Det gjekk plutselig opp for meg igår, når eg endelig parkerte i sofaen.. Itte nok ein heseblesande dag.. At nå e det bare 3 dagar igjen te eg ska debutera muntlig, på bLEST Litteratur Festival.. Tjera vena meg.. Ka i all verden e det eg har rota meg opp i.. Detta har garantert ikkje vært særlig gjennomtenkt, va det førsta som slo meg.. Når eg kikka inn på laptopen og ett slags manuskript som eg har begynt på..
“Velkommen” .. Va alt som va oppført i detta “fabelaktige” dokumentet eg hadde oppretta, lika itte eg gjekk på ein smell og heilt av meg sjøl rota meg opp i detta “uføret” ..
Den gangen tenkte eg vel at “Jaja, det e kjempelenge te bLEST, så eg har god tid..” .. Jojo, nå e det 3 dagar igjen, ikkje 3 månader.. Og igår, så åpna eg detta prosjektet, for å sjå kor langt eg va kommen.. Hjølpe meg.. Detta kan jo bare gå lukst te skogs, spør du meg.. Nåken kunder eg levere te holdt jo på å daua av latter på jobb idag, når eg svara på om eg va klar.. – Ja, sjølsagt e eg det.. Eg har ivertfall gjort ferdig innledningen.. “Velkommen” .. Sa eg..
” Men, men.. Eg ska nok få gjort meg ferdig, vil eg tru.. Bodå e jo satt opp inne på Tysværtunet, så eg e jo nødt te å få rævå i gir, eg og..
Ska eg vær komplett ærlig oppe i det heila her, så begynne eg vel muligens å angra ein liten smule på toskaskapen min.. Og at eg ikkje heilt klara å styra kjeften min, innimellom.. Eg holda “Eit slags Stand Up Show”, liksom.. Men, det sa eg te meg sjøl når eg begynte detta eventyret og.. Eg blogga liksom.. Kor gale kan det gå da, det e vel ingen som vil lesa ein blogg om ein halvgalen familie, alikavel.. Ein blogg som på toppen av det heila e skreven på dialekt..
Det e nesten som når Kånå blei gravid med Mini’en.. Og me tenkte det samma.. Kor mye verre kan det vær med 4 ungar, kontra 3..
Eg har skrevet det før og eg kan vel bare skriva det igjen.. Nåken ganger i livet så har man rett, andre ganger feil.. Og meir feil trur eg aldri me har tatt.. Misforstå meg rett her, for Mini’en har jaggu meg gitt oss gleder store som fjell.. Men, gudhjølpe meg for ein utfordring livet blei som småbarnsforeldre, itte den kraftpluggen kom te verden..
” Og feil tok eg med bloggen og, pessimist som eg va, når eg håpa på 50 – 100 leserar.. Sånn ca..
Nå.. Når eg klara å vær litt aktiv i ein mildt sagt strabasiøs hverdag, så dette det inn leserar og nye følgere som perler på ei snor.. Her i vekå va det godt øve 3000 leserar ett par dagar på rad.. Facebook siden har snart 5000 følgere.. Så at eg e realistisk pessimist foran denna famøse opptredenen på bLEST Litteratur Festival, det kan gjerna vær ein god ting..
Det e ikkje godt å sei.. Eg trur bare det får gå sin gang, tenkje eg.. Har man sagt A, så får man bare sei B og..
At bLEST har blitt såpassa inspirert av bloggen, og både invitert meg, og laga ett slags Boden hjørna.. Det kan eg vel ikkje anna enn ta som ett svært kompliment, og gjera mitt besta for at det ska bli ei bra greie.. Gjør man så godt som man kan, så går det stort sett bra.. Vil eg tru.. I min lille verden så har eg ikkje akkurat truå, på at det dukka opp så mye folk..
Sko det motsatta skje, så får det bara vær ein bonus.. Tenkje eg.. Eg vett jo ærlig talt ikkje ka som e verst, som eg skreiv her tidligare.. Masse folk, eller ingen..
Det blir heilt sikkert ein lærerik, spennande og nervepirrande lørdag.. Og sko det gå lukst te helsikke.. Så får eg bare stikka og gjemma meg i Bodå.. Te alle har gått heim..
Det e lenge siå eg har vært så glad, for at det ihvertfall e ei Bod i nærleiken..
Men.. Eg får høyra på far min sine visdomsord, når eg har spurt han te råds tidligare.. – Det går som oftast bra, det har ein tendens te det, seie alltid han.. Så me får bare satsa på han får rett på lørdag og..
Eg vil tru det..
=D