Her ein dagen, så rulla eg inn på parkeringsplassen te ein barnehage, kor eg sko levera.. Og e det nåke man e som lastebilsjåfør, så e det populær i barnehager, der de hoia og skrike å lura på ka du hette for nåke.. Og ikkje minst på ka eg eg ska levera, e det sjokolademelk, mat eller nye leker ?? Der eg gjerna levere ofta, sa eg alltid et nytt navn når de spurte om mitt, som itte ett par månaders tid, blei gjennomskua.. For eg hadde ikkje hatt det navnet forrige uka, nemlig.. Nåken ungar e behjelpelige og ska bæra esker, mesten meir behjelpelige enn barnehagetantene, te tider.. Dei får som regel panikk når ein bil med varer komme, og forsvinne som oftast te alle kanter, te min store fortvilelse..
Men, det går stort sett fint.. Eg har alltid vært flink i gjemsel eg, og har lært meg dei fleste gjemmestedene deiras, itte mange år med levering..
Ansvarsfraskrivelse og signaturskrekk, det e forsåvidt nåke me distrubusjons-sjåfører e godt kjent med, og stort sett flinke te å løysa på ein god måte.. Humor e ett fint våpen i sånne tilfeller, kor man gjerna slenge ein fleipete kommentar, itte barnehagetantene som plutselig fikk det travelt med å forsvinna ut av syne.. Nåken ganger, så gjør tantene som om de ikkje høyre deg og, der man komme trillande med jekkatralle og ein palle.. Det e då ungane e kjekke å ha, for då spør eg bare dei om de kan finna nåken voksne, som kan ta imot.. Då kan eg garantera dåkke at tantene høyre, når 10-15 barnehage barn snur tvert om og styrta mot de, mens de kauka i kor at dei voksne må komma..
” For all del, det finnes jo barnehageonklar og, men det e sjelden dei e så sjenerte, at de ikkje vil ta imot.. Dei komme som regel imot med ein gang.. Men, det finnes for all del sorte får, blant onklane og..
Men ein gang, så va det ikkje nåke tvil i barnehagen, om eg hadde blitt høyrt eller ikkje.. For barnehage og forsåvidt ein del skoleungar, dei synast at det e skikkelig kjekt, når ein lastebil tuta på de.. Der de går langs vegen og hytta med neven, nett sånn som togsjåførane gjorde, i gamle dager.. Der de holde håndå i ein 90 graders vinkel, bøyd oppover med albueleddet, og gjør som om man drar i snorå te togfløytå.. Ein kjent bevegelse som oppfordre te litt tut og larm, fra oss yrkessjåførar.. Og som regel, så har det ein tendens te å gå i likaste laget, sånn generelt sett.. Men eingang, så gjekk eg på ein kraftig smell.. Ein smell som ikkje har blitt glemt med det førsta, for å sei det mildt..
For den gangen, så kom eg og rullande inn på ein parkeringsplass te ein barnehage, og rygga meg te der eg sko levera, nett som idag når eg kom i hug denna episoden.. Når ein haug med ungar kom løpande te gjerdet, sammen med et par voksne..
Og heile gjengen innbefatta dei voksne gjorde detta her tegnet, som sjølsagt oppfordra te litt tuting.. Eg hadde nettopp fått ein ny lastebil den gangen, med 2 staselige forkromma lufthorn på taket.. Sånne som lage lyd.. Masse lyd.. Nesten som Tåkeluren te ett skip på havet.. Så eg syns jo det va litt i øvekant kjekt å få bruka det sjøl og.. Så oppfordringen den gangen, den gikk ikkje ubemerka hen.. Og eg trykka på fløytå 2-3 ganger, og holdt litt ekstra inne, siste gangen.. Hornet ljoma utøve plassen, dei voksne kvakk forsåvidt litt te, og hoppe 2 skritt bakover.. Mens ungane skreik av fryd.. Men, alle kjekke ting, dei blir som regel avløyst av mindre kjekke ting, og omvendt..
” Men, denna gangen så kan eg med hånden på hjarta innrømma, at det heilt klart ikkje va omvendt.. Det va heller ikkje mindre kjekt, men meir fryktelig mindre kjekt.. Nesten på kanten te skummelt..
For når man uforvarande har vekka ei Kånå, fra sin vakreste skjønnhetssøvn ein laurdags morgen, og blitt truffen av ein vrede som kunne vrengt skinnet på ein stakkars Fatter’n.. Så e det bare som ein fjert fra ein liten måltrost, i forhold te ei mildt forbanna barnehagetanta, som nettopp har fått 15-20 barnavogner med sovande barnehagebarn, meir eller mindre brutalt revet ut av søvnen.. Gudhjølpe meg, og Herrens trofaste Hærskare.. Fråden nærmast stod fra kjeften, når hu kom lika målretta marsjerande mot meg, som ein laserguida Scud rakett.. Og ein tirade med eder og galle skylte øve meg, som ein oversvømt foss under snøsmeltingen om våren..
Dei voksne som hadde tråkka 2 skritt tebake, gjekk nå kjapt fram igjen, og holdt for øyrene te dei fremste ungane.. Mens eg stod og tok innover meg, ka eg nettopp hadde forårsaka..
Det gikk forsåvidt ikkje an å forstå ett kvekk av ka denna barnehagetantå sa, for så sinte va hu, at ordå kom så fort at de fløyt inn i kvarandre.. Men, koret av barnagråt og hovudene som stakk opp fra vognene, va vel ikkje akkurat te å misforstå.. Eg va nesten på randen te å snu tvert om å sprinta rundt hjørna på lastebilen, kasta meg inn bak rattet og kjøra avgårde som om eg hadde fanden i hælane.. Når ei av dei voksne barnehagetantene, som forsåvidt hadde vært lika ivrige med hendene som kidsa, klarte å komma seg mellom meg og denna olma tantå.. Og uten at eg sa så mye som ett kvekk, men heller stod å kikka småflau i bakken..
” Så klarte denna tantå som kom imellom, å desarmera bombå som holdt på å gå av, før det va for seint.. Og tok heilt klart litt meir av skyldå, enn de burde..
Og når barnehagetantå ikkje såg ut som rødglødande kull i andletet meir, og kjeften hadde slått øve fra hardt trav, te mild galopp for så komma seg nåkenlunde ner på normalt nivå.. Så fikk eg beklaga meg på det sterkaste, og lagt meg så flat som eg aldri hadde gjort før..
50 prosent av hovudene hadde dukka ner i vognene igjen, og gråten hadde nærmast stilna.. Når eg forlot barnehagen den dagen..
Men, itte den gangen.. Så har eg klok av skade, aldri, ALDRI, trykka på fløytå, i nærheten av ein barnehage.. Om ungane og voksne aldri så mye har kava med armane, og gjerna blitt skuffa av ein sjåfør som ikkje fløyta..
” Nåken feil, dei gjør man bare ein gang i livet.. Detta va heilt klart ein av de.. Mildt sagt..
Men somme ganger.. Når Tantene vil leka gjemsel, når ein stakkars sjåfør leita itte nåken som vil ta ansvar.. Då e det jaggu meg fristande.. Te å ta i bruk Tåkeluren igjen..
;-D ;-D