Innlegg i samarbeid med Dansommer og Jernia Aksdal

 

 

Me va kommen forbi Ålborg, itte ein heilt nødvendig Pitstop på ein rasteplass utenfor Ålborg.. Og nå suste me avgårde på motorvegen i godt driv..

Me va rett og slett kommen i seget… Se far min alltid sa i gamle dagar…

 

Eg huska ein biltur me hadde i dei gode gamle dagar, når ferie blei utført i bil kvar sumar… Sydenturar va for direktørar og kongefamilien..

Eg trur me sko te Stavern eller nåke lignande…

Midt oppå fjellet måtte bror min tissa… Men det va heilt uaktuelt, for far min sa me va kommen i seget… Kunne ikkje stoppa då… Han fekk utdelt ei tom brusflaska og beskjed om å tømma tanken der…

Problemet va vistnok at det tok omtrent 25 minutt, for å komma i seget med den bilen me hadde den gangen…. Ein mørkerød 77-78 modell Peugot 505 med 7 seter og gir på rattet …

Så far min tok ingen sjangser… Bror min holdt seg te me stod på toppen av ein kilometer lang nerøvebakke…

Mor mi meinte at me glatt va kommen i seget igjen, før me traff bunnen av bakken…

 

Jaja… Me va i seget på motorvegen i Danmark, så historie får vær historie.. Me skreiv ny historie itte kvart se milå gjekk…

Og gud hjelpe meg for ein historie det blir…

Vårt vidunder av ein bil, har ikkje sånn nymotens navigasjons utstyr så mange flotte moderne bilar har .. Men me har jo sånne smart telefonar begge to… Så planen va å ty te dei…

Kor smart det va, ska eg ikkje sei… Men me havna nå av motorvegen nåken mil før Århus og inn på nåke se i starten minna om norsk 2 felts motorveg… Det varte bare i ett kvarter…

Tidspunktet for ankomst blei stadigt flytta seinare ut på dagen, og vegen blei smalare og smalare… Tyske bobilar blei bytta ut med danske traktorar, se va umulige å komma forbi…

De tok jo heile vegen…

 

Flokken begynte å våkna te liv, ein itte ein… Man sko jo trudd at de va utsovne og blide nå… Men der tok me kraftigt feil, de begynte heilt klart å bli leie av å sitta innestengt i ein bil…

På jakt itte Servicekontoret te Dansommer…

Litlajentå va den se først meldte sin aukande misnøye med tilværelsen… Hu fekk kjapt Mini’en med seg på laget… Han gjentok kvar einaste kommentar fra Litlajentå, dobbelt så høgt…

Snart hadde me ett hylekor av uante dimensjonar, bak i vidunderet våras…

Gud, kor herligt… Sjøl den flotte Dab Adapteren eg fekk av Morten, på Jernia Aksdal måtte gi opp å overdøyva konserten fra ulvaflokken i baksetene… Eg sko heilt klart ha valgt den Tiny C5’en med mye bedre lyd, enn Tiny C3 se eg valgte ..

An har 3 ungar han Morten på Jernia Aksdal og, så han snakka vel av erfaring…

 

 

Me såg oss nødt te å finna ein dugande Pitstop plass, men dei fantes ikkje akkurat rundt kvar ein sving her i Danmark… Kor den fantastiske Google map  sin navigering hadde sendt oss…

Ikkje va det svingar heller, forsåvidt…

Så kossen med sko finna ein rasteplass rundt ein sving, det lurte eg lenge på… Så, va det plutseligt ein by i enden av ei lang sletta.. Istedet for ein ny bakketopp…

“Jaja, det får duga som ein rasteplass, sa eg te Kånå… Hu kikka løye på meg, men va forsåvidt enige…

Eg trur det egentlig va heilt det samma kor me hadde stoppa nå… Flokken va på randen av mytteri, så me va nødt te å lufta de…

 

Det gjekk greit å komma seg inn i byen å oppdriva ein parkeringsplass, men itte me hadde rusla rundt og kikka i denna koselige byen… Va det verre å finna ut av an igjen…

Gps’en på min mobil slo seg plutelig vrang, og fant ikkje signal… Kånå sin fant ikkje byen me sko te, eller ivertfall ikkje addressen te Dansommer sitt service kontor…

Me rota sikkert rundt i ein halv time, før me fant rett veg ut fra denna byen…

Det vil sei, rett veg fant me ett kvarter før.. Men me kjørte jo feil vei på an…

Hadde ikkje Eldstemann vært oppmerksom og sagt at her hadde me kjørt før… Hadde me vel endt opp i Hirtshals igjen… Heilt utroligt….

Og eg se pleie å ha så god stedsans…

 

Det tok ikkje lang tid, før stemningen begynte å synka i baksetet igjen… Setningen ” E det langt igjen , pappa… Begynte å komma oftare…

Me hadde fått slått inn adresså på Kånå sin mobil te slutt… Så me va nåkenlunde på rett vei nå.. Men ikkje meir enn nåke minuttar før me va framme… Va hu tom for strøm…

Det kunne egentlig ikkje vært meir typisk hu…

Flaks i uflaksen va at min fant Gps signal igjen.. Og me parkerte endelig i Nørre Nebel og fekk utlevert nøklane…

 

Det kjørte inn 3-4 bilar rett før oss… Så eg stressa meg inn på den snaraste plassen og hoppa ut av bilen, med leiebeviset i handå… Sjekka baklommå om lommabokå va der, når eg høyre ett hyl fra bilen…

Den va plutselig på vei full fart fremøver… I farten har eg jo glemt å dra håndbrekket te…

Bakhjulet rulla nesten øve fotbladet mitt, men Kånå får nappa i brekket før katastrofen e ett faktum…

Egentlig symptomatisk på ein  krisesituasjonar i vår heim… Eg får geitastyren, Kånå går te handling…

 

 

Eg kom ut i bilen igjen med nøklane te hyttå, og ein million brosjyrer om ting å gjør i Danmark… Eg prøvde å sei at me bare sko vær ei veka… Men alle måtte vist ta imot detta her…

Så eg takka bare fint, og ga det te Kånå…

Flokken va på gang igjen, sultne se nåken fullvoksne uttarma ulvar… Og ga lyd ifra seg der itte… Fatter’n va heilt klart ein løgnar, va den einsamde dommen i fra baksetet…

Eg hadde sagt at me snart va framme, halve dagen… Og nå hadde eg mista troverdigheten fra baksetet…

 

At det ikkje va min feil, at nøkkel utleveringen va ein halvtime forbi sumarhuset, hadde de absolutt null forståelse for..

Så stemningen nådde frysepunktet, når me kjørte den samme vegen tebake…

Jaja, ikkje heilt den samme da…

Eg klarte jo sjølsagt å kjøra feil, når me for fra Service kontoret… Så for oss tok det 45 minutt te, for å finna sumar huset sin lokasjon… Og ikkje 30 minutt, se smart telefonen hadde gitt beskjed om…

 

Der ska dei her nymotens Navi systemene få litt “Kred” … For kjøre man feil med dei aktiverte, komme det ei skrekkelegen streng dama øve høytalarne i bilen… Og gir klart beskjed om at nå har du gjort nåke gale…

“You missed a turn… Take a U-Turn…. Seie hu, med øve gjønå snittet myndig stemme…

Det e ikkje tilfeldig, at de har valgt ei dama te den jobben heller… Ikkje ett mannfolk i verden, hadde klart å fått ein mann, se i sin egen verden e verdensmester i alt, når det gjelde bilkjøring .. Te å lya øve høytalerane …

Men med ein gang ei myndig “Helga” fra høytalarane, gir beskjed om ein feil, så lya me mannfolk se nåken hunda valpar, se venta på belønning ….

 

Men te slutt fant me fram… Parkerte i innkjørselen, stua ut flokken… Se føyk ut på plenen, se våryre sauer så fekk komma ut på markå fyste gang, itte vinteren…

Me tømte bilen, ordna det viktigaste før me kommanderte Flokken i bilen igjen…

Me måtte handla og finna oss nåke og spisa…

 

 

Kor populært det va… Ein liten oppsumering av reisedagen og ka me har funne på idag…

Det får me ta imårå….

Nu ska eg spretta ei kalde ei…

Ha ein strålande søndags kveld , folkens…

Og på gjensyn…

Innlegg i samarbeid med Dansommer og Jernia Aksdal…