så far min seie.. Han i Midten hadde fått tekniske problemer og va sur så ei sitron..

Før Eldsteman i skadefrydens dårlige samvittighet, hjalp han igang igjen…

 

Litlajentå og Mini’en så endelig hadde våkna, gjekk i skytteltrafikk mellom lekerommet og ballonguttaket..

Hadde de hatt Helium i dei ballongane trur eg me av og te hadde letta.. Litlajentå e flink, hu hente te alle.. Til og med meg og Kånå…

Av og te ser me nærmast at så dei ballongselgerane på 17 Mai, når me går ut det ifra.. Hjølpe meg….

 

Maten blei fortært og nok ein runde på Amanda venta..

Kånå sko ha valuta for pengene…

Eller ivertfall for forslaget mitt om å gå og kikka litt… Hu va vel ganske innforstått med, at det va ett blidgjøringsmiddel fra mi sia og utnytta kvart eit sekund ..

 

Men itte ett lite kvarters “roundabout” inne på senteret, fant til og med hu ut at nok va nok, for i dag…

Dei to eldste hadde havna i ein liten disputt, igjen … Mobilen te Kånå gjekk i bakken, og Han i Midten skyldte på Eldstemann..

Eldstemann hadde sjølsagt ikkje gjort nåkenting…

” Men telefonane blei konfiskert og utgangen lokalisert…

Når Kånå uten innvendingar, finne ut at nok e nok… Då e det gale…

Hu forlate ikkje ett kjøpesenter uten plausibel grunn… Det e ivertfall heilt sikkert…

 

Itte ein tirade øve kor fæle foreldre me va, på vei te bilen blei telefonane utdelt igjen… Med lovnad om bot og bedring, og litt håp om ro og fred på veien heim…

Eg måtte handla litt forbruksvarer te bilen på Jula, olja og frostvæska…

Og då ville Eldstemann nerom Leo’s Lekeland, det va visst ett Pokestop der.. Så sjølsagt kjørte me ner uten å tenkja oss om.

” Då sko dei to minste inn på Leo’s..

Herreguuud…

Dømmekraften va heilt klart på nedadgående kurve og man kunne jo bli eitrande forbanna på seg sjøl..

For å ikkje tenka lengre enn pannebrusken..

 

Det endte med  full konsert fra dei to minste, når me kjørte videre uten at deiras ønske blei innvilga…

Igjen va me nominert te Verdens Verste Foreldre, fra 50 % av Flokken…

Gudbevaremegvel….

 

Eg nappa ner Dvd-Skjermen i taket og slengte på ein film, itte 5-6 minutt begynte konserten og avta.

Dei to eldste va i full Pokemon fyr.. Så me måtte innom Haralds støttå for å fylla opp med Pokemon baller..

Det va visst ett sånt Pokestop der og.. Jippi..

 

Halveis på heimveien blei mobilen konfiskert fra Han i Midten igjen, Kånå måtte ha an sjøl litt. Og det va full diskusjon om ett eller anna igjen..

Det va jo sterkt urettferdig, siå Eldstemann fortsatt fekk spilla på sin mobil..

Men at han kunne slå av spillet på sin, i solidaritet med sin yngre bror hadde han absolutt ingen forståelse for…

” Full konsert igjen…

Eg kikka på Kånå, hu kikka på meg…

Og eg forstod ufattelig godt, at hu hadde vært mildt irritert øve min seine heimkomst idag…

Hvis detta hadde vært gjennomgangsmelodien tidligare på dagen …

Men me kunne ikkja anna enn å flira begge to…

 

Det e jo som det alltid blir, med oss på tur… Om det e ein liten tur te byen, ferietur te Danmark eller flyturar te syden…

Det blir generelt sett ett heidundrande kaos fra ein annen verden, nærmast uansett…

Så me endte opp i krampelatter begge to, der me satt…

Med Dvd’en på full guff, to kranglefanter så diskuterte Pokemon og to iltre småtasser, så hysja både på oss og dei to eldste for de kunne ikkje høyra filmen…

Galskapen va komplett..

 

Og når me parkerte i gården heima, fekk lossa Flokken og rusla inn dørå…

Så va det med ein sjanglande gange, eit mildt sagt diffust syn og full kjerkeklokke konsert i øyregangane…

Og mens eg tenkte på Naboen, Champions League og ei maltraktert toalettveska …

 

Så slo det meg at i år…. Ja, i år … Då e det vårt år… Endelig…

Detta året … Då vinne Liverpool Premier League, Kånå å eg får skikk på Flokken og all motgang blir snudd te medgang…

I år snur det…

Før eg kollapsa i sofaen og vakna med nakkesleng, ein sovande arm og i meir eller mindre komatøs tilstand rusla i loppekassen…

For det kan jo vær… At miraklenes tid ikkje e forbi…

Eller….?

=D

 

Så va mandagen her igjen, trofast og stabil som alltid. Eg hadde egentlig store planer for denna helgå så gjekk…

Eg sko skikkelig ta meg av bloggen. Ja, rett og slett sjå på design, vær aktiv og på ein måte ta ett lite skippertak.

For eg hadde litt å gjør sånn bloggmessigt, egentlig…

 

Det gjekk jo rett i dass, mildt sagt…

 

Og det starta egentlig på fredagen, når eg å Kånå fekk Flokken te sengs i måtelige tid..

Ja nesten før normalt, te ein forandring. Så eg å Kånå endte opp med å ha oss nåke godt i glasset, litt muntert passiar og god musikk så tapetserte stuå…

Så gjekk den kvelden..

 

Våkna laurdags morgen og stod opp med Flokken, tidligare enn på lenge.. Så forsåvidt va heilt mot normalt, grunna den måteliga leggetiå dagen før…

Ris te egen ræv, kan man jo godt sei…

Men Flokken satt så nåken lys akkurat denna morgenen, ganske sikkert fordi eg satte på ein film de ikkje hadde sett før… Nåke så alltid e bankers, om man vil ha ein nåkenlunde rolig morgen…

 

Og då, i lys av Premier League starten tidligare i høst, kosta eg støv av ett Pc-spill eg ikkje har rørt på mangfoldige månader..

Ja, nesten år… Ett fotball manager spill…

Det va forsåvidt neste bommert i planen om ei blomstrande Blogghelg… Ett realt skudd for baugen, rett og slett.. For å fyra igang detta spelet, og tru at eg “bare” ska sitta pitte bitte litt, før eg skrua av..

Det e nett så tru på Julanissen…

 

Kånå så vakna litt utpå formiddagen, itte endt skjønnhetssøvn. Kom vandrande ut fra soverommet midt i ett lokaloppgjør mot Everton…

Og når hu passerte meg sittande “ekstremt” konsentrert foran laptopen, med “bruset” fra Anfield dundrande øve Bang Olufsen høytalerane på pc’en…

Så bråstoppa hu rett foran meg… Man formelig kunne sjå desperasjonen blussa opp i ansiktet hennas…

” Åneeeeei…. Utbrøyt hu kontant….

 

Hu har tydligvis erfaring med detta fenomenet fra før. Eg huska hu snakka nåke om at det va som å vær alenemor, her ein gang tidligare når hu snakka om min besettelse for detta her spillet, med ei venninna …

Men skaden va allerede skjedd.

Eg hadde lasta ner den nye databasen, med oppdaterte spillerar for denna sesongen. Og hadde heilt klart gått inn for å gjør jobben lika grundigt så Jurgen Klopp…

Kånå bare rista oppgitt på hovudet, mens hu snubla videre i forferdelse mot kjøkken…

” Jaja, det va den helgå… Høyrte eg hu mumla for seg sjøl… Mens Nathaniel Clyne fossa framøve på høyra kanten …

 

Så der røyk lørdagen og… Med ett lite opphold mens den virkelige Liverpool kampen blei streama imellom 16:00 – 18:00 …

Te øyredøvande jubel fra både meg, Mini’en og Eldstemann.. Når Liverpool peiste øve Hull, som ein dampveivals og vant 5-1…

Kånå forsøkte hjelpalaust å setta igang ein konversasjon utøve kvelden, men eg va totalt borte vekk… Forsvunnen inn i ein verden med bortekamper, hjemmekamper og fantasi overganger…

 

Ikkje før litt utpå søndagen, rett før me sko spisa middag hos mine foreldre. Klarte eg å slippa taket fra laptopen, og lausriva meg fra denna simulerte fotballverdenen…

Itte 3 skremmande stygge tap på rad, blei laptopen klemt i hopa i sinnet. Før eg trava ut på badet og tok ein dusj… Man blir faktisk ganske illeluktande av ein sånn besettelse…

Og eg har ikkje turt setta det på igjen, ittepå…

Ikkje bare fordi at Kånå hadde trua med Bodå, om eg gjorde det.. Men og pga. av min egen forferdelse, øve kor besatt man blir av det der spillet…

Tjera vena meg… Det e ikkje løye mannfolk kan bli Kånelause.. Det e ivertfall heilt sikkert… Det burde stått ein advarsel på coveret te det spillet…

” Ved overdreven bruk, kan det medføre skilsmisse, økonomisk ruin og tap av arbeidsplass….

 

Så når me kom heim fra middag hos mine foreldre, utpå kvelden… Fekk me Flokken te sengs, og eg lovte Kånå dyrt og helligt at eg ikkje sko røra det spillet meir…

Ivertfall ikkje når hu såg det, tenkte eg for meg sjøl..

Og me sette på ein film… Ein nyinnspilling eller ein slags oppfølgar av “Hjelp, vi må på ferie” … Ein film om ein familie, på biltur i Amerika…

Eg vett ikkje, sjøl om den eine hendelsen tok den andre, i filmen… Så satt liksom bare eg og Kånå der, og kikka på kvarandre.. Ka då da ?? … Sko det vær morosamt liksom…?

 

For foruten når bilen gjekk 13 ganger rundt sin egen akse, itte ein feilslått hånbrekksladd…

Va det for oss, egentlig nærmast som å oppleva vår egen bilferie, tidligare i år… Her bare i filmform, med andre skuespillerar og to ungar mindre…

Og om eg sko fått sagt det sjøl, så kunne det glatt blitt ganske så mye meir morosamt, om nåken hadde regissert halvparten av våre opplevelsar på vei til og heim fra Danmark i sumar…

For sjøl om eg har nevnt mye i tidligare innlegg, e det på langt nær alt… Eg så meg forsåvidt nødt te å ta litt av, når eg skreiv innlegg.. For at det sko bli troverdigt…

Ellers hadde jo folk trudd me va heilt tullerusk… Meir eller mindre…

 

Kim klara å nærmast kjøra seg vill i Billund, f.eks…. Itte ett dagsbesøk i Legoland, ei uka på ferie med Kåna og Flokken i Danmark og endelig på vei heimover…

Det ska liksom nærmast ikkje gå ann…

Men te mitt forsvar må Billund vær den byen i Danmark, med flest av alle byane i Danmark … Med skilting inn te byen, og Legoland…

Ut igjen, får folk tydligvis finna ut av sjøl, kunne det virka som…

Jaja…

 

Søndagen sånn bloggmessigt, gjekk rett i dass den og…

Men denna ukå…. Då, ska det jaggu meg skrivast innlegg…

Det e ivertfall heilt sikkert….

=D

 

Såframt Kånå godkjenne de da …. Eg har for fysste gang i historien, fått tommelen ned for ett innlegg….

Og foreløpigt har eg lydd….

Det e begynt å bli kaldt ute, og fryktelig mye edderkoppar ute i Bodå….

 

Me har vært på cup idag med Eldstemann, og Kånå hadde bestemt at me sko vær med å heia… Alle sammen..

Ellår ikkje Han i Midten, han va på ferie sjå hu tante..

Kånå hadde rett og slett planlagt ein koselig dag på cup, kor me sko kikka på Eldstemann, kosa oss med ungane og rett og slett ha ein fantastisk dag i finveret..

 

Eg prøvde meg med ett lite fremstøt igår, om ikkje eg sko vær heima med dei 2 minste.. Så kunne hu kjøra ut på cup med Eldstemann, men det va for døve øyrer..

Kånå va fast bestemt på at denna søndagen sko me tilbringa sammen med dei resterande i Flokken…

Me har forsåvidt hatt ett par helger itte kvarandre nå, kor me har kost oss sammen på tur.. Uten dei heilt store hendelsane. Det har rett og slett vært noenlunde harmonisk.

 

Derfor meinte eg i mitt stille sinn at ei tredje helg med familiekos, harmoniske ungar og “Oss ut på tur” gjerna va å dra strikken litt langt.

At me kanskje sko delt oss opp, for sikkerhets skyld..

Men når Kånå hadde bestemt seg som idag, fant eg ut det va best å bare spela på lag med Kånå.. Rett og slett bare vær enige, følga strømmen og la det stå te…

Så fekk det gå så det gjekk, meir eller mindre… Og sjølsagt gjorde det det…

 

Det starta som normalt med ett helsikkens stress, bare for å komma oss ut i bilen.. Sånn noenlunde i tide, men det e me vant med, og stort sett håndterbart..

Så suste me ut te der Cup’en sko vær, fant oss ein parkeringsplass og gjekk for å finna laget te Eldstemann..

Men me fant jo absolutt ingen og det va bare ett kvarter te første kamp. Kånå begynte å bli småstressa og lurte på om det va igår me sko hatt vært på cup..

Nåke så hadde vært typiskt oss, egentlig..

Men så fant me nåken andre så hellår ikkje fant nåken, før de fant oss og omvendt.. Det viste seg at resten va litt forsinka pga. ein forsovelse, så og kunne vært typiskt oss.. Men ikkje idag..

Idag va me i tide..

 

Første kamp gikk greit, laget gjekk på ett knepent tap… 8 ellår 9 – 2.. Ein liten kollektiv konsentrasjons svikt i starten, ga ein vanskelig inngang te resten av kampen…

Så…  Litt ut i kamp nr 2 begynte ei maurtua, å krypa rundt i blodet på Mini’en.. Han føyk rundt så ein røyskatt på jakt, og det va heilt klart tydeligt at nå begynte han å bli “litt” trøtt..

Då har han ein tendens te å bli ganske så mye meir hyper, enn normalt…

Eg sette han i vognå for å gå tur, men han hadde jo ikkje kosen sin.. Den lå sjølsagt igjen i bilen, så han fant jo absolutt ikkje roen i vognå..

 

Så det va bare å jogga opp for å henta den, sko me få den krabaten te å koksa…

På veien traff eg ein gammal fotballkompis fra gamle glansdager i Djerv 1919, så stod og hadde dugnad som parkeringsvakt. Det va jo koseligt men blei ikkje så langvarigt, siå Mini’en satt å kauka itte kosen i vognå…

Så me jogga videre opp te bilen, fekk henta kosen og jogga ner igjen. Fekk diskutert litt om Liverpool med fotballkompisen, når me traff han igjen. Før Mini’en kommanderte meg videre…

Rakk å kjøpa ein kopp kaffi, før me fant Kånå og Litlajentå igjen..

 

Det va fortsatt itte forholdene, nåkenlunde idyllisk familikos på cup.. Og eg viste meg så godt eg kunne fra mi besta sia, øvefor Kånå…

Ein eller aen gang i løpet av kort tid, kom smellen te å komma.. Og då va det best å ha spelt kortene rett, tenkte eg for meg sjøl…

Og ikkje langt ut i kamp nr 3, så smalt det…

 

Litlajentå hadde på sedvanligt vis hengt i beinå te Kånå, men nå hadde hu tydligvis tippa over… Sannsynligvis blitt i øvekant trøtt hu og…

Mini’en så hadde fått både kos og tutt, viste fortsatt ingen tegn på å ta seg ein kvil.. Og for nå å vimsa rundt, på sitt vanliga vis…

Litlajentå drog ein dramavri og hadde plutselig fått vondt i nakken, heilt klart bare for å få plassen i vognå te Mini’en.. Fordi hu va trøtt… Sånn sett i ittetid…

Men der og då, blei me egentlig nåke engstelige om det kunne vara nåke verre… For hu veksla litt på å ligga i vognå og fanget på Kånå, mens hu klaga seg øve denna her nakken..

Man ska jo ikkje tulla med sånn, men sjøl om eg blei litt bekymra. Hadde eg mine tvil om kor alvorligt detta va…

Hu e utspekulert denna her jentå…

 

Itte litt vurdering fra meg og Kånå, fant Kånå ut at nok fekk væra nok…

” Tjera vena meg, ta med deg dei 2 minste og kjør ein tur med de, så de får kvila seg litt… Sa hu oppgitt, te slutt… Itte ett kakafonisk utbrudd fra Litlajentå..

Igjen, erfaren som eg e og uten å sei ett ord om “I told you so”, tok eg dei små med meg mot bilen…

Litlajentå gjekk i fistel på veien, hu e “mammajenta” deluxe og hadde “konsert” heilt opp te bilen. Det va absolutt ikkje populært å bli sendt avgårde med Fatter’n..

Det va ivertfall heilt sikkert..

 

” Jaja, det e bare å gleda seg te å lesa blogg ikveld, ser eg … Sa fotballkompisen med ett glimt i auga, når eg passerte han igjen…

Mens Litlajentå grein sine bitre tårer og skreik itte “Maaaamma”, så inderligt og høgt at Freddie Mercury sannsynligvis hadde blitt imponert…

Ei stund va eg forsåvidt engstelige for at nåken sko ringa Politiet, for de trudde eg kidnappa na…

Det kunne forsåvidt blitt stygt… Eg e stygt redd Litlajentå kunne brukt sine manipulative evner, te å få Fatter’n bak lås og slå. Bare for å bli gjenforent med si kjære savna mor…

Til og med Mini’en va øvgidde…

” Hejeguuud pappa…Tijil skjemme oss uuut… Utbrøyt han …

 

Men det gjekk bra… 2 minutt i bil gjorde underverker, og itte 5 minutt snorka hu så ett sagbruk, bak i setet..

Mini’en satt og så på film i taket, og så alt aent enn trøtt ut nå.. Men han va ivertfall stille, men itte ett lite kvarter kapitulerte han og for Jon Blund… Og koksa i bilsetet sitt…

Akkurat det eg forsåvidt hadde forespeilt meg igår, hadde meir eller mindre slått inn… Eg hadde gjerna trudd det va Mini’en så sko vær Joker’en i ermet…

Men eg vil tru at Litlajentå bare kom han i forkjøpet. Jaja, uansett fekk eg trilla innom Statoil eller Circle K, så det hette nå… Fullt opp koppen min med kaffi, og nøte litt ro og fred…

Mens eg kjørte tur med sjusoverane…

 

Alt sammen bare fordi eg rett slett, hadde spelt kortene rett.. Og hatt min tvil te at Kånå sin fantasi om at nok ein søndag, sko bli tilbringt i rein og skjer familieidyll…

For uansett kor langt man drar strikken, e sannsynligheten for at han sprikke stor… Te lengre man drar den…

Enkel og grei logikk det, egentlig…

 

=D

 

---

Kånå sitte og ser på Petter Uteligger… Det e jaggu meg tøft det han gjør, må eg sei… Men, igår kveld… Då va det ikkje mye om å gjera, førå Kånå hadde blitt uteliggar, ute i Bodå… Te ein forandring….

For det e ikkje alltid eg, se går på ein smell her i huset…. Hu kan det hu og…

 

Ein gang, for nåken år siå f.eks…. Så kom eg hjem fra jobb…. Kåna hadde tatt ungane med seg, og kjørt te svigers … Men før hu for, så hadde hu satt på ein maskin med kler… Eg hadde sagt det te na før, at eg e ikkje heilt glad i akkurat det…. Setta på ein maskin, og forlata huset… Man vett aldri, når maskinen finne ut at livet e over, og tar farvel med ett realt nyttårs fyrverkeri… I verste fall…

Men denna gangen, va det ikkje så gale… Ellår, det va jo gale, men ikkje så gale at huset brant ner…

Eg låste meg inn, og høyrte ett rabalder, se ikkje va sant… Gudhjølpe meg….

Ka i alle dager, e det se foregår, tenkte eg for meg sjøl… Og tok snaraste veien te vaskerommet, kor rabalderet kom ifra….

 

Eg vrengte opp dørå, og holdt på å deisa rett i bakken… For heila golvet, va fullt av vaskepulver, vaskeballer og skyllemiddel… Se ein gang hadde stått i ein kasse, på toppen av tørketrommelen…. Se der igjen, sto oppå vaskemaskinen…

Eg klarte akkurat å holda meg oppreist, med å grabba tak i begge dørkarmane, mens beinå spant unna meg….

Midt på golvet, stod vaskemaskinen våras….

Se tydligvis hadde kommen i løpetiå, og hoppa rundt se ei våryre tispa, mens an logra med avløps slangen…. Og prøvde febrilsk å få gogangen på tørketrommelen… Men den klorte seg livredd fast, på ryggen te det hoppande vidunderet, se ein robust rodeo rytter av ypperste klasse….

Tjera vena meg…. Eg klarte å lirka meg bort te sikringskapet, og kutta livs tilførselen te monsteret, og pusta letta ut…

Hadde me hatt bod den gangen, hadde det jaggu meg vore Kånå sin tur… Te å gå kanossa gang i Bodå….

Men tebake te igår…. Eg satt forsåvidt i sofaen, og ante fred og ingen fare, mens eg kvilte øynene på tv-skjermen… Kånå for nå å svinsa rundt se hu pleie, og gjorde forskjellige Kånå ting… Sånn se Kåner gjør best… Eg såg absolutt ingen grunn, te å forstyrra na i arbeidet, ellår ta det ifra na… Hjølpe meg, litt må jo hu og få ha for seg sjøl …

Så kom hu ruslande ut ifra Mini’en sitt rom, med ett bekymra fjes…

“Det va jyssla kaldt inne hos Maxi…. ” .. Seie hu te meg… Før hu russla inn på våras rom…

Og konstantere det samma  .. “Kaldt inne her på våras rom og… ”

 

Eg tenkte ikkje så mye øve det, det va jo tross alt begynt å bli kaldt ute…. Så eg tenkte vel kanskje at varmepumpå, bare måtte justerast opp ett hakk…

Men der hadde jaggu meg Kånå, vore ett hakk føre meg, som vanligt… For hu ropte på meg fra vaskerommet…

“Frode!!!! .. Nå har den fordømra varmepumpå klikka….!!  ”  …

Eg slapp ett sukk, og reiste meg fra sofaens trofaste mjuke havn… Og sette kursen mot vaskerommet…

 

Sko eg og Kånå, sammenlignast med nåken… Så trur eg Ludvig og Solan fra Flåklypa, e det nærmaste me komme virkelighetens verden… Sånn satt på spissen…

For det e ikkje te å stikka unna ein stol, at Kånå muligens e ein liten smule, kronisk pessimist… Mens eg, nok e ein uforbedrelig optimist, se stort sett trur at alt ordna seg…

 

“Neida, e sikkert ikkje nåke spesielt… ” .. Seie eg…

Eg runda kjøkkenet, og entra vaskerommet… Kor Kånå står og ser på varmepumpå displayet, se e svart som i graven…

Tjera vena meg…

Har hu for ein gangs skyld rett ?? … Eg åpna dørå te styringspanelet, og konstantere at pumpå faktiskt står på ON…. Men alikavel så gir pumpå ikkje ein lyd ifra seg… Og displayet e fortsatt svart…

“Helsikkes greier… ” … Dette det ut av meg…

 

Kånå gir ifra seg nåken triumferande lydar, se ikkje kan tolkast se aent enn .. “Haha, eg hadde rett altså…!!!, som vanligt ” … Før hu begynne og forbanne alt se går gale her i huset… Se egentlig ikkje e så mye, egentlig.. Men se alltid blir sagt me store bokstavar, når hu begynne å legge ut om det, pessimistisk se hu e….

Jaja, tenkje eg for meg sjøl, her e det bare å begynna å feilsøka…

Og det tok ikkje så mange sekundane, forsåvidt….

Kånå, hadde i forbannelse, gått i stuå å satt seg, sikkert for å rekna på det potensiella utlegget, se nå kom…

“Nina, komme du ut her litt….” … Ropa eg frå vaskerommet….

Hu komme tuslande ut, ganske så nedtrykt…

 

Eg peika på posen med papp, se henge på ein duppeditt, ved siden av pumpå…

“Ser du den tappen der, se posen henge på?? … ” … Spør eg

“Ja , den se eg har hengt posen med papp på..??  “…. Svara hu…

Eg priste med lykkelige øve akkurat det ordvalget…

“Ja, akkurat den se du har hengt posen på…. Vett du ka det e ??  .. ”

“Neeeei… ” Svara hu, litt på defansiven….

 

Eg tok posen av…. La fingen unna dyppeditten, og skubba den ett hakk opp….. Og vips, så begynte pumpå å brumma igjen, og displayet begynte å blinka se ett skikkelig hippie julatre…

“Øhhh…. Oi… ” … Seie Kånå, nåke skjelmskt…. For det va hoved brytaren, te varmepumpå sin strømforsyning, hu hadde brukt te knagg….

---

 

 

 

    

---

 

Og eg tenkte for meg sjøl….

“At det e ingenting, se e så gøy… Se når Kånå, blir skikkelig fyrte, øve nåke se har gått galt…. Men te slutt finne ut, at hu sjøl e skyld i det…. ”

Men for all del, det skjer jo ikkje akkurat for ofta, da…

Kanskje ein gang i skuddåret…

 

Men , når eg fant fram soveposen og sette an i klar i gangen…

Bare rista hu på hovet, og ga meg ett blikk…

 

Clint Eastwood blikket…

 

Jaja, e lov å prøva seg …..    =D

---

#kånå #varmepumpa #vaskemaskin #humor #hverdag #gjekkpåeinsmell #familie #blogg #bodå

 

Det va tirsdags morgen, det lå ein tynn dis øve landskapet nett så ein hær av dansande mytiske alveprinsesser. Solå lå og vaka i horisonten som ein halvfeit laks, på vei opp laksatrappå.

Eg satt bak rattet i lastebilen på vei te jobb, og myste inn litt frisk morgenluft med dugg på.

Når ein morgenfrisk valp i ein blodtrimma Bmw fra seint 90′ tallet suste forbi meg med ett brøl. Og eg fekk halve kaffikoppen i fanget i forfjamselse.

 

Normalt sett hadde eg vel blitt i øvekant irritert, og hutta med neven. Men det va nåke Deja Vu aktigt øve heile hendelsen, som om nåken i lastebilen kjente seg sjøl igjen “littegrann”.

Hadde eg gjerna ikkje hatt ein Bmw i ungdomstiå sjøl. Og briefa litt med gasspedalen i ny og ne.

Jaja.. Men når intens girskifting, luktå av eksos og brølet fra ein V6’er får deg ut av morgendvalen. Og minner fra ein fordums tid dukka opp, då e det gjerna greit om litt kaffi skvulpa over.

På ein merkelig forskrudd måte.

 

Men ungdomstiå med raske bilar og spinnande hjul e forbi, nå e det minivan og plass te barnavogn så gjelde i ein bil. For oss med litt øve gjønåsnittet med ungar.

Men av og te, når eg gjerna e aleina i “vidunderet” våras, trør eg på litt i førsta og andra giret og flira litt for meg sjøl. Før eg treffe 60km/t itte 4 og ett halvt minutt…

Mens eg minnast storhetstiå.

 

Ein liten digresjon der. Men eg kom meg nå gjennom arbeidsdagen, så forsåvidt va i øvekant travel. Eg fekk nåken impulsive hentingar i slutten av dagen og tids skjemaet begynte å bli trangt.

Eg måtte vær heima før halv 5 for å kjøra Han i Midten på karate trening. Og det gjekk meir eller mindre akkurat

Kånå hadde gitt streng beskjed om at det va mi oppgava, hu sko på barnadans med Litlajentå og sjå Eldstemann spilla kamp.

Det blei forsåvidt ein kjapp disputt om kim så sko ta ansvaret for Mini’en.

Men den va egentlig over, før an hadde begynt.

 

For Kånå spurte meg om kim så sko ta med seg Mini’en, og eg har blitt såpassa erfaren at eg forstod det va bare ett riktig svar på det spørsmålet.

Det va jo egentlig ikkje ett spørsmål, men ein forkledd kommando.

Av og te, når me mannfolk vett at det ikkje e ett spørsmål med 2 svar. Så klara me alikavel å svara feil, mest på trass men somme ganger vett me ikkje bedre.

Me går rett og slett på ein smell.

Det e ikkje alltid lika lett å luka ut dei her kamuflasje spørsmålene te Kåne’ene, det e ivertfall heilt sikkert.

Det burde fulgt med ei håndbok om sånt nåke.. Akkurat sånn så Ole, Dole og Doffen’s Hakkespettbok, med svar på alt me mannfolk trenge svar på.

Ei universalbok om kvinnfolks lunefulle og uransaklige væremåtar. Det hadde nok løyst mange problemer her i verden. Og sendt mange skilsmisse advokater lukst ut i Nav kø..

 

Men eg svarte rett, eg va sliten itte jobb men ikkje hjernedød.

Forresten hadde karate trenaren sagt at det va kafe og lekerom lika ved trenings lokalet…

Det hadde eg sjølsagt ikkje sagt te Kånå. Hu trenge jo ikkje vita alt hu heller.

Så når me kom heim itte treningå og Kånå lurte på kossen det hadde gått, svara eg bare med ei sliten mina om fjeset.

At det hadde gått heilt greit, hverken meir eller mindre.. Før eg la te ett lite sukk.

“Uffda, stakkars deg… Sa hu, mens hu kikka omsorgsfullt på meg…

Eg måtte springa på do før eg blei avslørt, for detta her Jack Nicholson fliret te Litlajentå. Det har begynt å bli smittsomt, trur eg..

“Well played… Kviskra eg te han i speilet, så flira mot meg..

 

At eg og Mini’en hadde sett litt på starten av treningå, før eg hadde gått i Kafe’en og kost meg med ein god kopp kaffi mens Mini’en gjekk amok i lekerommet.

Det fekk væra vår lille hemmelighet, min og Mini’en si hemmeliga pakt.

Itte det “falska” dassbesøket, måtte eg susa ut på jobb igjen. Litt administrativt arbeid måtte gjerast.

Ein liten bonus der, va jo at eg slapp leggekaoset… Eg ska ikkje begynna på ein digresjon om den, aent enn at det stort sett blir interessant.

 

Så når eg seint på kveld parkerte i gården igjen heima, og tusla inn dørå te Kånå.

Så spurte hu meg, nesten før eg hadde fått satt meg ner i sofaen..

“Ka gjorde dåkke på når Leander trente da? …

Eg kunne kaldkvelt Mini’en… Den fjotten hadde tydligvis ikkje forstått meiningå med hemmelige pakter.

Eg forstod det med eingang.. Kånå hadde heilt klart ana ugler i mosen.

Hadde me snakka litt først, for så og fått spørsmålet innimellom nåke aent me snakka om.. Så kunne eg glatt gått på limpinnen, men denna såg eg og komma på laaaang avstand …

 

Så det spørs om eg ikkje må gå på barnadans neste tirsdag, istedet for karate trening …… Rett og slett..

Det va ein nydelige tur me hadde idag, eg, Kånå og Flokken…

Å eg har utbasunert i forrige innlegg om kor flott denna dagen rett og slett foreløp seg..

Men, det va ein liten episode så forsåvidt sette ein støkk i meg.. Ein liten tankevekkar, på ein måte…

 

For itte me hadde kikka litt på trollene i Eventyrskogen, hatt oss ein liten rastepause og va på vei tebake te bilen..

Så stoppa me med ett idyllisk vann, og ei vakker litå perla av ein rasteplass…

Solå stod flott på himmelen, eg tok nåken fantastiske bilder av Flokken mens de vassa litt rundt i vannkanten…

Det va som fortalt tidligare ein harmonisk og nesten utenomjordisk fred over familien…

 

Eg gjekk og fant nåken flotte skjeinesteinar, og imponerte Flokken med mine kunster når eg skjeina de utøve vannet…

Kor de dabba perfekt bortøve den speilblanka overflaten… Og me telte hopp te den store gullmedaljen..

Kånå stod og tok nåken bilder ved rastebordet av oss.. Og eg sendte na ett flørtande blikk…

Hu flira nåke merkeligt tebake, men eg tenkte ikkje nåke meir øve det…

 

Eldstemann fanga ein liten fisk og dei andre i Flokken stimmla seg rundt han…

Eg stod egentlig bare der å kikke fredfullt utøve det nydelige landskapet, og va på ein merkelig måte i lykkelig vater…

Når det plutseligt smelle te lika nerforbi skulderå… Og ei sviande smerte brer seg nedover armen..

Eg snur meg, mens eg kvekke te med ei smertande grimasa om fjeset…

 

Der står Kånå med ett fårete blikk, og vett ikkje heilt om hu ska le eller grina…

Hu hadde plukka opp ein skjeinestein, og sko angiveligt prøva seg på detta her.. Å senda ein skjeinestein utøve vannet…

Men hadde “uheldigvis” bomma vannet med mangfoldige meter, og truffet meg i armen…

Hu stottra fram ett vaklande unnskyld… Mens eg, så stod strategisk plassert på kanten av ett bittelite stup, fekk bange anelser…

 

E det muligt å vær så dårlig te å kasta skjeinestein, at man kan bomma med så mange meter…??

Har hu ein underordna plan her? .. E hu lei av mine små beretningar på bloggen, kor hu gjerna litt for ofta blir hovudperson.. ?!

Ellår har rett og slett Tantå te Kånå, leid Kånå mi inn ..

For å gjør alvor av trusselen om at det muligens kom te å bli funnen ein Lokal Bloggar i Smedasundet…

Itte eg posta ett nåke “uheldigt” bilde av na, under Sildajazz arrangementet te Aibel…

Men nå endra planen te ett tjern på Stord.. Det va vitterlegen meg Kånå sin ide, om å dra her te idag…

 

Tjera vena meg…

Tankane va mange og eg passa på å ikkje slippa Kånå bak meg fleire ganger, før me kom te bilen..

Hu hadde fleire ganger på veien tebake, prøvd å smiska seg inn i varmen igjen.. Men eg tok ingen sjangser…

E ikkje det typisk at de gjerna gjør det da?? .. Itte ett mislykka mordforsøk…

 

Eg vett ikkje…

Men ikveld….

Så trur eg det får bli Bodå altså… Heilt frivillig…

Gudane vett ka hu kan finna på mens eg sove… Hvis hu har blitt “Leiemordar” på si…

 

Eg vakna ein morgen med ett forferdeligt håve, og lurte på kor eg igårkveld hadde vore…

Sånn starta ein trudelutt fra Vinskvetten…

Sånn kunne nok morgenen blitt itte tidenes guttafest igår… Men heldigvis gjekk det i Cola på vår fest … Og ikkje mannabrus…

 

Alikavel har morgenen ikkje akkurat vært fri for hovudverk… Når an starta 06:20 med ein Mini i full vigør på sidå av sengå vår…

” Ed vil se barne tv… Pappa… PAAAAAPPPAA…

” Pappa, Pappa… PAAAPPAAAAAA… Ed vil se tv…

” EEEED VIIIIL……

 

Åh du hildrande du… Først holdt eg på å gi itte, før eg kikka på klokkå.. Og bar fjotten lukst inn i sengå si igjen… Mens eg bestemt ga beskjed…

” Det e mørkt ute ennå, og då ska me sova…

20 minutt seinare, ryke gardinene våre te side i ett einaste vriiitsj…

” Sjå Pappa… Lyyyyys… Nå ed se barnetv… Kommandere Mini’en…

” Ja… Mmmm… Snart… Mumla Fatter’n tebake… Mildt sagt i koma…

” NEEEEEI…. ED SE NÅ…!!   … Svara gullgutten..

 

Riva plaster av ett hårete bein, e mindre smertefullt enn når Mini’en skingrande gir beskjed om nåke han vil…

Og når man forsåvidt har gitt han ein tindrande god grunn, te å høylydt proklamera sin rett… Kan man ikkje aent enn å gjør som befalt…

Mens man skrive ei fotnota i margen, om å ikkje bruka det argumentet før vinteren har slått skikkelig inn.. Og solå ikkje dukka opp før i 9-10 tiden…

 

Sjølsagt har den levande vekkarklokkå fått liv i både Litlajentå og Han i Midten og…

Dei trenge ikkje bli bedt 2 ganger dei… E det liv i heimen lukta de det akkurat så ein sporhund på jakt…

Og komme luntande nerover trappene, med søvnen fortsatt hengande fast i augalokkå…

 

Eg får trødd på meg ei buksa og luska meg inn i stuå, finne fjernkontrollen og begynne den evige runddansen på Netflix ..

Det e ikkje akkurat nåke lett oppgava å finna nåke alle vil se..

Men idag trudde eg at eg fant “den hellige gral” te fred og ro, når flokken ska se barne tv… For me fant ein ny serie de ikkje har sett før…

Beat Bugs…

 

Gjennom heile 1 episode så satt de som nåken lys… Mini’en foran stuebordet..Litlajentå lå henslengt øve puffen… Og Han i Midten småturna borte i hjørna på sofaen…

Endelig… Tenkte eg for meg sjøl…

Bare for å gå på ein smell litt ut i episode 2… Plutseligt va stuå tom… Jaja, det va nå stille ennå…

Men ikkje før eg har tenkt det, så høyre eg ett hyl i fra rommet te Mini’en… Litlajentå og Han i Midten e uenige i kossen ett par figurar ska settas i hop…

Gudhjølpe meg…

 

Når dei to blir uenige, e det jaggu meg ikkje vanskelig å få det med seg… De e sta så nåken rambukkar begge to, og e akkurat lika påståelige på kim så har rett… Uansett…

De e vel dei 2 så e mest like kvarandre her i heimen…

Ein fryd å ha kvar for seg, men sammen blir de dynamitt… Jaja, forsåvidt kan man putta kim så helst sammen med Han i Midten… Han kan laga dynamitt av gråstein …

Jaja, eg må inn å skilla kamphanene…

Mini’en vett ikkje heilt kim han ska legga sin allianse med stakkar, han har jo lyst at begge to bare ska vær venner …

” Uff… Tilil å Jeander båka asså… Ikke Maxi… Ed væra snill… Seie han, litt småfortvila…

 

Ro og fred e igjen oppretta, så Kånå får kvila litt te, det e viktigt for trivselen resten av dagen det  😉 … Men 5 minutt seinare e det på an igjen…

Då komme Mini’en i ein forrykande fart bortøve gangen, sittande på ein stor lastebil… Med Han i Midten halsanda itte på ein traktor, så ikkje akkurat e lydlaus…

Det e ikkje Mini’en heller så hyle av fryd…

Så komme Litlajentå springande itte med sverd og fullt Sabeltann kostyme på seg, mens hu brøla…

” Kom tebaka landkrabbar… Dåkke må gå planken… LAAAANDKRAABBAR….. Kom tebake .. !!

 

Herreguuuud…

Nåke “Hellig Gral” te den perfekte søndags morgen, e fortsatt ikkje oppdaga…

Om enn, trur eg de gjerna har øvegått se sjøl idag…

 

Plutselig…

 

Blir det heilt stille… Før eg ser i augakroken at både Litlajentå og Han i Midten pile så to mus oppøve trappen, som om de hadde verdens skumlaste katt i hælane…

Før eg ser nåke så faktiskt kunne minna om Frihetsgudinnå i New York, ståande borti gangen …

Men det e bare Kånå…. Med dynå rundt seg..

Så står med ei hånd te værs og den andre peikande mot trappå… Og ett blikk så olmt at eg nesten sprang opp trappå sjøl…

 

Mini’en komme tuslande ut fra rommet sitt… Kikka opp på Kånå, trekke litt på skuldrene før han fortsette inn i stuå..

” Tilil å Jeander sova bodå i natt… uff asså… Seie han oppgitt.. Før han sette seg ner foran tv’en…

Eg å Kånå veksla ett blikk, før latterkrampå tar oss begge… Tydligvis har Mini’en fått med seg uttrykket om “Bodå” her i huset og…

Små barn har store øyrer…

E det ikkje så de seie…

=D =D

 

Kånå kom heim igår kveld, med ein superhappy Eldstemann.. De hadde tapt, men han hadde putta 2 i boksen…

Så han for lykkelig te sengs..

Eg endte i “Bodå” … Ikkje bare satt eg å Han i Midten å leka med lego når de kom heim, når han absolutt burde vært i loppekassen..

Men Kånå fekk itte å ha omrymt seg litt, lest seg opp på bloggen..

 

For det fysta…. Så va det ikkje “Sop i hop” me hadde hatt te middag, men gratinerte poteter, stekte grønnsaker og nåke kjøttgreier …

Alle mine forsøk på å forklara at man må ta seg nåken kunstneriske friheter i ny og ne for at teksten ska passa inn, va for døve øyrer… Hjølpe meg..

Joggebukså va definitivt ikkje gammal, og toppen strengt tatt ikkje småsexy…

At eg syns det, telle visst ikkje…

 

Og eg kunne vel for ein gangs skyld, gi ett lite inntrykk av at me va ein “normal” familie…

At eg ikkje ana ka ein “normal” familie e.. Itte å ha levd i detta eg trudde va “normal” familie, i ein god del år nå..

Det va heller ikkje nåke fullgodt argument…

Kånå har heilt klart lest for mange av dei her “perfekte lykkepille familiebloggane”, før hu legge seg..

Me e jo ikkje i nærheten, om me så hadde prøvd knallhardt eingang…

 

Så det va bare å finna soveposen, liggeunderlaget og nøklane te Bodå…

Mens Kånå kosa seg med å lesa Mamma til Michelle, Lykkenermange og VillaPaprika, på sengekanten….

 

Eg låg å telte edderkoppar i bodtaket… Se pilte rundtomkringfallera i spotlighten fra hodelyktå mi…

Grøssss…..

 

 

Då va ei bursdagsbonaza helg over, og eg å Kånå har inntatt vertikal hvileposisjon på sofaen.. Meir eller mindre utmattet..

Selskap her heima på fredag og lørdag.. Så i selskap sjå søster te Kånå idag..

Men nå e me heldigvis over den versta bursdagskneikå for i år..

 

Eg la forresten fram ett forslag for Kånå her før helgå, om ikkje me bare sko kjøra ett selskap for heile sulamitten på ein gang…

Ett heidundrande selskap kor me feirte heile gjengen…

Ein dag med totalt kaos, men så hadde me vært ferdig me det… Men hu va ikkje heilt enige… For all del, hu tente på ideen hu og, men va usikker på om Flokken ville akseptera å dela dag med dei andre…

Og eg såg jo den… Og sånn bloggmessigt ville det ikkje vært så smart heller.. Bursdager e jo som ei snopeskål og, for inspirasjonen…

 

Idag f.eks itte tidenes sløvedag i sofaen, før me kjørte i selskap.. Blei det mye lått og løye med bordet….

Eg passa på å ha minst ein mann imellom meg å Tantå te Kånå, itte eg posta ett “flott” bilde av na her tidligare… Kor hu har lovt meg hevn når eg minst venta det…

Om eg syns iltre Kåner va skummelt, sko eg bare vita at småsinte Tanter va barnamat i forhold… Så då e det best å ta sine forhåndsregler.. Sjøl om eg trur hu syns det e litt stas og… ;D

 

Svigerfar va i storslag og drog sjølsagt ein historie om når me va på Mallorca sammen, og eg gjekk på ein liten “spansk” smell…

Eg hadde forsåvidt lasta ner ett sånt spansk kurs på ei usb-brikka, så eg høyrte på i lastebilen før me sko reisa… Men hadde forsåvidt ikkje følgt så godt med…

Egentlig litt vanskelig å få te i ein distribusjons bil og, kor man hoppe inn og ut av bilen heile dagen…

Men litt hadde eg fått med meg..

 

Så mens Kånå og Svigermor for ut på ett shopping maraton, booka eg og svigerfar ett bord på ein pub…

Detta va før me fekk småfolk sammen, eg og Kånå…

Svigerfar hadde jo fått med seg min iver itte å snakka spansk, men va vel ikkje imponert øve mitt repertoar… Så han anbefalte å ikkje gjør så mye ut av det…

Sjølsagt høyrte eg på ka han sa… Så når servitøren kom bestillte eg 2 store øl…

“Dos grande cervezas, por favour… Sa eg, sjølsikkert på klingande spansk…

“Ah… si, si senor… Svara karen, og snudde tvert om…

Men, når han kom tebake med ølå, sette han igang med ein tirade på spansk te meg…

 

Tjera vena meg…

 

Eg satt jo der så ein tosk, og forstod ikkje ett kvekk… Mens Svigerfar humra og lo, så bordet rista…

Servitøren hadde visst spurt kor i Spania eg va fra, for han kjente ikkje heilt igjen dialekten…

” Øhhh… English please.. Va det einaste eg fekk stottra fram…

Så lærte eg meg ei leksa den gangen og… Mens Svigerfar elska å dra den historien fram, såframt han får ein sjangs…

 

Men for all del… Det går jo te fordel meg og, av og te… For på samme turen fekk eg og Svigerfar for oss, at me sko prøva så mange øltypar me kunne…

Så den eine dagen, kor Svigers hadde vært litt før oss ner på strandå…

Og me kom tuslande i mot de nere på strandå, så holde an opp ein blå boks…

” Dei her har me ikkje prøvd Frode… Seie an te meg..

” Kjøpte ein sixpack te oss eg… Blå San Miguel… Fortsatte han…

 

Eg såg ikkje at det stod San Miguel på de, for den sidå han holdt mot meg… Den lyste det bare to tall opp… Nesten øve heile boksen …

0,0 % ….. Stod det…

Svigerfar hadde kjøpt ein sixpack med alkoholfri øl te oss….

Legendarisk vettu…

Eg sko hatt vet nok te å tatt bilde av ansiktet hans, når det gjekk opp for han og… Ubetaleligt…. Men de va goe dei blå boksane og… Me måtte jo drikka de opp…

Så eg pleie å svara med den… Når han drar den med spansken på meg… Eg e ikkje vanskelige eg… ;D .. Me har jo ikkje meir løye, enn me laga sjøl…

 

Jaja… Nå kjenne eg det får bli nok for ikveld… Loppekassen kaller, augalokkå e tunge og kropp og sjel utslitt…

Så god natt, Folkens… ;D

 

Det har vært skolestart for halvparten av Flokken, og alt det så følge med det.. Klargjøring av klær, skolesekkar og gymbag …

Og inne på ei sånn foreldre gruppa på Facebook, så la ei smart mor inn ett tips.. Om at nå va gjerna tiå for å ta matboksen fra før sumaren, ut av skolesekken.

Den så gjerna hadde feriert nere i sekken heile sumaren, og skikkelig fått godgjort seg…

 

Men det hadde Kånå kontroll på.. Men ein halvsvett gymbag med ett nåke fuktigt håndkle…

Så har brukt sumaren på å formera seg..

Det vil eg sei e minst lika gale så ein matboks, så nesten går ut av sekken på egen hånd..  Om ikkje hundre ganger verre…

Hadde det vært krigstid og eg hadde vært i motstandsbevegelsen… Hadde det vært ett perfekt våpen for å svimeslå fienden, uten å bruka dødelige midler… Mildt sagt..

Kånå lurte ivertfall på koffår eg låg på vaskerommet å sov… Itte å ha gått på ein smell når eg åpna ein bag, se låg fint dandert inne i ett hjørna…

 

Men det e andre ting så følge med skolestart og… F.eks legging av bokbind på bøker, så meir eller mindre har vært mitt faste bidrag i ein ellers travel hverdag før og itte skolestart..

Eg har forsåvidt gått å gleda meg litt te akkurat detta oppdraget, då akkurat det e ein ting eg e i øvekant flink te…

Og se Kånå ikkje har tålmodighet te, i det heila tatt…

 

Så når kvelden kom og Kånå begynte å finna fram sakene, rydda eg plass i kalenderen og gjorde meg klar…

” Bare slapp av du Frode, eg ska gjør det eg… Seie plutseligt Kånå…

Eg gjekk nesten rett i bakken igjen… Ka i alle dager, ska hu så hata detta så pesten.. Gjør det sjøl??

Eg ska ikkje lyga, men eg blei nesten litt snurten… Nå ska hu jaggu meg ta fra meg gleden eg har med detta og…

Mitt årlige bidrag te klargjøring av skolesaker, overtatt av hu se spurte oss kossen me sko klart oss uten hu, dagen før skolestart…

 

Kor eg egentlig tenkte for meg sjøl, mens hu hoverande stod foran 2 skolesekkar, 2 rader med nyvaska første skoledag klær og 2 par nye sko…

At nå svarte du egentlig på ditt eget spørsmål, heilt av deg sjøl…

For uten hu hadde ikkje detta vært ein problemstilling… Uten hu hadde eg vel vært godt planta ner i ein lenestol i ungkarsredet mitt, med beinå høgt… Og glodd på ein film mens eg spiste chips te kveldsmat, fra ei skål se kvilte oppå ein svulmande ølmage…

Når skolestart meldte seg…

Ikkje at det hadde vært nåke bedre enn livet eg har nå… For all del.. Men det e jo greit de gjerna forstår at de ikkje e uunværlige, dei her Kånene…

Men eg sa det ikkje… Eg har det jo godt, egentlig…

 

Men nå hadde hu altså bestemt seg for å ta denna jobben fra meg … Ein heil kveld med koselig bokbinderi, djup konsentrering og millimeters presisjons arbeid for å få det heilt perfekt…

Rett og slett kuppa foran augene på meg…

Jaja, tenkte eg for meg sjøl, mens eg slukøra sette meg i sofaen igjen og fant fram House og Cards på Netflix’en…

Ikkje kom å spør meg om hjelp ivertfall, når du sitte der og knota å ikkje får det te.. Har du sagt du ska gjør det sjøl, får du jaggu meg ordna opp sjøl….

Og såg føre meg scenarioet når hu innsåg at all feilklippingå, hadde medført at nå va det ikkje nok bokbind igjen…

Mens eg flira litt for meg sjøl… Sjølvaste Jack Nicholson fliret….

Det ein kunstart det der, å ha bokbind på bøker… Tenk..

 

Men akkurat når eg hadde sunket inn i universet te Frank Underwood & Co, sprette Kånå te værs…

Rett foran Tv’en…

Med armane triumferande øve hovudet…

” FEEERDIG .. Kvine hu te….

Herreguuud… Milten sprakk, hjarta passerte adamseple og eg skreik te så ei jomfru i nød ….

 

Ikkje siå eg satt på kino og såg ein skrekkfilm se skremte livskiten ut av meg… Har eg spruttet te værs, såpassa skremt at nå trur eg jaggu meg eg må på badet å skifta undertøy…

Det va omtrent så i samme filmen, kor man i ett forskrekkande tempo, hoppa te anna kvart minutt…

Men kor plutselig trur at nå får man ett lite pusterom…

Fordi i filmen e det plutselig morgen, all skummel musikk har stillna… Og man slippe skuldrene litt ner…

For ka kan vær skummelt når kamera sveipe øve asfalten, og øve på plenen foran huset alt det skumla har foregått i ..

Bare for å spretta himmelhøgt te værs i kinostolen… Når vanningsannlegget te plenen sprette opp…

Peeeetiiiissjjjj…..

 

Sånn va detta og… Her har eg allerede gått på ett nederlag, men innfunnet meg med det og tatt følgene..

Og sitte totalt avslappa og ska te og nyta ein kveld i ro og fred… Mens Kånå styra på nåken timar med deia bøkene..

Så skremme hu livskiten av meg itte bare 10 minutt… Og påstår at hu e ferdig…

 

Gudhjølpe meg..

 

Eg får svelgt hjarta ner fra halsen igjen og forsikra meg om at det e trygt å reisa seg opp…

Ingen våt flekk på joggebukså…

Og konstantere at ved siden av Kånå, står 2 svære rader med perfekt innbunden bøker…

Ka i helsikke…????

Detta går ikkje an… Den haugen der, burde minst sysselsatt na i minst ett par timar… Om hu hadde kunna det…

 

Eg trur ikkje mine egne auger…

Før Kånå med latterkrampå langt ner i knærnå igjen… Hikstande av latter av det utskremte og forfjamsa uttrykket i ansiktet mitt…

Åpna ei bok og vise meg årsaken te sitt triumferande hopp…

Alle bøkene har fått stretchlaken på seg…

Svigermor har handla inn ett slags nymotens bokbind, man bare kler på bokå… Akkurat så ett stretchlaken på madrasså..

Tjera vena meg… Det e jo juks…??

 

Men eg kan ikkje aent enn le litt eg og… Før hu spør om eg ikkje kan hjelpa na me dei siste bøkene…

Dei se har mjuke perm….

Og alle vett jo at å ta ett stretchlaken bare på overmadrasså, det e heilt håpløst.. Då blir det ingenting anna enn ett einaste rot…

 

Men har man sagt A, så får man sei B …

Så eg sette meg ner i sofaen igjen, og trykka pause knappen av…

Og rakk minst 2 episodar te av House of Cards, før Kånå nåkenlunde va ferdig med dei 2-3 siste bøkene….

 

Stretchlaken bokbind… Jaja… Nå har eg sett det og…

 

????????????