Det va ein nydelige tur me hadde idag, eg, Kånå og Flokken…

Å eg har utbasunert i forrige innlegg om kor flott denna dagen rett og slett foreløp seg..

Men, det va ein liten episode så forsåvidt sette ein støkk i meg.. Ein liten tankevekkar, på ein måte…

 

For itte me hadde kikka litt på trollene i Eventyrskogen, hatt oss ein liten rastepause og va på vei tebake te bilen..

Så stoppa me med ett idyllisk vann, og ei vakker litå perla av ein rasteplass…

Solå stod flott på himmelen, eg tok nåken fantastiske bilder av Flokken mens de vassa litt rundt i vannkanten…

Det va som fortalt tidligare ein harmonisk og nesten utenomjordisk fred over familien…

 

Eg gjekk og fant nåken flotte skjeinesteinar, og imponerte Flokken med mine kunster når eg skjeina de utøve vannet…

Kor de dabba perfekt bortøve den speilblanka overflaten… Og me telte hopp te den store gullmedaljen..

Kånå stod og tok nåken bilder ved rastebordet av oss.. Og eg sendte na ett flørtande blikk…

Hu flira nåke merkeligt tebake, men eg tenkte ikkje nåke meir øve det…

 

Eldstemann fanga ein liten fisk og dei andre i Flokken stimmla seg rundt han…

Eg stod egentlig bare der å kikke fredfullt utøve det nydelige landskapet, og va på ein merkelig måte i lykkelig vater…

Når det plutseligt smelle te lika nerforbi skulderå… Og ei sviande smerte brer seg nedover armen..

Eg snur meg, mens eg kvekke te med ei smertande grimasa om fjeset…

 

Der står Kånå med ett fårete blikk, og vett ikkje heilt om hu ska le eller grina…

Hu hadde plukka opp ein skjeinestein, og sko angiveligt prøva seg på detta her.. Å senda ein skjeinestein utøve vannet…

Men hadde “uheldigvis” bomma vannet med mangfoldige meter, og truffet meg i armen…

Hu stottra fram ett vaklande unnskyld… Mens eg, så stod strategisk plassert på kanten av ett bittelite stup, fekk bange anelser…

 

E det muligt å vær så dårlig te å kasta skjeinestein, at man kan bomma med så mange meter…??

Har hu ein underordna plan her? .. E hu lei av mine små beretningar på bloggen, kor hu gjerna litt for ofta blir hovudperson.. ?!

Ellår har rett og slett Tantå te Kånå, leid Kånå mi inn ..

For å gjør alvor av trusselen om at det muligens kom te å bli funnen ein Lokal Bloggar i Smedasundet…

Itte eg posta ett nåke “uheldigt” bilde av na, under Sildajazz arrangementet te Aibel…

Men nå endra planen te ett tjern på Stord.. Det va vitterlegen meg Kånå sin ide, om å dra her te idag…

 

Tjera vena meg…

Tankane va mange og eg passa på å ikkje slippa Kånå bak meg fleire ganger, før me kom te bilen..

Hu hadde fleire ganger på veien tebake, prøvd å smiska seg inn i varmen igjen.. Men eg tok ingen sjangser…

E ikkje det typisk at de gjerna gjør det da?? .. Itte ett mislykka mordforsøk…

 

Eg vett ikkje…

Men ikveld….

Så trur eg det får bli Bodå altså… Heilt frivillig…

Gudane vett ka hu kan finna på mens eg sove… Hvis hu har blitt “Leiemordar” på si…

 

Itte ein “småhektisk” morgen va det bare å pakka Flokken og Kånå i bilen å komma oss ut å nyta det goda veret….

Og for ein gangs skyld og for første gang på leeeenge, blei det ei tur for minnebøkene… Kor ingen av medlemmene i Flokken gjekk amok…

Nei… Alle va meir eller mindre i sitt besta humør.. Og å få te det på samme dagen, det e faktisk ein liten bragd..

Ingen føyk i tottane på kvarandre, ivertfall ikkje verre enn at me kunne øvesjå det … Det va stort sett gemyttlig stemning, mens me vandre gjennom Eventyrskogen på Stord…

 

Det e nesten så eg blir litt stolt vett du.. At eg kan posta ett innlegg fritt for fantaskap, galskap og andre begivenheter fra ein annen verden…

Og for ein gangs skyld kan fremstå som ein “perfekt” uperfekt familie, ut på tur…

Tvi, tvi… La det virkelig skje neste gang me tar av ut på tur og.. For hjølpe meg kor mye kjekkare det e, når Flokken kan kosa seg ilag…

 

Me sleppe skuldrene litt me voksne og då, og skoia gjerna litt meir me dei små enn me pleie…

Eg trur de merka det sjøl og…

Så nedenfor komme ein liten bildesafari fra turen vår idag… Gjennom Eventyrskogen på Stord…

Kan virkelig anbefalast…

 

 

 

Kånå å Litlajentå e på vift… Å når kvinnfolkå i heimen e fordufta danse mannfolkå i huset på bordet..

Me kosa oss med PepperoniPizza, Cola Zero og film på tv… Lørdags snopet har me spist opp allerede, men me har sendt melding te dei på vift om å kjøpa meir..

Det e herlig og, med ein guttakveld…

 

Ingen kvinnfolk så masa om at me har rota i stuå, sofaen eller har høgt volum på filmen…

Me har spelt Tv-Spill, lekt med Lego og bygd togbane.. Dasslokket står oppe og maten igjen på bordet.. Og akkurat nå har me satt på ein skikkelig mannfolk film…

Den Ville Låvefesten..

Så nå dansa med på bordet, drikke cola rett fra flaskå og har ett regelrett guttaparty…

Gu så gøy…

Denna dagen blir bare bedre og bedre… Og det e så det står på filmbildet…

Det så skjer på guttafesten, det blir på guttafesten… ;-D

 

Hmm… Kånå har ringt… Hu ana vel ugler i mosen…Igjen..

Jaja… La notå gå…

Me får ta kjeften så det komme … Akkurat nå e det party…

Himmel og hav… =D

Plutselig så senka roen seg her i heimen. Me har hatt ett haraball uten like her te nå, ein skikkelig Wild Wild West dag…

Men me har vært med på det sjøl.. =D

Me har fyrt opp, satt på bånn gass party musikk fra meg og Kånå sine glansdagar og dansa med Flokken… Eldstemann rømte huset med kompisane.. Blei for flaut…

Når Will Smith og “Gettin jiggy with it” dundra øve høytalerane klarte ikkje Kånå å holda seg unna meir.. Og heiv seg med… Rydding fekk me ta seinare..

 

KrissKross og “Jump” slo nesten hull i golvet i stuå, og eg va glad me ikkje bodde i rekkehus då … Guu, ka me hoppa…

“Black or White” med Michael Jackson gjekk rett heim hos Han i Midten og Litlajentå… Måtte spela an fleire ganger… Høydepunktet blei når “Kevin” fra Alene Hjemme, tok ein rap..

Så kom “Rosa Helikopter”… Og Litlajentå jubla, mens hu ga alt for å få te koreografien…  Mini’en mista interessen.. Gutar lika ikkje rosa, så han gjekk på rommet…

 

Men kom fykande ut igjen, så ett prosjektil når Gangnam Style kom…

Det va så sinnsykt løye, at eg gløymde heilt å filma… Eg rakk ett bilde, før han oppdaga meg og stakk…

Snakka om å ha medfødt rytme i kroppen, for det va så synkront med musikken at det ikkje sko gå an… Og når han i heisen i videoen, gjorde dei her nåke småfrekke bevegelsane med hoftå..

På Tv skjermen…

Og Mini’en tok itte med den største selvfølge.. Stod bare Han i Midten å peika, mens han snudde seg mot oss, med ett mildt sagt forfjamsa fjes…

” Ser dåkke ka han gjør ellår ?? … Gispa han…

Sjølsagt såg med det…

Koffår trudde han me lå på rygg å lo så me grein da… Eg å Kånå…

Tjera vena meg… Det tok heilt av…

 

 

Så kom Han i Midtens favorittsang fra når han va på Mini’ens alder, Boomfunk Mc’s “Freestyler…

Og han rulla rundt på golvet, så den reinaste breakdansaren..

Han sneia Litlajentå, traff stuebordet og rakk akkurat å redda den flotte vasen te hu mor.. Men herreguuud, me hadde jo fyrt de opp sjøl… Så litt svinn måtte me mesten rekna med..

Sjøl om eg så ett lettelsens blikk sjå Kånå, når vasen blei fint plassert på bordet igjen…

 

Og når me nesten hadde eit perfekt danse ensemblet på gulvet under “U can’t touch this” og “Ice Ice Baby” …. Med henholdsvis McHammer og Vanilla Ice…

Så tok det heilt av…

Eg trur ikkje me har hatt det så gøy sammen på år og dag… Litlajentå lo så hu grein, mens hu dansa øve golvet… Mini’en i full McHammer dans øve golvet..

Og Han i Midten breaka så ein gud…

 

Eldstemann kom inn dørå igjen…. Og kikka bare på galskapen så foregikk på stuegolvet…

Rista han oppgitt på hovudet… Og priste seg sikkert lykkelige øve at kompisane ikkje va med heim igjen…

Før han føyk opp trappå og inn på rommet sitt…

 

Men nå har realiteten innhenta oss alle… Kånå og Litlajentå kjørte te byen i selskap.. Han i Midten har funne Legoen på rommet sitt..

Mini’en slokna i sofaen … Og va ikkje te å vekka, så det blir vel ein lang lørdags kveld…

Jaja, Pytt pytt…

 

Og eg sitte her å skrive…. Småsvett og sleten…

 

Over og ut … Fra Galehuset.com… For denna gang…

=D

Endelig e det helg …..  Å denna helgå e kjærkommen … Mildt sagt … For me har meir eller mindre ingenting på tapetet, kun Litlajentå så ska i selskap …

Det va nesten så eg gleda meg meir te å komma heim te helgå, enn eg gleda meg te å gå på jobb på mandag… Men bare nesten..

For det e godt å luska seg ut dørå, tidlig ein mandags morgen.. Itte ei helg med full fyr fra morgen te kvelds, med Kånå og Flokken..

 

Men nå e det nå blitt helg og lørdagsmorgen.. Eg, Mini’en og Litlajentå sitte her å kikka på barne-tv… Og eg lura litt på kor forrige uka blei av..

Det har vært utriveligt travelt, egentlig… Bånn gass på jobb..

Fotball, barnaselskap og dans heima … Den eine aktiviteten avløyse den andre.. Men det e jo sånn det e i småbarns tiden… Man ska ha det travelt då… Så det e bare å peisa på…

 

Her i vekå så skjedde det faktisk nåke underligt og, eg å Kånå snakka litt ilag…

Ja… Me kommuniserte verbalt uten bruk av Sms, Messenger ellår andre elektroniske kommunikasjons måter.. Me hadde oss rett og slett ein god gammaldags prat…

Eg vil rektigt så godt anbefale det altså, på det sterkaste.. Det e utroligt ka man kan få løyst på den måten …

 

Det e f.eks veldig lett å misforstå ein sms…. For sånn så an klinga i ditt hovudet når du sendte den, kan det godt vær den klinge heilt annerledes, der an blir mottatt…

“Persepsjon e ein lunefull egenskap…

Det kan godt vær at den ikkje klinga i det heila tatt… Men gjerna smelle istedet… Det har skjedd meg fleire ganger det.. Uten at eg heilt har forstått koffår..

Eg har gjerna kommen heim fra jobb, og Kånå e birsure… Surare enn ei sitron…

Hu har gjerna sendt melding og spurt ka tid eg komme heim, kor eg sannsynligvis har svara “Om ikkje så lenge…

Og 2 timer seinare, det e ikkje “Om ikkje så lenge… Det e ivertfall heilt sikkert… Det e tydligvis langt øve Kånå sin forståelse av “Om ikkje så lenge…

Milavis øve…

 

Åsså har man alle dei her spørsmålene Kånene sende, dei så de egentlig vett svaret på …  Såkalte lurespørsmål…

Dei så de spør bare for å poengtera ekstra godt at det enten ikkje va lov, uakseptabelt ellår andre årsaker de kan finna på for å vær irritert, og bare må gi beskjed om..

” Huska du å ta med deg dekket te vognå, for å fylla luft… ??

Altså, eg hadde ikkje dekket med meg, fordi eg hadde glemt det ut.. Kånå hadde funnet ut at det lå heima… Hu hadde til og med tatt det med seg, og fått fyllt luft i det…

Men så må hu alikavel spør… !!??  Gudhjølpe meg og Herrens Hærskare…

Hu har klart å fått luft i dekket, heilt sjøl… På ein bensinstasjon… Og bare må poengtera kor idiot eg e, så ikkje hadde huska det…

Også ska eg på toppen av det heila bli imponert, fordi hu har klart å fylla luft i ett dekk… Tjera vena meg…

 

Eller dei gangene det tikka inn ein melding og samtalen gjerna blir som følger…

” Kan du henta Kidsa i barnehagen… ??  Smilefjes -Smilefjes – hjerta hjerta – XO XO ..

” Nei .. Eg rekke sikkert ikkje det..  Punktum…

” Ok, Det va det eg tenkte.. Punktum – Utropstegn – Hodeskalle – Hodeskalle – Sint fjes – Veldig sint fjes – Skuffet fjes – Oppgitt fjes..

Altså… Gubbevaremegvel…

Det e ett spørsmål kor man i første omgang sko tru at her kan man svara ja eller nei… Men så enkelt e det ikkje..

Svara ja e enkelt, for då vil det vær svært liten sjangs for nåke etterspill… Stort sett, men vær klar over at i dei rette omstendinghetane… Kan ett “Ja” også medføra utrivligheter..

Alt handle om ein kombinasjon av humør, dagsform og syklus..

 

Men ska man svara “Nei” på ett sånn spørsmål.. Og glatt slippa unna… Bør man formulera seg på rett måte…

Ikkje bare må man det ovan nevnte…

Man må og huska ka man brukte forrige gang man gjerna svarte nei, og gangene før der igjen …

“Kan man ikkje det, går det fort te helsikke…

Koffår man ikkje kan gjør det man får beskjed om, må man og nevna i svaret… Og det bør vær tungtveiande årsaker… Man får ikkje “Walk over” for småting.. Det e ivertfall heilt sikkert…

Det versta i detta tilfellet e faktiskt, at man kan gå fleire uker og slippa unna med å bare svara “Nei”… Uten videre forklaring..

Men så slår kombinasjonen inn, og man e svartelista i laaaang tid..

 

Jaja… Ein liten digresjon der…

Eg å Kånå hadde oss ivertfall ein prat… Ein skikkelig god prat.. Kor me diskuterte både det eina og det andra.. Og fekk laga ein liten strategi for høsten/vinter..

Kor me te slutt, egentlig va øvgidde øve praten og oss sjøl begge to, ittepå… Kor enkelt det kunne vær å løysa små bagateller, med ein liten prat uten misforståelser…

Det e det galnaste vett du…

 

“Ja.. Det ska bli godt når sistemann flytta ut… Seie eg te Kånå, te slutt…

“Jojo, men du må huska på at sikkert komme barnebarn… Og me må vel ta vår tørn , med alle 4 sine… Vil eg tru… Svara Kånå…

Barnabarn ja… Det hadde eg ikkje tenkt på… Ikkje heilt ennå ivertfall…

Det e viktigt å ikkje bekymra seg for nåke, før man må bekymra seg for det..

Barnabarn e heilt klart ett sånn tilfelle…

For før man komme så langt… Har eg nok med å tenka på kossen eg ska svara… Ka eg ska svara… Og mange andre små, koselige utfordringar man har, eller får…

Ganske så snart itte man får seg ei Kåna, ein flokk med ungar og hus og heim…

 

Det e ivertfall heilt sikkert….

=D

 

 

Hjølpe meg altså.. Snakka om kontrastfulle dagar her i heimen…

Nå har me hatt ett kjør uten like nåken dagar her, og eg stressa rundt så ein gal på jobb idag… For å nå heim te dagens program…

Eldstemann sko på kamp, igjen… Litlajentå sko begynna på barnadans… Og eg såg føre meg at Kånå sjølsagt tok Litlajentå, mens eg blei sittande igjen med resten av kabalen…

Altså, få Eldstemann på kamp, underholda Han i Midten og på toppen av det heila passa på Mini’en…

 

Så når eg parkerte bilen heima spratt eg ut av, i ein heidundrande fart… Spurta inn på badet og spruta nåke vann unda armane, skifta klær fortare enn på lenge og sjekka at håret låg nåkenlunde der det sko…

Og ikkje sto te værs så ein fullblods afrofrisyre…

Bare for å få beskjed av Kånå, mens eg guffla innpå middagen.. Nærmast uten å svelga… At hu tok med seg Litlajentå på barnadans, som eg hadde frykta… Men at hu og leverte Eldstemann på kamp med det samma…

Eg holdt på å setta den halvtygde skinkepaien fast i halsen..

 

” Øhhh… Ka ska eg gjera da…?  Fekk eg sagt, mens skinkepai biten brøyta seg smertefullt ner over i spiserøyret…

” Du får holda fortet her heima du… Svara hu, før hu elegant svingte rundt… Og loffa ut dørå..

 

Ok, tenkte eg for meg sjøl… Tross alt bedre enn igår, kor eg måtte legga alle utenom Eldstemann og absolutt mindre stress enn å gå på kamp med Mini’en og Han i Midten på slep …

Uansett, va jo ikkje nåke aent å gjera nå… Hu va jo gått allerede …

Eg kikka rundt meg…

Mini’en satt djupt konsentrert og såg på ein film på I-pad’en, borte i sofaen … Eg lista meg opp på loftet… Der satt Han i Midten å kosa seg med Lego… Langt inne i sin egen verden han og..

Eg såg ingen grunn te å forstyrra nåken av de, der de satt i kvar sine sysler…

Her va det bare å trø varsomt rundt i huset, så denna uvanlige idyllen ikkje blei brutt…

 

Det e ikkje for ofta man dette borti nåke sånt, her i heimen… Så man må nyta det mens man kan…

Eg laga meg ein kopp kaffi og sette meg med kjøkkenbordet…

Eg kunne forsåvidt ha rydda stuå, men då hadde gjerna Mini’en kommen te seg sjøl igjen…Så eg tok ikkje sjangsen på det… Kunne jo bare sei te Kånå at eg har sprunget itte de i ett sett, fra hu gjekk te hu kom heim igjen…

Uten at det ville virka “unormalt” … Tok samme løysningen når eg kikka på kjøkkenet… Det ville blitt for mye bråk…

 

Så eg satt musestille på kjøkkenet, å kikka i luftå, kun avbrutt av ett toalettbesøk …. Nærmast te Kånå kom heim…

Skrudde av prossesoren og sette hjernen i stand by… Og gjorde … Ingenting..

Då e an sånn bevegelses sensor aktivert… Går nåken forbi så hoppa an ut av dvalemodus og e klar på sekundet…

Men ikkje ei flua føyk forbi, eingang..

Det va egentlig ganske herligt, men dog litt vanskelig og… Men når eg kjenne itte sånn i ittetid, heilt nødvendig…

 

Så for ein gangs skyld så e det skrekkeligen lite å melda om her ifra…

Men eg trur nok at det fort vil endra seg… Ellår eg trur vel ikkje, eg vett…

=D

 

Itte ein travel dag på jobb e det godt å komma heim, og slappa litt av…

Setta seg i sofaen med beinå på puffen, å bare nyta litt harmonisk familieliv…. Flokken leka seg fint på kvar sin kant, eller i sammen… Ingen så flyr i tottane på kvarandre, slåst eller krangla..

Kånå står og kokkelere den flottaste middagen på kjøkkenet, perfekt kledd i ett strøkent antrekk… Mens hu synge på ein eller aen nydelige sang…

Gud…  For ett herligt liv….

 

Sånn kunne ittemiddagen vært… Om det ikkje hadde vært for at Han i Midten fyrte opp Mini’en og Litlajentå inne på rommet våres, og brukte sengå som trampoline… Akkurat i det eg trør inn dørå…

Så det førsta eg måtte gjør, va å skilla galningane inne på rommet…

På kommando fra Kånå så stod og svidde nåke sop i hop på kjøkken… I ei gammal joggebuksa, men forsåvidt småsexy topp… Mens steikjeosen stod rundt hu som ein aura av skogbrann…

 

Eldstemann gjekk å masa om ka tid han sko på kamp… Sjøl om han hadde fått 14 beskjedar om at det va i 6 tiå..

Trioen på rommet va skilt, men for nå og krangla om dei samme lekene … Alle ska alltid ha det den andre har, uansett om de egentlig ikkje har lyst på det…

Og når de enten har nappa det te seg, fått det eller i ett ubevokta øyeblikk sneket det te seg… E det plutselig ikkje så interessant, når den andre finne seg nåke aent…

Då ska de heller ha det…. Gudhjølpe meg…

 

Middagen blir servert og me sette oss rundt bordet, eller ivertfall 1/3 del av oss sitte rundt bordet… Dei resterande 2/3 delane komme som oftast etterhvert…

Og når dei som kom etterhvert begynne å eta, går gjerna dei så satt fra før.. Uten å ha fått landlov…

Dei så nettopp kom blir plutselig mette, meir eller mindre uten å ha rørt maten… Og slår følge med dei så nettopp gjekk…

Igjen sitte eg og Kånå… Håpløst…

 

Plutselig e det full fyr på rommet våras igjen .. Ut å rydda trampolinen … Nok ein gang…

Eg får akkurat laga meg ein kopp kaffi, når Han i Midten trør på foten te Litlajentå.. Ved ett “uhell”…

Eg blir nødt te å forklara at når man gjør nåke ved ett uhell, så stoppe man opp og seie unnskyld… Og springe ikkje så ein flodhest midt i løpetiå, opp på rommet og gjemme seg …

Då blir det ett lite troverdigt “uhell” … Han e til dels enige, men meina an va såvidt borti Litlajentå..

 

Litlajentå, så sjølsagt har øvedramatisert… Kikka på meg når eg komme ner, og seie…

” Du ga an vel klar beskjed nå !!?… Meir kommandere hu, enn spør…

Mens hu har ett flir om kjeften… Det makalause Jack Nicholson fliret… Her har man heilt klart blitt lurt trill rundt igjen… The Queen of Manipulasjon, strikes again…

Den dårlige samvittigheten for han på loftet slår inn… Ufff…

 

Mini’en har imellom tidå bygd togbane… Fra rommet sitt og nesten ut i stuå…

Den formanande talen i forrige uka, om at lekene ska vær på rommet hans e tydligvis glemt…

Jaja… Han e nå ivertfall stille…

 

 

Eldstemann lura på ka tid han ska på kamp… Får beskjed om å gå å kle seg… Litlajentå klikka når hu forstår at hu ikkje ska få vær med Mammå på kamp…

Han i Midten ete den kalde middagen sin… Mini’en og…

Kånå og Eldstemann går, mens eg leita itte ting å bestikka ei sønderknust Litlajenta…

” Maaaaaammaaaa…. Kauka hu, som om det va siste gangen hu såg na…

 

Igjen e det ett lite øyeblikk av ro… Eg, Litlajentå og Mini’en laga ei tøy ugla av ett sett me fant i skapet…

Han i Midten vil se film… Då ska sjølsagt alle se film…. 3 forskjelige filmar…

Problematikken blir løyst med ein film på I-pad’en, Mini’en ser i stuå.. Mens Han i Midten slår seg te ro på loftet…

Og eg må varma kaffien i microen, for tredje gang…

 

Mens eg sitte i sofaen med ein kaffi så smaka popcorn, har Litlajentå og Mini’en funnet seg restekaka fra bursdagen, te kvelds… Jippi…

Eg har heilt klart hatt eit “hjernen er alene” øyeblikk…

Han i Midten har fortsatt byggingå av togbanen… Han får god hjelp av dei to andre… Så har fortært “kveldsmaten” …

Tjera vena meg…

 

Ein umiskjennelige snek har parfymert stuå, Mini’en har fullt opp bleiå.. Så eg og han tar oss ein tur på badet, kloakken blir rensa og pyjamasen komme på…

Ett lite tannpuss og litt nattasang, så e nr 1 i seng… Puuh…

Just 2 to go…

Og eg angra så ein småflau hund, så slapp ein gysar midt i sitt eget fjes… På at eg sa te Kånå at bare gå på kamp med Eldstemann du…

Ska ta kvelden her heima eg…

 

Men, sånn uansett… Hadde eg fått valgt mellom det førsta avsnittet, eller resten av den reelle ittemiddagen.. Beskrevet i dei 13 neste avsnittene…

Hadde eg valgt den reelle versjonen anytime  … uten ett snev av tvil…

 

For kim vil vel leva ett kjedeligt A4 liv, uten “Action i Heimen” …  ??

Ikkje hadde det blitt nåke særs spennande Blogg av det heller… Vil eg tru..

 

Og akkurat Facebook sider, Blogger og Instagram kontoer, av det “perfekte” familie livet…

Dei finnes det 100 av på dusinet…

 

Då e det bedre at det e så det e…

Ett fullkomment familie hverdagskaos, satt noenlunde i system… Og levd te det fulle…

Tjooohei… =D

Det e lørdags morgen…  Eg, Mini’en har funnet våre respektive plasser i sofaen…Litlajentå svinsa rundtomkringfallera i stuå, så som hu gjør om morgenen…

Og ubemerka klara hu stort sett å gjør ei nyrydda stua fra kvelden før, om te ett rotehus uten like… Det e nesten så hu lista seg rundt med dukketingå sine, dandere teppene utøve golvet og sprer ting utover… Uten å gjør så mye ut av det…

Og plutseligt, kan man ikkje sjå golvet igjen, pga av all stasjet hu har plassert ut…

Men idag rydde hu faktiskt…

 

For Litlajentå ska feira jentebursdag idag, så då måtte det jo vara presentabelt her… Til og med Kånå har stått opp….!!

Eg trudde ikkje mine egne auger, når hu tusla øve gangen og inn på badet… Og ikkje returnerte te loppekasså, itte endt toalettbesøk… Men for rett på kjøkken for å laga muffins…

Eg å Mini’en bare kikka på kvarandre…

Wtf… Liksom…

Kånå oppe før klokkå 9 i helgå… E det løye me sette opp nåken småforfjamsa fjes da.. Eg og Mini’en…

Hu pleie jo å nyta skjønnhetssøvnen te langt over 10…

Her gjekk tydligvis “Cowboyfrokosten” våras i dass… Ingen chips te frokost idag, nei… Grovt brød med leverpostei, brunost ellår prim istedet..

Jaja, man skal få ein dag imårå, sang ein vis mann ein gang…

 

Ellers hadde me guttabursdag igår, for Eldstemann og kompisane hans.. Men det trudde eg ikkje sko bli så gale, de e jo så store dei, så de klara jo å oppføra seg…

Men det va verre med Litlajentå og Mini’en…

Han i Midten va reist på ferie te Mormor og Besse, itte streng beskjed fra Eldstemann… Dei 2 og Kånå hadde vært ein tur på Amanda Senteret, kor Han i Midten ikkje hadde fått viljen sin…

Og gått heilt i “Kalle Krakil” modus…

Eldstemann ga klar beskjed om at detta va siste gang han gjekk på kjøpesenter med bror sin… Han va rett og slett dritflau…

Så han måtte vekk igår… Men det hadde han lyst te sjøl og, ville sova der te søndag han…

Eg å Kånå kryssa fingrane for at han får lov…. 😉

 

Men Litlajentå og Mini’en fornekta seg ikkje igår… Litlajentå sikkert nåke småsjalu fordi det fortsatt va ein dag te hennas selskap…  Og Mini’en litt nysgjerrig på alle gutane der oppe…

For de feira i loftsstuå…

Og Litlajentå føyk opp og ner sammen med Mini’en, i ett forrykanda tempo… Det gjekk greit i begynnelsen, men når Jon Blund begynte å melda sin ankomst, begynte det å gå øve i irritering og lignande der oppe..

Så då bar det lukst i loppekasså med hu, Mini’en likeså… Hu gleda seg sikkert så masse te idag… At hu klarte ikkje å styra seg…

Tårer og latter veksla om kvarandre… Før hu slokna så ein stein…

 

Eg har planlagt å klippa plenen idag… Thats it… Jaja, eg må vel hjelpa te litt her heima og…

Men det e enkelt… Det e bare å følga ordre og gå minst muligt i veien…

Så pleie det å ordna seg… Og hvis ikkje………

 

Så blir det vel ….  Ein liten tur i Boden …..  Kanskje..

=D

Idag har Mini’en vært hos Tannlegen… Kånå hadde grua seg litt te detta, då tidligare erfaringer med dei andre i Flokken, ikkje akkurat har gått knirkefritt…

Litlajentå drog det vel lengst, når Kånå endte opp i stolen sammen med na..

Hu gjekk ikkje opp i den skumle stolen før Kånå blei med.. Dei to eldste har vel gått noenlunde greit, men de har vel ikkje akkurat “gleda” seg …

 

Men det har Mini’en gjort… Han har gått og øvd i fleire dagar på ka han sko gjør hos Tannlegen…

Nemlig gapa…

Gapa så høgt han kan… Men først, når me fortalte at an sko te Tannlegen, trur eg han forveksla det med legen.. For når me spurte ka han sko gjør hos Tannlegen, så pusta han hardt inn og ut…Mens an geipa tunga…

Sikkert fordi me har vært så mange ganger inne å sjekka astmaen hans…

 

Men alle dystre spådommer blei gjort te skamme, i det han entra dørå inn te Tannlegen…

Tannlegen hadde nærmast ikkje spurt om han va klar, før han gapa opp… 3 meter fra tannlegestolen…

Mini’en va klar.. Klar så ett egg….

Det va det ingen som helst tvil om… Nåke mamma i stolen sko ikkje han ha…

“Ed e store dutt… Sa han, eplekjekt…

Så hu blei forvist bort i ett hjørna sammen med Litlajentå.. Så satt med store auger og betrakta den fryktlause karen..

 

Han klatra opp i stolen, sette seg fint te rette og gapa opp…  Tannlegen, så normalt tar det roligt og forsiktigt og pleie å forklara litt om ka de ska gjør, fant ut at her va det bare å kjøra på…

Denna karen trengte tydligvis ikkje nåke motivering ellår forklaring på ka så sko skje, han gjekk inn i oppgavå på eit overbevisande vis…

I motsetning te ka Fatter’n hans hadde gjort.. Heilt klart..

Til og med Tannlegen va imponert øve den øvebevisande forestillingen Mini’en varta opp med… Og va rimelig rause med komplimentene te pjokken, så satt se ett lys i stolen…

 

Hu sko sett an heima, hadde Kånå tenkt… Mens Mini’en sjarmerte Tannlegen i senk… Då hadde hu gjerna ikkje vært lika imponert øve sjarmøren…

Når han “klatra” opp trappå f.eks…. Og henge dinglande nesten på toppen… På undersiå… Ellår e på “kakeslang” øverst i kjøkkenskapet ståande på ein vaklande kakeboks, oppå kjøkkenbenken…

Og ivertfall ikkje når han sitte ved siå av deg i sengå, klokkå 05:30 å masa itte i-pad’en… Ellår e-Pad’en, så han seie…

 

Det e merkeligt det, egentlig… Kor “snille” ungar me har… Hos Tannlegen, på besøk hos andre uten oss foreldre ellår når de har vært på ferie hos Besteforeldre…

Han i Midten f.eks, så forsåvidt fungere som katalysator, akselerator og oppviglar på dei andre i Flokken…

Han får dei mest utrolige skussmål fra besteforeldre, gjerne itte ei heile helg på besøk aleina … Eksemplarisk oppførsel, står det gjerna på Diplomet…

Bare for å fyra opp stemningen itte 50m, når me har kjørt og e på vei heim…

Heldigvis har de fått sett de i aksjon heima hos oss, våre foreldre… For ei stund trur eg ikkje de heilt trudde på oss, at de kunne ta sånn av…

Men de kan det… I høyeste grad..

 

Alikavel, klara de å styra seg så lenge ikkje me e i nærheten… Men i det sekundet de kjenne snerten av meg eller Kånå, så sette som oftast ragnarokk igang…

Då kan dei to så har lekt så fint sammen heile dagen, plutselig bli bitre fiender… Og e uenige i alt….

Men eg trur det e ein sånn egen uskreven regel i barneverdenen….

Man e snille og greie så lenge man har Mamma og Pappa fri, for så og slippa ut alt innestengt vrede på sine skaperar med ei gang de e innen rekkevidde…

Løye det der… Ellår e det det? … =D

 

Eldstemann og Mini’en va forsåvidt på ferie hos mine foreldre her ei helg, kor de satt ute og huska på kvar si føysa..

Når Eldstemann uten å få med seg at Farmor har kommen ut, seie te Mini’en…

” Nå har me det herligt vel, ikkje sant Maxi ?? … Roligt og fredeligt…

“Ja… Joligt å fedeligt… Svara Mini’en…

Mor mi måtte bare snu i dørå og lista seg inn te “Bessen” og fortella om dei to så satt ute å føysa og kosa seg i fred og ro… Uten den andre halvparten av Flokken…

 

Det e godt dei og kan finna litt harmoni i hverdagen, innimellom… For her heima e det ikkje akkurat “hyllevare”…

Men akkurat den helgå va Litlajentå og Han i Midten, så va heima her med oss.. Faktiskt ganske så eksemplariske, og…

 

Men det e ingen garanti for det … Neste gang me dele de opp… Det e som å vinna i Bingo… Nåken ganger slår det te, andre ganger ikkje..

Men me har glimt av fullkommen harmoni me og, av og te…

Men de passa på at me ikkje blir vant med det…

 

Ha ei flott helg, folkens… =D

 

Fekk kjeft av Kånå idag itte eg kom heim fra jobb… Me satt i sofaen og snakka litt, mens Litlajentå kikka på Mako Mermaids…

Ellår det vil sei eg kikka “bittelitt” på eg og… Før Kånå sette seg ner..

Men me satt nå der og prata… Kånå satt å fortalte om ett eller aent og eg svarte..

Plutseligt hadde eg tydligvis svart feil…

 

For hu satt bare der i sofaen med ett glimt i auga… Og kikka olmt på meg…

” Du følge jo ikkje med på ka eg seie du… Seie hu, irritert..

” Joooo…. Eg jør det…

” Ja … Ka va det me snakka om da..?

” Øhh….

 

Eg blei plutseligt svar skyldig… Og Kånå raste ut på kjøkkenet, mildt irritert…

 

Men helsikke man… Hu eina havfruå hadde forheksa ein gutt, og nå va han blitt heilt besatt av hu andra havfruå…

Og akkurat når Kånå begynte på avhandlingå si, va de mitt inne i ett spennande forsøk på å oppheva forhekselsen…

Det va faktisk ganske … Ehhh… Det va rett og slett… Ja, det va…. Øhh…

 

Forbaska greier altså… Har eg blitt heilt blogg skada nå..??

Hekta på Havfrue serien te Litlajentå, på Netflix …

=D =D =D