Eg kom heim fra jobb idag, og det gjekk ikkje mangen minuttane før eg innså at joda, det e nok ikkje heilt feil å stikka avgårde igjen snart.. Først traff eg Han i Midten utforbi og han virka nå å vær i godt humør.. Så då tenkte eg at her e det ikkje all verden så skjer idag..

For ein gangs skyld så komme man heim te eit hus i full harmoni..

Men.. Nåken ganger tar man rett, andre ganger feil.. Og idag tok eg meir feil enn eg har gjort på lenge.. Nesten lika mye feil som både eg og Kånå tok, når me tenkte at 4 ungar i Flokken, ikkje kan vær så mye verre enn 3.. Men det va før me blei kjent med Mini’en..

Og Mini’en sitt utømmelige energi lager, den evinneliga klatretrangen, og endalause rekker av spillopper..

 

For eg hadde ikkje meir enn såvidt lukka opp dørå, før Litlajente smette ut og tok av så ein røyskatt på speed.. Kånå ropa at hu ikkje får lov å gå ut, før hu har spist opp maten og Mini’en står i ein krok og kikka på meg..

– Ed har bæsja pappa.. Seie han..

– For seint.. Ropa eg opp te Kånå, og fortelle na om rømlingen så stakk ut, når eg kom inn..

30 sekund seinare, rauk Han i Midten ut dørene og.. Eg høyrte Kånå nevna nåke om lekser før det dunka velkjent i trappå, lett spinning rundt ganghjørna og ei dør så smalt igjen..

– Du går ikkje ut før du har gjort lekser.. Kauka Kånå der oppe..

– For seint.. Igjen.. Ropa eg opp, nok ein gang..

– Herreguuuud.. Svara Kånå kontant…

 

Eg fekk skifta på “fjosnissen” så lukta kloakk, og tenkte for meg sjøl.. Det e faktisk verre ting så kan skje enn å havna på tv, man kan komma heim te det eg nettopp har beskrevet ovanføre.. Misforstå meg rett, eg storkosa meg med Kånå og Flokken og man kan jo ikkje anna enn le litt av hverdagsgalskapen innimellom..

Men det va litt greit å vita at om 10-15 minutt, sko eg forlata kaoset..

Og sitta drøsa litt om lokalnyheter, fortella litt om bloggen og egentlig bare prøva å kosa meg litt meir enn igår, i studioet te TvHaugaland.. Og om eg må få sei det sjøl, så føltes det litt bedre idag, enn igår.. Når eg trødde ut av studioet itte sendingå.. Det va ein litt aen stemning blant panelet idag, og Knut Netland va i storform..

Sjøl om han bomma litt i starten, så drog han det fint hjem igjen itte ein liten omstart..

 

Ny i panelet idag va Simon Næsse så tok føre seg litt om ensomhet i ungdomstiå, og Petter Viksund så fortalte litt om Oktober Rock i Kopervik seinare i år.. Og så va det sjølsagt meg og Karin Berndtsson då, hu der sprudlande damå fra igår.. Eg kan ikkje anna en ta av meg hatten for den damå eg, så strør om seg med positivitet..

Og når de viste klippet fra ein sang konkurranse hu hadde vært med på, og Knut sko ha meg te å gi terningkast blei eg litt satt ut..

Og lirte ut av meg ein 4’er.. Tjera vena meg, hu burde jo fått ein 6’er bare for å ha stilt opp.. Ikkje bare hadde hu stilt opp, men hu stod der å sang som den største selvfølgelighet.. Aldri i verden om eg hadde gjort det, ivertfall ikkje uten nåken hemningsbefriande dråpar av det sterkare slag..

Så sånn sett i ittetid, burde eg jo slått te med toppkarakter.. Sorry Karen.. =D

 

Ellers så følte eg at eg slappa endå litt meir av idag, kanskje fordi man begynne å bli littegrann varm i trøyå.. Men igjen, eg e sjeleglad at hu Karen e der, og lira ut av seg med historier og kommentarer, så man nesten hiksta av latter.. Den damå e råtøff, det ska hu jaggu meg ha..

Ein åpenhet og ærlighet som e sjelden vare, egentlig..

Og dei 2 andre virka jo som 2 trivelige karar, uten at eg fikk snakka så mye med de.. Jaja, han Simon Næsse slo eg av ein liten prat med før sending, og han virka som ein koselige kar han.. Samfunnsengasjert og trivelig.. Så sånn alt i alt, va det ein virkelig god opplevelse å vær med idag.. Det må eg sei..

Knut Netland i storform, 2 trivelige karar og Karen Berndtsson i sitt ess.. Også meg då, nåke mindre forskremt enn igår, trur eg..

Herlige greier.. =D

 

Komme det ein link te programmet på TvHaugaland, så oppdatere eg den inn så snart den komme.. Så kan dåkke sikkert trilla terningkast om min opptreden.. =D =D ..

Dei så allerede har sett det, kan jo gjerna begynna allerede.. God Onsdag videre, Folkens..

Det va ein god stemning i heimen når me kom heim itte karate treningå igår, om enn nåke kaotisk.. Mini’en og Litlajentå va meir enn klar for å leka litt med vennene sine i gatå, Kånå for inn for å laga litt middag og naboen ville ha autograf..

Sjølsagt sagt med ett glimt i auga.. Eg trur det ska litt meir te, før me enda med autograf skriving..

Annonse Tights.no

SLÅ TIL: Opptil 70 % på treningstøy nå

Eg hadde jo endå ikkje fått med meg programmet eg hadde vært med i, så me slengte på TvHaugaland og venta på reprisen.. Og ikkje minst Pizzaen te Kånå..

 

Det blei som nevnt nåke hektisk og kaotiske tilstander i heimen, for dei små føyk inn og ut dørene som nåken jojo’ar.. Han i Midten sko gjør lekser, og eg trur det e enklare å læra ein katt sånne hundatriks, enn å få han igang med leksene..

Man sko jo ønskt han va litt meir så Eldstemann, så e sjølgåande der..

Men, lengre ifra han, trur eg ikkje me komme.. Det e som å slåst med ein tyfon i motvind, å få Han i Midten igang.. Men itte ett par forsvinningsnummer, litt lett klaging og nåken halvhjerta forsøk på å få utsatt leksene te neste dag så sette han seg fint ner..

 

Og akkurat når Pizzaen va ferdig, kidsa hanka inn fra uteleken og leksene va gjort så starta 17:30 reprisen. Me forflytta oss kjapt bort i sofaen heile gjengen, og benka oss foran tv’en..

Og når Fatter’n dukka opp på tv, blei det stormande jubel i heimen..

– Pappa… I alle dager.. Du e ed på tv jo.. Seie Mini’en forfjamsa..

Der han veksla mellom å kikka på meg og fjersynet.. Han har vel ikkje heilt forstått ka Fatter’n sko idag, før nå.. Og blei mildt sagt nåke i øvekant oppspilt, det han spant fram og tebake og peika på skjermen kvar gang eg dukka opp..

” I alle dager !!” frasen, lærte han av meg i påsken, når det plutselig va 2 prikk like onklar ståande foran ham.. Det e ikkje så ofta han ser tvillingbrødrene mine på ein gang, siå han eine bor i Sandnes..

Å sei at han va ein smule øverraska, e vel ikkje å ta hardt i..

 

Eldstemann va meir opptatt av kossen i all verden eg satt med beinå, og holdt på å le seg ihjel..

– Herreguud pappa, du sitte jo aldri sånt du.. Fikk han fram, mellom latterhikstene..

– Ja..Ja.. Legge Litlajentå te..

– Og koffår har du så løgne klær på deg ? .. Fortsatte hu..

Mens Han i Midten forsåvudt satt med store auger å kikka på, han va rett og slett mildt sagt fascinert av heile seansen.. Detta med skrekkfilm va vel det så fenga mest hos han, og lurte på om me hadde sett skrekkfilm når eg va der..

 

Men de lo godt då når Karin fortalte om når hu velgte katten foran maen, der de satt å svara i kor når hu spurte kim de trudde hu hadde valgt.. Og lo så tårene trilla når de fikk rett..

Mini’en og Litlajentå lo og.. Skjønt, eg trur ikkje heilt de forstod ka de lo av.. Men løye va det, uansett..

Eg va egentlig ganske så fornøyd me at det ikkje blei så mye kjør på meg.. Kan skjønna hu forfatterinnen sko få promotera bokå si, hjølpe meg.. Men eg forstår ikkje heilt koffår hu ikkje blogga meir enn ett par ganger i året, når hu fekk 100 000 treff på kvart innlegg..

Hu hadde jo vært i verdenstoppen sånn bloggmessigt hu då, og kunne garantert parkert dei her “bloggdronningene” me allerede har her i Norge..

Men, men.. Det e vel ikkje meiningå me ska forstå alt her i verden..

 

Kanskje har eg totalt misforstått og, det e ikkje godt å sei.. Eg e jo bare ein staut og enkel kar fra landet eg, nett så han i Vinskvetten så lura på om det e “Nåken så passa for han”..

Og som skrive stor T i kjære.. Eller “Tjera vena meg”, så eg stort sett bruka..

Jaja.. Eg syns ivertfall det e mye enklare at andre har truå på meg, enn å ha det sjøl.. Då blir man ikkje så øverraska om man plutselig har rett.. Eller rettare sagt at dei andre tok feil.. På ein måte..

Men nåke rett har man nå gjort, når man har fått i øvekant av 4300 følgerar på Facebook..

Det e eit faktum man ikkje kan sjå bort ifra.. Vil eg tru..

 

Ha ein strålande Onsdag, Folkens..

;D

 

 

 

 

Phuuh..

Der va første sending på Tv Haugaland over, og om sko fått sagt det sjøl så trur eg det gikk heilt greit.. Eg va rett og slett skrekkelig nervøs på forhånd, men når man kom igang så glemte man jo litt ka man e med på.. Og hu Karin Berndtsson va jo bare herlige, og fikk meg vel te å senka skudrene litt..

Der hang kommentarene, og historiane laust for og sei det mildt..

Eg traff Karin før me sko inn der hu satt å venta utenfor studio.. Så me satt nå og konverserte litt og blei nå litt “kjent” før sending.. Å snakka meg om sprudlande dama med ett smittande godt humør.. Hjølpe meg, hu sko rett og slett ringa Tv2 og tipsa de for å få litt fart på sakene, så hu sa på tv..

Tjera vena meg vett du.. Hu e vel ei sånn dama man bare ikkje kan unngå å bli glad i, på kun kort tid..

 

Ellers, itte å ha fått sett programmet nå nettopp, siå Kånå kom og henta meg itte sendingå.. Før me kjørte rett på Karate trening, med Han i Midten.. Så e det vel ikkje så mye eg kan setta fingen på, det e vel innafor og gi debuten på Tv Haugaland bestått, føle eg..

Og eg vil nok tru nervene e litt mindre før neste sending, så komme allerede imårå te samma tid..

Og heldigvis så rakk eg innom Skjalg og Herrmann på Aksdalsenter idag, og handla inn ett nytt antrekk te sendingå.. Eg kunne bare glemma å visa meg på tv med dei loslitte dongeribuksene eg hadde i heimen.. Og når eg kom heim med klærnå, va ikkje Kånå sein om å konstantera at her hadde nok Skjalg gjort ein strålande jobb..

Det va ikkje akkurat det hu hadde forventa at eg hadde funnet fram, på egen hånd.. Då hadde det vel blitt ei ferdigslitt dongeribuksa og hettegenser..

 

Ein gang når me sko på ut på Sildajazzen for nåken år siå, så rusla eg inn dørene hos Skjalg for å kjøpa ei ny buksa.. Han lurte jo på ka størrelse eg brukte, men når eg svara 31-32 rundt livet.. Så la han ørnablikket blikket sitt på meg og sa nøkternt..

– Nja.. Eg vil nok tru du e meir ein 33-34, eg altså..

Og han hadde vel forsåvidt rett i det.. Uten tvil.. Man kan vel sei at ønskemålet rundt livet va langt fra realitetsmålet, rett og slett..

Men, alt i alt så va detta ein skikkelig spennande opplevelse, å sitta der i ett panel med ei snakkesalige flotte dama, ei anerkjent forfatterinne også lille meg då.. Bloggaren fra “Bodå”.. Så nå gleda eg meg faktisk litt te imårå, faktisk.. For det va jo absolutt ikkje så skummelt så eg hadde trudd på forhånd..

Sjøl om blikket mitt i starten av programmet, muligens ser i øvekant forskremt ut.. Så kom det seg utøve i programmet, trur eg..

 

Så gled dåkke te nok ein episode imårå, Folkens.. Og andre episode med “meg” på tv.. Og så får eg jo håpa dåkke e sånn måtelig fornøyd med innsatsen, eller ??

 

Se programmet og gi gjerna ein tebamelding.. =D

 

Eg har mang ein gang skrevet om kor langt ut av komfortsonå mi, detta blogg greiene har dratt meg.. Eg som hadde tenkt å meir eller mindre ha ein slags anonym blogg.. Ein blogg kor eg gjera ikkje utleverte så mye, at det gjerna kunne enda opp med gjenkjennelse og lignande..

Om ikkje meir enn fra familie og bekjente, ivertfall.. 

Men for dei så har følgt meg, eller oss øve lengre tid nå.. Så har nok dei fleste fått med seg at det ikkje akkurat har vært nåke suksess.. Først kom Sveiobladet med ein forespørsel om å laga ein koselig sak, så ei stund seinare meldte Haugesunds Avis sin interesse og laga ein kjempefin artikkel..

Og nå…. Nå har jaggu meg Tv Haugaland kommen på banen..

Gud hjølpe meg og herrens hærskare..

 

Snakka om å sprenga sine egne grenser for komfortsonen, på ein måte.. Ein ting e jo å vær med på ein avis sak, kor man kan be om korrektur lesning og slikt.. Men å sitta i 17:30 panelet denna ukå så komme, meir eller mindre “live” på tv.. Det kan ikkje kallast anna enn å “toppe heile driten”, rett og slett..

Å vær anonym itte det, ska vel gjerna godt gjerast..

Kånå holdt på å få fnatt når eg åpna ein meldingsforespørsel ein kveld her i forrige uka, itte me hadde lagt oss.. Og det va sjølvaste Knut Netland så lurte på om eg kunne tenka meg, å sitta i panelet på 17:30 sendingå..

– Då må du ivertfall kjøpa deg ei ny buksa.. Va det førsta hu sa.. Mens hu rista på hovudet der borte, på andra siå av sengå..

Og la te ett – Herreguuud..

 

Flokken syns jo bare det va kult.. Fatter’n på tv liksom, kor mange va det så hadde foreldre som va det liksom.. Eldstemann minnast jo sist gang eg va på tv, den gangen eg helst ikkje vil bli minna på.. Når Nrk Rogaland sko intervjua ein yrkessjåfør om tankar rundt tunellbrann..

Og eg nettopp hadde skamklipt meg, og ikkje akkurat syns sjøl eg tok meg så voldsomt godt ut..

Så han meinte jo at detta går nok heilt fint.. Eg hadde jo øvelevd den gangen, så då kom eg nok te å gjør det nå og.. Eg vett ikkje om eg e heilt enige, for eg fikk jo ikkje sova itte eg hadde svara ja.. For eg gjorde jo sjølsagt det.. Sjøl om eg ikkja ana ka eg går te..

Lille meg på lokal tv liksom.. Tjera vena meg.. 

 

Men eg har nå gjort litt research for sikkerhets skyld, eg tenkte det va best å komma bittelitt forberedt, ivertfall.. Så eg kikka på nåken av programmene så har gått tidligare, på nettsiå te Tv Haugaland.. Og blei vel ikkje nåke mindre avskremt av det, på ein måte..

Det va ett kobbel med veltalande og flinke folk så har vært med tidligare..

Så komme eg då.. Som syns det heilt klart e enklare å formulera seg skriftlig, enn verbalt.. For når man e på tv så kan man ikkje gå på kjøkken å ta seg ein kopp kaffi, smøra seg ei skjeva eller rett og slett gå på do.. Når man står fast i ein setning, og trenge litt tid te å tenka seg om..

Husk å få ett glass vann så du kan lata som du e tørst, når du egentlig leita itte ka du ska sei..

Fikk eg som ett tips av ei så te stadigt e på riksdekkande tv.. Men eg e usikker på om glasset eg får utdelt, gjerna e stort nok.. Og forsåvidt må det som komme inn, og ut igjen.. Så hvis eg har drukket opp ei mugga med vann halveis i sendingå, kan det jo fort bli ein kar så sitte å vrir seg på stolen, i løpet av andre halvdel..

Og tipset te Kånå går lukst te helsikke, som va “Ka enn du gjør, ikkje drit deg ut” ..

 

Jaja.. Man får væra litt pessimistisk optimist, så går det seg sikkert te.. Det e jo ikkje akkurat som om eg har lagt listå himmelhøgt heller.. Det hadde vært verre om eg hadde blitt invitert fordi eg hadde ein blogg, så gjenspeilte ett slags “perfekt” liv, liksom..

Ein glansbilde blogg så fremma nydelige middager, prikkfrie ungar og ei Kåna så alltid hadde alt på gehør.. 

Då kunne fort fallhøyden blitt stor, om man blei gjennomskua på lokal tv.. Sånn sett kan vel gjerna fallhøyden på min blogg, gjerna bare gå oppover.. På ein måte.. Det e det så e greit med å gjerna bare fortella det som det e, uten filter men med bittelitt krydder..

At man bruke bøttevis med humor og sjølironi som virkemidler, og e nåke reflektert i det man skrive..

 

Jaja.. Gjort e gjort og spist e spist, på tv ska eg visst uansett.. Så får man bare håpa at eg klara å holda meg i skinnet, og ikkje innfrir Kånå sin største frykt og drite meg totalt ut..

Eg ska visst vær med i panelet te og med torsdag..

Så går det totalt i dass imårå så har eg tross alt 2 dagar ittepå, te å retta på inntrykket, i verste fall.. Om eg ikkje blir ekskludert fra panelet, med ein gang da.. Men det ska vel god gjerast, får eg håpa..

Og sånn avslutningsvis.. Eg e nåke usikker på om eg ska oppfordra eller ikkje te å følga med 17:30 på Tv Haugaland imårå.. Men skitt au.. Det får gå som det går.. Ein ny opplevelse blir det uansett..

Ett realt skritt ut av komfortsonen… 

Igjen… =D

Det e andre påskedag, og eg sitte i sofaen som ein pjuskete hankatt så har vært gjennom 3 verdenskrig.. Kånå e ute med Flokken i det fina været, mens eg sitte nåke småredusert her, med ein kopp kaffi.. Og ikkje vett heilt om eg ska lesa i ei bok, eller skriva ett innlegg..

Jaja, forsåvidt så e formen mye bedre enn den va inatt..

Annonsørinnhold

20 bestselgere som garanterer nytelse

Kor eg lå over toalettskålå og tømte magainnholdet i doskålå.. Eg vakna i 3-4 tiå inatt og lå ei stund småkvalmen i sengå, før det bare va å løpa på badet og få det gjort.. Eg e nåke usikker på om det e omgangssjukå, eller bare det faktum at eg trødde innpå 2 chips posar, halvannen liter Cola og ein håndfull med smågodt, før eg la meg..

Eg holde ein knapp på det sista, siå formen absolutt ikkje e på bånn idag.. Ivertfall ikkje sånn man føle seg, dagen derpå itte omgangssjukå.. Kor man ligge totalt tømt for krefter, magainnhold og ikkje e brukande te nåkenting..

 

For all del, man kan jo ikkje utelukka at nåken har forgifta ett eller anna eg har spist, forsåvidt.. I dissa påskekrim tidene.. Har Kånå f.eks plutselig fått nok av ein nåke i øvekant utleverande bloggar, som og e mann, kjæreste og livspartner..

Har hu rett og slett sett seg lei av at han utlevere sine, hennas og familiens fadeser te heila Norge, i form av ein blogg..

Grøss og gru..

Eller har Tantå te Kånå endelig gjort alvor av truslene sine, om at det plutselig blei funnen ein kjent bloggar flytande i Smedasundet.. Bare fordi eg posta ett “flott” bilde av hu, i ittekant av Kulturhelgå på Aibel, sist sumar…

Men siå eg allerede har lagt ut om hennas plan i tidligare innlegg, så har hu nå endra framgangsmåten hu sko ta meg av dage på.. Så hu ikkje va den opplagde synderen, på ein måte..

Nei forresten, eg trur ikkje det.. Hu ville nok gjort det litt meir sofistikert og utspekulert, vil eg tru.. Enn rottegift eller lignande..

 

Jaja, teorier og spekulasjoner får me setta te sides.. Formen e ivertfall bedre, mye bedre..

Men ikkje sei det te Kånå, så kan eg kjøra “stakkars mann” kortet litt te idag ..

Gårsdagen bli forresten meir eller mindre tilbringt i Bodå, men ikkje av dei grunnane dåkke sikkert tenke nå.. Ikkje hadde eg gått på ein smell øvefor Kånå, heller ikkje kjørt ein i øvekant ekkel spøk på hu, men rett og slett bare fordi det såg ut som ei slagmark der nede..

Både i Bodå og i Carporten, itte detta prosjektet eg har hatt gåande før og i påsken..

Så dagen i går blei ein fruktbar dag, sånn sett i ett ryddemessigt perspektiv.. Eg gjekk amok der nere og gjorde ein heil hjerta innsats for å få litt styr på ståket.. Papp blei stua ner i bossposer, ett skap demontert og gjort klart te å bli omforma te hyller inne i Bodå.. Og Carporten renska for rot og satt nåkenlunde i system, inne i Bodå..

Eg va rett og slett ganske så fornøyd med meg sjøl, om e sko fått sagt det sjøl.. Og Bodå va endelig beboelig igjen..

 

Og når kvelden kom, fikk eg jaggu meg funnet fram bokå eg anskaffa meg før påske.. Den som eg sko kosa meg med denna påsken, men ikkje har fått lest ei einaste sida i ennå.. Fordi dagane har gått i ett, med prosjektet i heimen, halvgalne ungar og ett besøk hos bror min i Sandnes..

Sånn sett i ittetid, blir jo ett skred av tanker satt igang igjen.. Når man lese litt i Jo Nesbø si nya bok om Harry Hole..

For i dag morgens har eg endelig fått fortsatt litt på denna krimbokå eg starta på igår kveld, og nye teorier og tankar om motiv og årsaker te den plutseliga sjukå mi dukka opp..

Det e jo litt muntert bedrøvelig at man trekke sånne slutningar, når man får ett uforutsett anfall av omgangssjukå..

Å ha ei Kåna og ett nåkenlunde lykkeligt samliv i fred og harmoni, kan nok sammenlignast med det å gå på tynn is.. Man vett aldri når ballasten blir for stor og isen for tynn, før man går gjennom og har satt igang ett durabeligt haraball av astronomiske proporsjonar..

 

Og plutselig e motiv listå lika lang som Muren i Kina, og man må bare erkjenna at man e seg sjøl sin verste fiende.. Sånn årsaksmessigt sett i forhold te å beholda harmonien inntakt i heimen.. Det e ikkje alltid lika lett å holda tungå rett i munnen, på familielivets mangfoldige og uransaklige stier..

Og før man vett ordet av det, så smelle det som ett nyttårs fyrverkeri rundt øyrene på deg..

Bare fordi man va litt lausmunna om Kånå sin innsats i heimen, va i øvekant belærande i tonefallet når man diskutere nåke eller rett og slett ikkje har gjort nåke man blei satt te å gjør.. Listå av årsaker te motiv vokse seg raskt te himmels, og man må gå kanossagang lukst i Bodå..

 

Men, men.. Eg trur ikkje Kånå vil seg sjøl så vondt, eller meg for den slags skyld.. At hu vil ta meg av dage og gjør seg sjøl te aleina-mamma for denna her Flokken vår.. Det finnes faktisk verre ting her i verden, enn ein lausmunna, smått irriterande og i øvekant utleverande mann..

Aleina-Mamma for ein flokk som te tider går både på speed, sukker-rush og andre fenomeniske tilstander, det trur eg ikkje e fristande.. Eller håpa eg da, på ein måte..

Man sette på ein måte hjernen igang i begge retningar, som Jo Nesbø skrive i den nye Harry Hole krimmen.. Når man våkna kvar dag og lura på om man ligge i forkant eller ittekant, akkurat denna dagen.. Og leita bakover itte motiv og framøve itte ein slags utvei..

Når Kånå gjerna e i ett tordnande humør, og man ikkje heilt vett koffår..

 

Nei.. Eg får vel begynna å virka litt her i heimen.. Kånå tok meg på fersken, når eg satt her og lot fingrande løpa over tastaturet.. Klarte eg å tenka såpassa klart at eg kunne sopa i hop ett blogg innlegg, fikk eg heilt sikkert te å henta Svigerfars tilhengar..

Og stua bosset i fra gårsdagens jobb oppi, så den blei klar te å tømmast ein av dei nærmaste dagane..

Så ha ein strålande siste påskeferie dag, Folkens… Plutselig komme det fleire anekdotiske fortellingar om vår “lett” livlige massebarns famile.. Eg har blitt gjennomskua, og må nok prøva å komma meg på pluss siå igjen..

Typiskt…

=D

 

Me har vært i Sandnes idag på besøk hos bror min, Kånå hans og hilsa på Sofie, ei nydelige litå tulla på 14 dagar.. Som ein liten bonus va jaggu meg Ulrik der og, den andre bror min og Kånå hans sin sønn på 3 månader..

Så det blei ein skikkelig babyboom idag, for oss alle trur eg..

Litlajentå va heilt i himmelen, når hu fikk holda den litla tullå.. Og lo så hu grein av Ulrik, når han skoia litt me na..

Så uten å ta i for mye har det meir eller mindre vært ein meget vellykka dag, idag..

Men det va såvidt me kom oss avgårde, sånn egentlig.. For sjølsagt skar det mesta seg, når me sko komma oss ut av dørene.. Me e nødt te å skilla dei to eldste, på ein så lang kjøretur..

Ellers e det vel mulig me hadde gått klin kokos før me hadde kommen te ferjekaien..

Når dei to sette igang bak i der, e det som om ein heidundrande kastanjett symfoni fra ein anna planet sette igang.. Mildt sagt..

 

Men på ett eller anna mystisk vis, va plutselig begge to i god tro om at de sko sitta bak med Kånå.. Kåna hadde lova Eldstemann plassen, men eg hadde misforstått og sagt te Han i Midten at han sko gjør det..

Hjølpe meg vettu, ka hadde eg sett igang..

Han i Midten va jo i oppløsning for han hadde trudd han sko sitta der, og Eldstemann blei dritsur å nekta og flytta seg..

Han meinte at Han i Midten alltid fikk viljen sin.. I grunnen ikkje ein heilt feil påstand og observasjon, når eg tenkte meg om..

Me e ikkje alltid så flinke te å ta kampen mot Han i Midten, men så e det detta med å velga sine kampar då med denna viljesterke, fryktsomme men og i øvekant følsomme guten..

Man må liksom ha det i baktanke og.. Nåke som ikkje e så lett å selga inn hos Eldstemann igjen, sjøl om han forstår mye meir enn han vil innrømma, te tider..

Men man må jo ta hensyn te hans ønsker innimellom og,.

Det e jaggu meg som å legga ein kabal som nesten aldri går opp, det med å vær foreldre..

Spesielt massebarnsforeldre som oss..

 

Men.. Te slutt senka roen og stemningen blei nåke meir munter i bilen, der me suste avgårde på highwayen.. Mini’en elska jo og ta ferja og hoia av fryd, når ferjå runda moloen å seig sakte mot kaien..

Og når me kom opp i salongen tok han heilt av, og sprang rundt så ein kalv på vårspretten.. Eg hadde glemt å fylla på mobilabonnementet te Han i Midten, så eg sette meg ner å sko gjør det..

Men.. Eg hadde ikkje meir enn begynt, før Kånå komme med ett mildt desperat leitande blikk opp gjennom gangen.. Tjera vena meg..

Mini’en va sporlaust fordufta, han hadde hatt følge med Eldstemann men i ett ubevokta sekund hadde han stukket av.. Eldstemann va på gråten, Kåna på vei inn i fistel og eg såg Bodå lista seg imot meg..

Eg hadde ein mistanke at detta kom te å slå tebake på meg, på ett eller anna mystisk vis..

Før Litlajentå rope at her va han.. Mini Houdini stod med vinduet ved trappeoppgangen og kikka på bølgene..

Gud hjølpe meg..

 

Resten av ferjeturen hadde Kånå ett haukablikk på rømningskongen, for sikkerhetsskyld.. Og i samla Flokk rusla med i bilen igjen, når ferjå la te kai..

Nå va det bare sjarmør-etappen igjen, 2 lange tuneller og ein kjapp tur på motorveien, så va me framme..

Joda..

Lika før tunellen på Rennesøy va det full stopp.. Og Kånå, samt resten av bilen fikk ett anfall av kronisk utålmodighet..

Midt i blinken når man allerede har hatt ein nåke strabasiøs start på turen, og stemningen plutselig sank 5 hakk igjen..

Sjølsagt hadde eg og hatt mine små synder idag morgens, og satt nesten te me sko gå, med forrige innlegg.. Og hadde jo ikkje vært på badet å hverken stelt meg eller kledd meg..

Kånå hadde planlagt ett besøk på Kvadrat, før me kjørte te bror min.. Men om me nå måtte stå her i lange tider, begynte det å spøka for planen te Kånå..

Og me vett nok alle kim så hadde vært syndaren då..

 

Heldigvis va det bare nåken som hadde mista litt søppel i tunellen, så den blei åpna itte 15-20 minutt.. Eg pusta letta ut og bilen suste sørover igjen..

Nåke forsinka, men godt innenfor skjemaet te Kånå.. Resten av kjøreturen gjekk nåkenlunde greit, foruten ein liten Pit stop på Madla.. Me tok den veien siå fleire medlemmer i familien, måtte ha ein liten tur innom “litlahuset” og tømma tanken..

Før me suste videre og ikkje lenge ittepå parkerte utenfor Kvadrat..

Kånå sko bare ha ein liten ting te, så hu sko legga i pakken te Sofie.. Men klok av skade, så tok eg det ikkje for god fisk at det kun blei med det.. Og stålsatte meg for det versta..

Det e som oftast det enklaste, å håpa på det besta men forbereda seg for det versta..

Men, tross alt gikk det jaggu meg ikkje så aller værst.. Litlajentå ska begynna på skulen te høsten, og på Libris hadde de skolesekken hu ønska seg, på tebud..

Snakka om flaks.. Og når Han i Midten visste tendenser te å ha fått nok av kjøpesenter, fikk eg på mesterlig vis losa oss pent ut i bilen igjen..

 

Sjølsagt ikkje heilt uten mismodige blikk og ytringar fra Kånå, men i sånne tilfeller meina eg det heilt klart e innafor å gjør det eg gjorde..

Då Kånå meir eller mindre e utilregnelig i avgjøringsøyeblikket.. Kjøpesenter kan fort forkludra Kåner’s evne te å ta fornuftige avgjørelsar..

Så eg tok den for na, med stor fare for å havna lukst i Bodå..

Det gikk heldigvis bra, ivertfall så bra så det kunne gått..

Hu va sur heile veien te bror min, så ikkje va meir enn 4-5 minutt fra Kvadrat.. Men smelta som ein isbit midt i Sahara, når hu fikk Sofie i fanget..

Hu fikk detta fårete gliset, et glødande lys i blikket og ein skummel ro øve seg sjøl.. Så eg gjorde det einaste eg følte va riktigt, og gjekk ut i carporten te bror min..

Så stod å grilla.. Det e tross alt påske, og i påsken spise man grillmat..

Om den e tilberedt i ein carport, eller i ei snøhula på fjellet har ingenting og sei.. Smaken e den samme..

 

Resten av dagen gikk meir eller mindre strykande.. Flokken oppførte seg jaggu meg eksemplarisk, og øve all forventning..

Spesielt Han i Midten, så hadde hatt ett lite anfall dagen før hos foreldrene mine.. Kor me hadde vært invitert på middag..

Turen tebake gikk som ein drøm, uten dei store hendelsane å skriva heim om..

Klok av skade fra turen nedover satte me oss med lekerommet, på veien heim med ferjå.. Så me hadde full kontroll på Mini’en.. Men, lika før ferjå slo te kaien, måtte Eldstemann gå inn på toalettet og høyra om Han i Midten va der..

Me fant han ikkje, men Litlajentå meinte han hadde gått på toalettet..  Og det hadde han, og kom sprettande så ein kenguru på speed, når me gikk i bilen..

 

På tampen av ein allerede innholdsrik dag, kjørte me innom Svigers.. Kor Flokken fikk gå på Påske-Egg jakt i hagen deiras, te stor suksess og jubel i taket..

Jippi… Masse snop te å kosa seg med, dei siste påskedagene..

Men, men… Det e bare påske ein gang i året.. Så litt må man jo kosa seg og.. Hjølpe meg..

 

Te slutt.. Så komme det litt bildedryss fra dagens begivenheter..

Fortsatt god påske, Folkens..

=D

 

 

 

Som nevnt i forrige innlegg, vakna dei 2 minste grytidlig igår.. Det e jo ikkje akkurat nåke verdensnyhet, at kidsa står tidligt opp, egentlig.. Men som foreldre blir man nåke sleten og trøtt av dei her tidlige morgenene.. Så når Kånå endelig hadde fått nok søvn igår, så fikk eg faktisk innvilga ein liten formiddags kvil..

Hadde eg ikkje gjort det, kunne det blitt stygt utover dagen.. Eg e ikkje akkurat nåke fryd å vær med, når eg e øvetrøtt og smågretten..

For all del, de har vært lika tidlige idag, men klarte generelt sett å holda fred der i midten av sengå vår.. Og det hjalp nok godt på at det lå 2 opplada padder klar te de, for ein gangs skyld.. Klok av skade gjorde me litt forberedelser igår kveld, så morgenen potensielt sett hadde litt bedre forutsetningar idag..

At Mini’en og Litlajentå sko lura seg opp på rommet te Han i Midten, så han våkna med begge beinå på feil sia av sengå.. Det va ikkje tatt med i betraktningen..

Tjera vena meg..

 

Han kan vær ein utfordring i normalt humør, men når han komme marsjerande ner trappene og e mildt sagt sur så ei sitron.. Fordi dei 2 minste hadde vekka han, då vett me litt kossen denna dagen blir.. Du hendelse.. Me får bare ta våre forhåndsregler og la notå gå, så kan det fort vær det går bra, vil eg tru.. Me ska ner te Sandnes å hilsa på sista tilskuddet i familien idag..

For begge tvillingbrødrene mine har starta barna produksjonen..

Først kom Ulrik te verden i desember, så dukka Sofie opp i mars.. Så nå har begge tvillingbrødrene mine tredd inn i småbarnfedrenes verden.. Jaggu meg på tide dei og fikk kjenna litt på andre utfordringar, enn å spilla Playstation, se på serier og andre lignande ting man kan gjør langt ut på nattå..

Jaja, de har funnet seg nåken flinke Kåner, så det kan nok ikkje gå nåke aent enn bra detta..

 

Men, tebake te denna her kvilen min igår.. Eg hadde bedt Kånå komma å vekka meg i ett tiå, så eg ikkje sov vekk halve dagen.. Og som sagt så gjort.. Hu kom inn og rista liv i meg, men eg stod ikkje opp med ein gang.. Det blei litt lesing av Facebook, nettaviser og lignande der i sengå, når ytterdørå går opp og Litlajentå rasa forbi med eit svært vanngevær..

Hu sko inn på badet og fylla det opp.. Men eg sa nei.. Det e jo ikkje sumar, bare fordi solå har kikka litt frem..

Hu motsatte seg jo sjølsagt befalingen i fra Fatter’n, men ga seg urovekkande snart.. Og snudde om på hælen, og luska seg ut dørene igjen.. Hmm.. Det gjekk nåken minuttar før nåken tar forsiktigt i dørå, og drar den nesten lydløst opp.. Så høyre eg nåke hvisking og tisking, før nåken sko begynne å trippa innover gangen..

Så komme først vanngeværet te syne i døråpningen, før Mini’en komme krumbøyd snikande forbi.. Tungå går som trommestikker fra sida te sida, mens han som ein reinspikka tegneserie tjuv snike seg forbi..

Det va heilt ubetaleligt vettu.. Der han snike seg forbi i reinaste Olsen-Banden stil og trur ingen ser han..

 

Stilen e jo upåklageligt, med lett bøy i knærne, ryggen krumbøyd fremover og høge kneløft i trinnene.. Det va så bra utført at eg bare måtte la han få gjør ferdig oppdraget sitt, og returnera te “mafiabossen” sin, nemlig Litlajentå.. Hu har heilt klart gitt han ett tilbud han ikkje kunne avslå.. Eg tok heller å jumpa ut av sengå, kledde på meg og hanka inn vanngeværet ittepå..

Der de rava rundt på området her, og spruta vann i hytt og pine.. Mini’en stod med ett svært flir, når eg kom ut og beslag la det..

 – Ed lista meg inn og “stjelt” vann, Pappa.. Kauka han stolt..

– Tijil sa ed sko gjør det.. La han te…

– Neeeeei.. Skreik Litlajentå..

– Joooo… Svara Mini’en…

– Neeeeiii….

 

Og så hadde man det gåande.. Eg måtte nesten flira litt når eg tusla inn igjen, og nok ein gang gjemte vanngeværet.. Det e ikkje første gangen de har funnet det fram.. Han i Midten fant det her ein dag tidligare, og spylte Kånå nere i carporten.. Kånå blei dassblaut, Han i Midten sendt på rommet og vanngeværet kasta i Bodå..

For ein gangs skyld slapp eg klar.. Det va nesten merkelig at eg ikkje fekk skyldå, forsåvidt..

Så eg har ein mistanke te at Kånå fant det fram, i første omgang.. Men gjekk på ein smell, når hu ufrivillig blei offer for Han i Midten så ikkje klarte å stå imot fristelsen.. Kånå kunne jo ikkje ta han igjen på krykker.. Han e ikkje toskjen den guten der, man sko bare ønskt at han brukte litt meir av sine evner på fornuftige ting, istedet for ramp..

 

Men nå står Kånå og trippa her, kidsa e i full fyr og eg må vel bare avslutta før eg ryke i Bodå..

Det e grenser for kor lenge man strekke tålmodigheten te Kånå..

Og kjenne eg oss sjøl rett, kan det fort bli mye inspirasjon te nye fremtidige innlegg.. Siå me ska ut på ein liten langtur.. =D

 

Ha ein strålande Påskeaften, Folkens..

 

Det e langfredag idag, og det i aller høyeste grad..!

Mini’en kom hoppande inn te oss i 6 tiå, fant paddå og satt og kikka på den.. Ikkje så lenge ittepå kom Litlajentå og morgenen va komplett.. Nett så den alltid e, enten det e påske eller bare ei vanlig helg.. Det e forsåvidt bedre nå, enn når de va mindre.. Spesielt Mini’en, for han va jo vaksinert mot å ligga i ro, når han va mindre..

Han kom inn, låg gjerna å kosa i 5-7 minutt før han spant rundt i sengå som ei fjellgeit på leit itte mat..

Litlajentå har alltid vært nåke bedre, hu har sovehjarta te Kånå.. Dei to kunne sikkert sove te langt på dag om de hadde fått muligheten.. Men det passa me jo godt på at de ikkje fikk, me andre.. Får væra måte på kor lenge man sove i ein heim full av ungar, så stort sett laga me frokost klokkå 09:00..

Også har me Cowboy frokost i halv sju tiå, me andre.. Chips, melk og kaffi..

 

Jaja, sjøl om man må tidligt på an med kidsa i heimen, så får man bare gjera det besta ut av det.. Man kan jo prøva å sloss imot, bæra de inn i seng igjen eller be de vær stille om de e inne på vårt rom.. Men av erfaring så e det besta bare å gjør som ingenting, meir eller mindre lata som om du ikkje har lagt merke te de..

Der de gjerna prøve ut nåken c-momenter i turn, eller lignande..

Det e ikkje lett, men då e de som oftast stille ivertfall, der de trur me sove og gjør alt de kan for å ikkje vekka oss.. Samtidigt som de også gjør det motsatta, på ein måte.. Det e nesten som om man ikkje heilt klare å holda latteren inne, når de kviskra og tiska te kvarandre, for å vær stille.. Mens de hoppa som to ville kenguruer i full galopp øve ødemarkå, i sengå vår..

 

Men, som eg sa.. Det har blitt bedre med årens løp.. Nå kan de faktisk sitta fint i ro og mak, så lenge man har ein fullt opplada Ipad liggande klar på nattbordet.. Så får det heller vær så pedagogisk ukorrekt som det kan bli.. Så lenge me får bittelitt ekstra slumretid, før man må jumpa ut av loppekasså og må underholda Flokken..

Problemet komme ofta når det blir uenighet om ka de ska se på..

Då kan man fort bli vekka ut av søvnens herlige slumretilstand, på ett grusomt vis.. Der man gjerna enda opp med ein knallhard I-pad i skallen, fordi de har hatt drakamp om den.. Men så slapp den eine, og den så fortsatt holdt i den, skyte den rett i pannebrasken som ein katapult.. Og Fatter’n bråvåkna med eit brak, og ende opp med ein Donald kul større enn ett påskeegg..

Eller at de bare enda i ein hardbarka verbal slosskamp, og all kviskring og tisking forsvinne som dugg i plettfritt solskinn.. Og man skvette te himmels av ett helsikkens spetakkel, verre enn ein grisafarm rett før foringstid..

 

Ja, det e herligt med ungar.. Man føle virkelig at man leve, med ein litt øve gjennomsnittet Flokk i heimen.. Som igår, når Han i Midten hadde vært på liggebesøk hos naboen, og komme heim høg så ein jumbojet på tokt i 40 000 fot.. Uansett kor mye man prøve å snakka te fjotten, så går det rett gjennom.. Heldigvis tok Kånå med seg dei 2 minste litt utpå morgenkvisten, så Han i Midten ikkje hadde nåken å la detta gå utover..

Meg og far min nytta det ikkje å fyra opp..

Men Mini’en og Litlajentå e lett bytte for ein øvetrøtt 9 åring, med beina ein halv meter øve bakken.. Då e han i sitt ess, der han går fra den eine rampastreken itte den andre.. Mens han totalt gir blaffen i all irettesettelse.. Det besta då e forsåvidt å isolera han litt, fra resten av Flokken.. Og avleda han inn på ett eller anna som fenge hans interesse..

For å sei det mildt, sammen e den “trioen” dynamitt.. Men kvar for seg, e de som nåken gull..

 

Det e jo sinnsykt gøy å klaga sine hoser grønne om kor utslitt man e av dei, innimellom.. Så reise de på ferie te Svigers eller mine foreldre, og komme heim med de aller beste skussmål.. Jaja, ferie og ferie, avlastning vil eg kalla det.. Itte sånne flotte tebakemeldingar, får man ofta ett håp..

Ett håp om at nå.. Nå har de endelig lagt denna trangen te å laga intern strid, te sides.. Og endelig kan fungera sammen i fullkommen harmoni..

Så… Omtrent 2-3 minutt itte våre skaperar har forlatt åstedet, itte å levert ifra seg “gullungane”, så eksplodere Flokken i ein heidundrande kakafoni av innestengt og uforløst trang te å krangla.. Og man som foreldre bare må innsjå at nei, her har absolutt ingenting endra seg.. Mens våre foreldre kjøre heim i god tro, og ikkje heilt forstår ka me klaga oss sånn itte..

 

Men.. Han i Midten landa te slutt igår, sjøl om flystripå såg ut så ei slagmark itte buklandingen.. Kånå hadde sin fulle hyre med bading, kveldsmat og legging, mens eg rydda itte meg og far min.. Og kvelden blei avslutta med kvar vår iskalde “mannabrus”, ein ny episode av Prison Break mens eg mekka i hop ett innlegg igår kveld og..

Det va på tide å komma seg igang med litt blogging igjen, itte nåken dagar med fravær.. Forsåvidt av gyldige grunnar, sett fra mi sida..

Og nå, har eg faktiskt fått meg ett par koppar kaffi mens eg har skrevet ett nytt.. Flokken har meir eller mindre holdt fred med kvarandre, og igjen så begynne man å få ett lite håp.. Ett håp om at idag så ska alt gli te oss foreldres fordel, Flokken ska oppføra seg og man får ein fredelig og fin Langfredag..

Man må alltid ha ett håp..

=D

 

Eg tulla litt på jobb tidlig denna ukå, når kundene på rutå mi lurte på om eg ikkje hadde tatt påskeferie ennå.. Jaja, siå eg va å leverte hos de kunne de forsåvidt sjå sjøl, at eg ikkje hadde tatt ferie.. Eg svara jo at eg egentlig va inne i mine siste feriedagar før påske istedet, for eg va fullt klar øve ka så lå å venta i horisonten..

Og ikkje minst, e eg usikker på om 5-6 dagar heima med Kånå og Flokken, kan karaktiserast som”ferie” ..

For og vær heilt ærlig, så va det alt anna enn nåken rolige feriedagar så lå å venta på meg i påsken.. Bloggen har inngått ein ny samarbeids avtale, og me har blitt sponsa av ein spennande bedrift.. Så litt seinare i påsken komme det nok ein full “reportasje” om akkurat detta.. For produktet eg ska fronta her på bloggen, kom te byen i forrige uka og måtte hentast før påske..

Ei fantastisk strålande timing i forhold te at Kånå går og hinka på krykker.. Rett og slett..

 

Så forrige uka, helgå som gjekk og forsåvidt denna ukå, så har eg sprunget i mellom jobb, ta meg av kidsa og Kånå, for så å jobba te langt på kveld med detta produktet.. Og nå idag, itte ein strabasiøs dag sammen med Far min, så har me ferdigstilt greiå.. Så gled dåkke folkens, te ett heidundrande samarbeids innlegg litt seinare i påsken..

Sluttresultatet blei kanon bra, og Kånå e mildt sagt fornøyd..

Og eg e totalt utslitt, mentalt utlada og nåke småpjuskete, itte dei her 2 ukenes utskeielser.. Derfor har det dessverre blitt smått med innlegg, den her perioden.. Eg må nesten trekka ein liten sammenligning med Far min, og når han nekta å stoppa bilen på ein ferietur, fordi eg måtte tissa..

Han va kommen i siget, og ville ikkje ødelegga drivet på doningen vår..

 

Eg komme sjøl fra ein stor familie med mange søsken, 5 søsken va me for å vær heilt presis.. Derfor hadde Far min gått te anskaffelse av ein Peugeot 505 – 78 mod, med rattgir, lilla farge og 7 seter.. Definitivt ikkje den vakraste bilen i verden, men på midten av 80-Tallet bugna det ikkje akkurat over av dugande biler te massebarnsfamilier..

Flebruksbiler som man kalla de nåtildags, og som nærmast komme i alle former og merker.. Til og med Porsche har vel produsert ein..

Den brukte 10 og ett halvt minutt, fra 0 te 80, om man hadde ein lang nedover bakke tilgjengelig.. Bråka som ett uvær, men va forholdsvis god å kjøra.. Og akkurat når Far min hadde tippa toppen på Haukeli, itte ein liten Pit Stop midt i siste bakken.. Fordi den kokte så ei fullstappa krabbegryta..

Så nekta altså far min å stoppa fordi han va i seget.. Ufattelig vanskelig å akseptera den gangen som 15-16 åring, men fullt forståelig nå seinare i voksen alder..

 

Sånn e det litt med blogging og.. Når man har kommet i siget og har ein god kreativ periode, så kommer innleggene som perler på ei snor.. Men stoppa man opp, e sliten både fysisk og mentalt og ikkje akkurat e motivert.. Så e det ufattelig tøft å komma igang igjen.. Omtrent som Far min og Peugeot’en, så aldri stoppa uten ein lang bakke foran seg, med campingvognå på slep..

Eg komme aldri te å glømma den turen der..

Men.. Nå e eg meir eller mindre ferdige med denna kraftanstrengelsen det har vært, for Kånå har så smått begynt å gå igjen.. Eg e ikkje heilt aleina om alt husarbeidet, og prosjektet her i heimen e meir eller mindre ferdig.. Jaja, eg har fortsatt ein del ting så ska gjerast i påsken, men langt i fra så omfattande som detta andra prosjektet har vært..

Som ikkje kunne passa verre inn sånn timingmessig, sett i forhold te operasjonen te Kånå, jobb og mitt ansvar i forhold te husarbeid..

 

Så nå håpa eg det blir litt meir tid te å oppdatera bloggen, om våre påskesprell, hverdagslige utfordringar og andre pussige episodar herifra..

Og her komme ein litt forsinka, men ivertfall ein god Påske helsing, fra alle oss her i heimen..

Ha ein strålande Påske, Folkens.. Om dåkke e på fjellet, i syden eller bare nyte nåken fredelige dagar heima.. Det viktigaste e å ha det kjekt med familien, uansett kor man tilbringe denna høytidå..

Kos dåkke gløgg ihjel, til og med..

=D

 

Eg lære aldri..

Ikkje når eg glemme å slå filteret på, og svara Kånå akkurat sånn hovudet tenkte med ein gang.. Istedet for å la det synka litt inn, og heller gi ett nåke meir reflektert svar.. Eller alle dei gangene når Kånå har spurt om ett eller anna så eg sko gjera, og svara at jada kan skjønna eg kan det.. Men gjør det jo sjølsagt ikkje..

Eg skulle jo gjør det, men så glemte eg det ut.. Kom på det dagen etterpå, men siå Kånå ikkje masa meir.. Så blei det utsatt.. Heilt te eg ikkje huska på det meir..

Og ikkje kom på det igjen, før Kånå smalt te himmels og drog fram heila syndelistå for 2-3 år tebake.. Greatest hits av ting som har blitt utsatt.. Eller aldri gjort.. Men akkurat idag, så va det ikkje akkurat det eg ikkje hadde lært.. For me har vært å handla idag, på Obs.. Me va heilt pukka nødt.. Kjøleskapet va tomt..

Kånå va kommen seg såpassa itte kne operasjonen, at hu ville vær med..

 

Svigers va å kidnappa Mini’en og Han i Midten igår.. Så for ein gangs skyld gikk me å handla som ein gjennomsnitts familie, 2 voksne og 2 barn.. Eg tilbydde meg først å handla aleina så Kånå sko få slappa av, men hu va drittlei av å sitta inne i den samma stuå.. Så ett miljøskifte ville gjør godt, meinte hu..

Det gjorde absolutt ingenting.. For eg har fortsatt sist storhandel eg måtte ta, aleina på Obs for nåken år siå, tungt i minnet..

Den kan du lesa om her   – Jungelen av Matvarer, Shampoo og Truseinnlegg

Eg ønska ikkje nåke reprise på den, sjøl om eg ikkje trur Kånå vil finna på nåke sånt akkurat nå.. Det e tross alt liv i Litlajentå og, så eg rekna med at hu ville hatt meg heim, snarast mulig.. Men det blei ikkje ei utspekulert handlelista i hytt og pine og medlidenhetsfulle blikk idag, for Kånå blei jo med..

Eg klarte forsåvidt å nærmast renna ei dama i senk med handlevognå, så endte i litt lått og løye.. Før eg 2 sekund ittepå, nesten peiste vognå rett i den dårlige foten te Kånå..

Tjera vena meg..

 

Hu eg holdt på å renna i senk, fekk jo sjølsagt det og med seg.. Og hinta frampå om eg hadde lisens for å kjøra den handlevognå.. Nåke eg sjølsagt ikkje har, siå eg og Kånå forsåvidt har blitt enige om at handling va hennas oppgava, itte som Flokken stadig auka.. Då kunne eg heller vær heima med kidsa..

Så strengt tatt va eg heilt klart ei litt “løs kanon”, der eg sleit meg rundt med denna handlevognå..

Det hjalp jo heller ikkje på manøvrerbarheten at Litlajentå vekslesvis hang å dingla i baugen, mens hu vingla fra sia te sia.. Men det gikk bra resten av handleturen, sånn alt i alt.. Eg føle jo fortsatt itte oppslaget i aviså, at alle så kikka på oss vett kim me e.. Så eg prøva jo å gjør minst mulig ut av meg..

Men det e tydligvis ikkje så lett.. Mulig eg må stikka på ein mindre butikk og øva meg litt på handlevogn kjøring.. Før eg stikke på Obs igjen..

 

Hverken eg eller Kånå va gira på å stå med nåke middag, itte handleturen.. Og siå 1/3 del av familien ikkje va med, så innvilga me oss ein ferdigmiddag.. Og her komme akkurat detta med at eg aldri lære inn.. For når me står og bestille så fiksa Kånå seg sjøl og dei 2 i Flokken så va med, først.. Før hu spør ka eg ska ha..

Eg pleia alltid å ha ein sånn stor hamburger, med bacon.. Så forsåvidt e min favoritt..

Men… Det va ett fryktelig fristande bilde av ein anna, midt i lystavlå oppe i taket.. Ein saftige burger så bugna av dill, saus og ost med hål i.. Eg fekk rett og slett vann i kjeften bare av å kikka på bildet, så eg vraka favoritten og valgte den “juicy” greiå.. Kånå gjekk og satte seg mens eg satt igjen å venta på maten, forventningsfull og sulten..

Mens eg gleda meg så ei skamsvolten gardabikkja, så hadde levd på vann og brød i ei uka..

 

Og endte opp med detta..

 

Ærlig talt…. ?